Βιογραφικό Σημείωμα
O Μίλτος Πασχαλίδης γεννήθηκε το 1968. Σπούδασε κλασική κιθάρα στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών. Επίσης, έχει σπουδάσει Μαθηματικός και έχει κάνει διδακτορικό στη Φιλοσοφία. Ξεκίνησε με το παραδοσιακό συγκρότημα «Χαϊνηδες» και στη συνέχεια συνεργάσθηκε με το συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο, τη Δήμητρα Γαλάνη, το Βαγγέλη Γερμανό, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τους «Πυξ-Λαξ», τους «Συνήθεις Ύποπτους», το Θανάση Γκαϊφύλλια κ.ά. Ο πρώτος προσωπικός του δίσκος κυκλοφόρησε το 1995, με τίτλο «Παραμύθι με λυπημένο τέλος» (ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ). Ο δεύτερος δίσκος του κυκλοφόρησε το 1998, με τίτλο «Κακές συνήθειες» (ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ).

Σχόλιο του κ. Μίλτου Πασχαλίδη
Αγαπητοί φίλοι, Αντιλαμβάνεστε ασφαλώς ότι η Τέχνη δεν είναι πρωτάθλημα.

Δεν έχουν σημασία οι «πρωτιές», σημασία έχει να κερδίζεις κάθε φορά τη μάχη με το λευκό χαρτί.

Δεχόμενοι τη σύμβαση μιας τυπικής βαθμολογίας ανάμεσα σε ποιήματα, μήπως προκαλούμε σύγχυση σε σχέση με το ζητούμενο;

Ας είναι όμως, αν κατάλαβα καλά εγώ δε βαθμολογώ το αποτέλεσμα, αλλά την προσπάθεια.

Τα ποιήματα του Γυμνασίου μου άρεσαν περισσότερο. Ίσως γιατί προσπαθούν λιγότερο να μοιάσουν με «ποίηση». Βρήκα εξαιρετική ιδέα δωροδοκίας καθηγητών τα στιχάκια του Δημήτρη Λάμπρου - καλό βόλι Δημήτρη!

Στα ποιήματα του Λυκείου διακρίνει κανείς μια προσπάθεια να βρουν τα μεγαλύτερα παιδιά μια γλώσσα που τους μάθαμε πως είναι «ποιητική».

Δυστυχώς ή ευτυχώς, μια τέτοια γλώσσα δεν υπάρχει. Ποιητής είναι εκείνος που ποιεί, πάει να πει κάτι φτιάχνει, κάτι σκαρώνει από το μηδέν.

Για να παραφράσω το γνωστό ανέκδοτο, αν δεν είχαμε μια γλώσσα, θα έπρεπε να επινοήσουμε μία.

Σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνατε. Πάντα τέτοια, καλό κουράγιο.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »