Oταν κάποιος επιλέγει τη ζωή του μοναχού, σημαίνει ότι τουλάχιστον έχει συνειδητοποιήσει την προσωρινότητα της επίγειας ζωής κι ότι η μόνη του αληθινή περιουσία είναι η ελπίδα του προς το Θεό. Φαίνεται, όμως, πως για πολλούς μοναχούς και μοναχές δεν ισχύουν αυτά. Αλλους στόχους θέτουν στη ζωή τους, πέφτοντας από τη μια αντίφαση στην άλλη. Μας λένε λόγια για αγάπη, αλλά οι πράξεις τους δεν μας επιτρέπουν να τους εμπιστευόμαστε! Μας πονάει η υποκρισία τους, που μας σβήνει την πίστη και γκρεμίζει από μέσα μας κάθε ιερό.

Πόσο ουτοπικό ακούγεται αυτό που είχε πει ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κατά την ενθρόνισή του: «Υπάρχει ένας χώρος που δε θα σας προδώσει ποτέ. Είναι ο χώρος της Εκκλησίας. Ελάτε να βρείτε την αληθινή δικαιοσύνη και την αλήθεια...!».

Ποια δικαιοσύνη; Αφού ένα μοναστήρι στερεί από τον κόσμο το βασικότερο αγαθό, το κοινό αγαθό, το νερό! Γεμίζουμε καρκίνο, αλλά καρφί δεν της καίγεται της Ηγουμένης Μαριάμ. Αυτή λεφτά θέλει!

Ποια αγάπη μας πουλάτε; Δεν ντρέπεστε να μιλάτε για ταπείνωση ή για ευσπλαχνία; Νομίζετε πως ο δρόμος που ακολουθείτε οδηγεί στο Θεό; Νομίζετε; Και επαίρεστε και αυτοδιαφημίζεστε (με επιστολή σας στις εφημερίδες) ότι έχετε, ως Μοναστήρι, προσφέρει πολλά στον κόσμο. Βοηθήστε και τώρα τον κόσμο, σώστε τον από τον καρκίνο. Μπορείτε! Αλλά μη ζητάτε "ακριβά" ανταλλάγματα, μη ζητάτε λεφτά. Ας ζητούσατε πίστη, ας δίνατε το καλό παράδειγμα.

Είναι τραγικό ότι πιο πολύ κινδυνεύουμε εμείς τα παιδιά από το δηλητηριασμένο νερό που πίνουμε. Είναι τραγικό το πόσο τυφλοί είστε. Επιτέλους, λυπήσου εμάς τα παιδιά, Ηγουμένη! Και σκέψου ότι το υπόγειο νερό δεν είναι ιδιοκτησία σου. Δεν έχεις δικαίωμα να το σφετερίζεσαι και να το πουλάς. Το νερό είναι άγιο δώρο του Θεού μας στον κάθε άνθρωπο και στο κάθε ζωάκι και φυτό. Μπορείς εσύ να ξεδιψάς με καθαρό νερό, όταν ξέρεις ότι τόσοι άνθρωποι, τόσα παιδιά στα σχολεία, πίνουν δηλητηριασμένο νερό, νερό καρκινόγο; Μπορείς και το αντέχεις; Αντέχεις να μετράς την ευλογία του Θεού με λεφτά και να τρέχεις στα δικαστήρια για να μην επιτρέψεις στους ανθρώπους να πίνουν καθαρό κι αμόλυντο νερό; Τόση απληστία, Ηγουμένη του Μοναστηριού;

Η δικαίωση της Μονής στα δικαστήρια, με τη λήψη ασφαλιστικών - απαγορευτικών - μέτρων κατά της γεώτρησης και της άντλησης νερού από εκείνο το 1,5 στρέμμα (που δεν ξέρουμε γιατί και πώς της ανήκει), είναι καταδίκη. Καταδίκη της πνευματικότητας, καταδίκη της αγάπης και της αλήθειας, καταδίκη του Λόγου του Θεού. Συγχαρητήρια!

Κερασία Πασσαλή

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »