Με προχειρότητα, αδικαιολόγητη βιασύνη και παράλογες απαιτήσεις, μας επιβλήθηκε η επονομαζόμενη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση», μια μεταρρύθμιση των «τύπων» που δεν έχει κανένα απολύτως περιεχόμενο. Μια μεταρρύθμιση «για τα μάτια του κόσμου»! Μια μεταρρύθμιση εκπαιδευτική, που δεν έχει σχέση με την παιδεία, αλλά έχει σχέση με την ΟΝΕ! Θύματα και πάλι τα παιδιά, θύμα το μέλλον...

Ήδη, ξέχασα τι σημαίνει ελεύθερος χρόνος, εκτός αν θεωρείται ελεύθερος χρόνος οι λίγες ώρες που περισσεύουν για να κοιμηθώ τη νύχτα. Πώς τα κατάφεραν οι ειδήμονες και μας έκαναν αλλόκοτους! Μιλούν οι ποιητές για την ομορφιά και τον πλατωνικό έρωτα της εφηβείας κι εμείς που είμαστε στην εφηβεία δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Τι να πούμε για το κενό που ζούμε; Έχουμε αρχίσει να τρέχουμε σαν τρελοί, κοιτώντας συνέχεια ένα ρολόι.

Μας θέλουν εργάτες χωρίς πρόσωπο και συναισθηματικό κόσμο, μας θέλουν εργατικά χέρια που δε σκέφτονται, παρά μόνο αγοράζουν ό,τι τους πουλάνε και ψηφίζουν ό,τι τους αναγκάζουν. Μας θέλουν μαντρωμένο κοπάδι και προδότες της ύπαρξής μας. Θέλουν να κατασπαράζουμε ο ένας τον άλλον και να έχουμε πάντα σκυμμένο το κεφάλι. Αυτή είναι η αλήθεια αυτών των... μεταρρυθμίσεων! Όλα τα άλλα είναι... για τα μάτια του κόσμου!

Δήμητρα Γουναροπούλου

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »