Επίσκεψη και συζήτηση στο Κ.Α.Π.Η. Λίμνης

Το θέμα της απόστασης που χωρίζει τις διάφορες κοινωνικές «ομάδες» αποτελεί ένα πολύ μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα. Πολλοί άνθρωποι, με έναν εντελώς άδικο, παράλογο και συχνά βάναυσο τρόπο, παραμελούνται, απομονώνονται και περιθωριοποιούνται, γιατί έτσι το θέλησαν κάποιοι άλλοι άνθρωποι, κάποιες «ομάδες» που θεωρούνται... ισχυρότερες!

Στην εποχή μας, μια ιδιαίτερα αδικημένη και παραμερισμένη κοινωνική ομάδα είναι αυτή των ανθρώπων της προχωρημένης ηλικίας. Γι' αυτό, το θεωρήσαμε χρέος μας να κάνουμε μια κίνηση προσέγγισης και αγάπης προς τους ανθρώπους της λεγόμενης τρίτης ηλικίας, να κοιταχτούμε από κοντά στα μάτια, να σφίξουμε τα χέρια μας, να ανταλλάξουμε δύο ζεστές κουβέντες, να ακούσουμε τις απόψεις τους, να ακούσουν και αυτοί τις δικές μας και να τους δώσουμε να καταλάβουν πως για μας δεν υπάρχουν σύνορα ανάμεσα στους ανθρώπους, δεν υπάρχουν προνομιούχες και μη προνομιούχες «ομάδες».

Την Κυριακή 7 Νοέμβρη 1993, επισκεφθήκαμε το Κ.Α.Π.Η. Λίμνης δέκα παιδιά της «Προσωπικής Ευθύνης» με το συντονιστή καθηγητή. Μερικές μέρες πριν, είχαμε ενημερώσει γι' αυτή τη συνάντηση με «κάλεσμα», που φροντίσαμε να τοιχοκολλήσουμε σε καίρια σημεία της πόλης. Ετσι, στο Κ.Α.Π.Η. μας περίμεναν πολλοί άνθρωποι, γεμάτοι περιέργεια...

Εξηγήσαμε στους γέροντες το λόγο της επίσκεψης μας και τους ενημερώσαμε για την προσπάθεια μας σε σχέση με το φυσικό και το κοινωνικό περιβάλλον. Αργότερα, προσφέραμε στον καθένα, ως συμβολικό δώρο, ένα ειδικά κατασκευασμένο μαντηλάκι, που στην άκρη είχε τυπωμένη τη φράση: «Με Την Αγάπη μας /Προσωπική Ευθύνη». Μοιράσαμε συνολικά 75 μαντηλάκια και οι ηλικιωμένοι με φανερή έκπληξη και χαρά δέχθηκαν το μικρό μας δώρο.

Η συζήτηση, που ακολούθησε, περιστράφηκε γύρω από τις σχέσεις των γενεών και τις κοινωνικές σχέσεις γενικά, παλαιότερα και σήμερα. Εκείνο πάντως που έχει ξεχωριστή σημασία, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι έδειξαν ζωηρό ενδιαφέρον και συμμετείχαν στην κουβέντα με πολύ αυθορμητισμό. Ολοι είχαν κάτι να πουν. Δυστυχώς όμως, δεν μπορέσαμε να καταγράψουμε όλα όσα ειπώθηκαν και λυπούμαστε γι' αυτό. Παρακάτω, δημοσιεύουμε κάποιες χαρακτηριστικές απόψεις, που διατύπωσαν οι άνθρωποι της προχωρημένης ηλικίας στο Κ.Α.Π.Η. της Λίμνης. Τη συζήτηση διηύθυνε η μαθήτρια Ε. Στάμου.

Οσον αφορά την παλαιότερη και τη σύγχρονη εποχή, ο κ. Μανώλης Σταύρου μας είπε: «Νομίζω η κοινωνία ήταν καλύτερη παλιότερα. Ηταν πιο ήσυχος ο κόσμος τότε. Η νεολαία σήμερα δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της, δεν ανταποκρίνεται στον κόσμο...»

Ο κ. Αγγελής Μαραγκάκης (73 ετών) συμφώνησε: «Παλιά ήταν καλύτερα τα πράγματα. Οι νέοι σεβόντουσαν περισσότερο... Τα παιδιά δεν έκλειναν τους ηλικιωμένους γονείς στα γηροκομεία... Δυστυχώς, οι νέοι δεν σέβονται σήμερα. Μερικές φορές, τυχαίνει να τους πούμε "καλημέρα" και να μας βρίσουν. Υπάρχουν όμως και παιδιά που είναι πολύ ευγενικά...»

Στην ερώτηση μας για το ποιος ευθύνεται για την συμπεριφορά των νέων, ο κ. Μαραγκάκης μας απάντησε: «Υπεύθυνος είναι ο γονιός. Αλλά είναι υπεύθυνο και το σχολείο. Μα δε φταίνε οι νέοι. Αυτοί, όπως βρίσκουν το έδαφος, το περνούν. Φταίνε οι αρμόδιοι, που έχουν "αμόλα" τους νέους σήμερα. Ετσι φτάνουν και στα ναρκωτικά. Ετσι δεν σέβονται ούτε γονείς ούτε δασκάλους ούτε κανέναν. Οι αρμόδιοι πρέπει να φέρουν τους νέους στο σωστό δρόμο».

Ρωτήσαμε τον κ. Μαραγκάκη ποιους θεωρεί αρμόδιους. «Αρμόδιοι είναι αυτοί που κυβερνούν, οι κυβερνήσεις», μας είπε. Και συνέχισε, συγκρίνοντας τις εποχές: «...Οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν πιο στενές τα παλιότερα χρόνια. Σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα, εξαιτίας και της ανάπτυξης της τεχνολογίας... θυμάμαι, εκείνα τα χρόνια, οι καθηγητές πήγαιναν αργά τη νύχτα στα σπίτια των μαθητών, να δουν μήπως οι μαθητές γύριζαν έξω. Σήμερα ο καθηγητής δεν το έχει αυτό το δικαίωμα».

Σε αυτό το σημείο, επενέβη ο κ. Σταύρος Φραγκούλης: «Και καλά κάνει! Δεν είναι χωροφύλακας ο καθηγητής!».

Στη συνέχεια, ο κ. Βαγγέλης Αλεξίου (82 ετών) παρατήρησε: «Καλή είναι η σημερινή εξέλιξη. Αλλά σήμερα, λόγω αυτής της εξέλιξης, υπάρχουν και περισσότερα προβλήματα... Πάντως, το μεγαλύτερο σφάλμα των σημερινών νέων είναι τα ναρκωτικά. Οι νέοι πρέπει να είναι πολύ προσεχτικοί...».

Ο κ. Βαγγέλης Γεωργίου (76 ετών), εκφράζοντας μάλλον κάποιο παράπονο, είπε: «Οταν ήμουν νέος, ποτέ δεν είπα την μάνα μου και τον πατέρα μου "γριά" και "γέρο". Μητέρα και πατέρα τους έλεγα...»

Τέλος το λόγο πήρε ο πρόεδρος του Κ.Α.Π.Η., κ. Κωνσταντίνος Σαχίνης: «Πιστεύω πως και σήμερα είναι κοντά οι νέοι στους ηλικιωμένους και οι ηλικιωμένοι στους νέους. Μόνο που υπάρχουν κάποιες διαφορές. Αλλη ζωή έζησαν οι ηλικιωμένοι και άλλη οι τωρινοί νέοι. Αλλες και οι ιδέες τους... Σήμερα όμως, πρέπει οι γονείς να προσέχουν πολύ τα παιδιά τους. Και το κράτος πρέπει να φροντίσει περισσότερο για τον άνθρωπο. Κυρίως με το να δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους, πλούσιους και φτωχούς. Να κάνει κάποιες παροχές, για να προστατέψει τα παιδιά από τους κινδύνους που τα απειλούν. Το κράτος είναι υπεύθυνο για την τύχη της νεολαίας...».