Hλεκτρονικό περιοδικό με θέματα και ειδήσεις από την Εύβοια   ...στο διαδίκτυο από το 1999
Σερβιτόρος της Εύβοιας

Μαντούδι σήμερα! Αδικημένο, άτυχο ή ναρκωμένο;

Προσωπική Ευθύνη - Μαθητικό περιοδικό των Γυμνασίων Λίμνης (1993-1996) και Μαντουδίου (1996-1998) υπό το συντονισμό του φιλόλογου καθηγητή Δημήτρη Μπαρσάκη, στα πλαίσια προγράμματος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Τεύχος 10. Απρίλιος 1997




- - -

Των μαθητών: Γιάννη Σταματόγιαννη, Δημήτρη Λιαγκάκη, Βαλάντη Κρυονερίτη (του γυμνασίου Μαντουδίου)

Τα προβλήματα του Μαντουδίου είναι πολλά κι ως ένα σημείο ευρύτερα γνωστά τα τελευταία χρόνια. Μερικά μάλιστα από αυτά είναι κοινά προβλήματα και των χωριών της γύρω περιοχής.

Προσπαθήσαμε από την πλευρά μας να επισημάνουμε αυτά τα προβλήματα, με σκοπό να παρουσιάσουμε συνοπτικά την εικόνα της κατάστασης που επικρατεί σήμερα στην περιοχή και θέσαμε συγκεκριμένα ερωτήματα στον πρόεδρο της κοινότητας, αλλά δεν πήραμε απαντήσεις. Αυτά τα ερωτήματα θα θέσουμε κι εδώ και θα παρακαλέσουμε κάθε αρμόδιο και παράγοντα να μας δώσει κάποιες απαντήσεις. Στόχος μας είναι να συλλάβουμε την πραγματική διάσταση των προβλημάτων και να εντοπίσουμε τα βαθύτερα αίτια τους, ώστε να αντιληφθούμε το μερίδιο της ευθύνης σε κάθε επίπεδο, όπως και το χρέος του καθενός μας, πολιτών και παραγόντων, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών. Γιατί δεν φτάνει να κλαίμε τη μοίρα μας! Ούτε η ελεημοσύνη φτάνει!

Για το καυτό θέμα της ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ρωτάμε: "Πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα; Από ποιους παράγοντες εξαρτάται πρωταρχικά η αντιμετώπιση του; Τι μπορούν αν κάνουν οι τοπικοί φορείς και σε τι στ' αλήθεια ελπίζουν; Ποιες είναι οι πραγματικές ευθύνες του κράτους;"

Ξέρουμε ότι η ανεργία εμφανίστηκε από τότε που έκλεισαν τα εργοστάσια. Πριν τα εργοστάσια όμως πού ήταν η ανεργία; Τώρα η περιοχή ερημώνεται πάντως. Δεν ξέρουμε αν τα εργοστάσια είναι πράγματι το "κλειδί'. Ίσως να υπάρχουν κι άλλα πράγματα πίσω από τα εργοστάσια. Ίσως τα εργοστάσια να είναι μόνο η επιφάνεια... Αξίζει να προβληματιστούμε!

Ο ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ είχε τελευταία τον πρώτο και ίσως μοναδικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Ρωτάμε όμως:

"Γιατί η οικονομική ανάπτυξη να στηρίζεται αποκλειστικά στη βιομηχανία; Λήφθηκαν ποτέ υπόψη οι βαριές επιπτώσεις της βιομηχανοποίησης εις βάρος του περιβάλλοντος; Είναι αλήθεια ότι πευκόφυτη πλαγιά είναι ολόκληρη σκεπασμένη από λευκή σκόνη; Ότι αγωγοί ρίχνουν τοξικά απόβλητα στα ποτάμια; Μήπως αυτό συνεχίζεται;" θα έπρεπε κάποιοι να μας διαφωτίσουν και για τον καταλογισμό των ευθυνών.

Ο ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ δε βρίσκεται και σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Παρ' όλο που υπάρχει μεγάλος και εύφορος κάμπος. "Μήπως δεν δίνονται τα απαραίτητα κίνητρα; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Έγιναν ενέργειες από τους τοπικούς παράγοντες για να εφαρμοσθούν το Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (Μ.Ο.Π.) στην περιοχή;".

Η γη πάντως αποδίδει, αρκεί να την καλλιεργούμε με σωστό τρόπο και να την αγαπάμε.

Υπάρχει και ο ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ που είναι τελείως παραμελημένος, αν και διαθέτει πολλές φυσικές ομορφιές η περιοχή και μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. "Υπάρχει κάποιο σοβαρό, σχέδιο τουριστικής ανάπτυξης; Το λιμάνι που πρόκειται να κατασκευαστεί στο Κυμάσι με ποιο τρόπο και με ποια υποδομή θα συμβάλει στην ανάπτυξη;".

Ο τουριστικός όμως τομέας εξαρτάται από τον ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ και ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΜΕΑ. Από τη μια δεν έχει γίνει καμιά αξιοποίηση του αρχαιολογικού πλούτου και από την άλλη καταστρέφεται ο φυσικός πλούτος. Για το θέμα της ακρόπολης της αρχαίας Κηρίνθου που βρίσκεται στη θέση Πελέκι, ρωτάμε:

"Έχει γίνει αίτημα στην αρχαιολογική Υπηρεσία να γίνουν συστηματικές ανασκαφές; Έχουν γίνει ενέργειες για την προστασία της περιοχής από την αρχαιοκαπηλία που οργιάζει; Με ποιο τρόπο και πότε θα γίνει προσπάθεια να συλλεχθούν τα αρχαιολογικά ευρήματα που κατέχουν πολλοί ιδιώτες; Υπάρχει η σκέψη να δημιουργηθεί Μουσείο για να φιλοξενήσει τα ευρήματα;".

Επίσης, κοντά στην πλατεία του Μαντουδίου υπάρχει και το παλιό ΚΟΝΑΚΙ του Βουδούρη, ένα αρχοντικό, με πολύ αξιόλογες τοιχογραφίες, που όπως πάει θα καταρρεύσει όμως:

"Γιατί έχει αφεθεί στη φθορά του χρόνου το Κανάκι; Έχει κάποιος κάνει ενέργειες για τη διάσωση του; Έχει κανείς σκεφτεί να το αξιοποιήσει ως μνημείο και μουσείο; Υπήρξαν εμπόδια προς αυτή την κατεύθυνση και ποια είναι αυτά; Γιατί τα επανειλημμένα αιτήματα του Εκπολιτιστικού Συλλόγου δεν εισακούονται; Η Κοινότητα κι ο Αναγκαστικός Συνεταιρισμός Μαντουδίου δεν μπορούν να συνεργαστούν για τούτο το σκοπό;".

Το Κονάκι ανήκει στο λεγόμενο Αναγκαστικό Συνεταιρισμό, με άλλα λόγια σε 300 κατοίκους του χωριού και κανείς δεν νοιάζεται. Τώρα είναι έτοιμο να καταρρεύσει. Οι χώροι του είναι γεμάτοι σκουπίδια και διάφορα άχρηστα αντικείμενα. Έχουν γίνει κι ορισμένες απαράδεκτες επεμβάσεις με τσιμεντόλιθους και τσιμέντο σε κάποια σημεία. Η εικόνα είναι αξιοθρήνητη!

Παράλληλα με όλα αυτά, ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η ρύπανση του ΚΗΡΕΑ. Το πανέμορφο αυτό ποτάμι, που κυριολεκτικά χαϊδεύει το χωριό, έχει γίνει σκουπιδότοπος κι αργοπεθαίνει, θα μπορούσε να είναι πόλος έλξης επισκεπτών και να μην παρουσιάζει αυτό το απωθητικό θέαμα λόγω της ρύπανσης...

"Τί μέριμνα έχει ληφθεί για την προστασία του Κηρέα που είναι θείο δώρο για το Μαντούδι; Ποιος και πότε θα μαζέψει τους τόνους των σκουπιδιών από τις όχθες; θα γίνει κάποτε κάποιος σωστός σχεδιασμός, ώστε να αξιοποιηθεί τουριστικά αυτή η παραδεισένια περιοχή;".

Εκτός από τα παραπάνω, υπάρχουν κι άλλα θέματα και προβλήματα που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον και θα επιδιώξουμε να κάνουμε συγκεκριμένες προτάσεις και ενέργειες, στο μέτρο των δυνατοτήτων μας βέβαια. Γι' αυτό καλούμε τον κάθε πολίτη και, ιδιαίτερα, τις τοπικές αρχές και φορείς σε εγρήγορση, συνεργασία και κινητοποίηση με σκοπό το καλό του τόπου μας, που το αξίζει!

Προς το παρόν, προτείνουμε μια οργανωμένη κίνηση για τον καθορισμό του Κηρέα (και άλλων δασικών εκτάσεων) από τα σκουπίδια. Προτείνουμε επίσης ενημέρωση των κατοίκων για το μεγάλο αυτό πρόβλημα, ώστε να συμμετάσχουν όλοι στην προσπάθεια. Ακόμα, κάνουμε έκκληση προς τους τοπικούς παράγοντες να συσταθεί μια επιτροπή υπεύθυνη για τη συγκέντρωση των αρχαιολογικών ευρημάτων. Να ευαισθητοποιηθεί ο κάθε πολίτης με κατάλληλη ενημέρωση και διαφώτιση στο θέμα αυτό, ώστε αν έχει κάποια αρχαία αντικείμενα στην κατοχή του να τα παραδώσει, ξέροντας πως έτσι κάνει μια σωστή πράξη που θα αποδώσει πλούσιους καρπούς. Η τύχη τελικά είναι στα χέρια μας, η αδικία καταπολεμάται, ενώ το κυριότερο πρόβλημα είναι η νάρκη, η αδράνεια και η απάθεια. Και δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο...! Το Μαντούδι σήμερα μπορεί να είναι αδικημένο ή άτυχο, αλλά ναρκωμένο δεν επιτρέπεται να είναι!


© 1999-2010 Σερβιτόρος της Εύβοιας.
Απαγορεύεται η χρήση του περιεχομένου ή επανεκπομπή του, σε οποιοδήποτε μέσο,
μετά ή άνευ επεξεργασίας, χωρίς γραπτή άδεια του εκδότη.