Στεγάζεται στο τελευταίο κομμάτι του Ενετικού «κάστρου» σε τρεις γοτθικές αίθουσες.

Η παρέμβαση ήταν αναγκαστική για την υγρασία και για να διατηρηθούν οι παραδοσιακές στολές. Ο τοίχος έχει 2 μ. πάχος και κρατάει τη θερμοκρασία και η μόνη παρέμβαση ήταν τα αιρ κοντίσιον. Προηγουμένως ήταν αποθήκες που άφηναν τα ζώα τους και καταλύματα των στρατιωτών και στην εποχή της τουρκοκρατίας ήταν φυλακές. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους ήρθε στα χέρια του στρατού σαν αποθήκη. Το 1940 έγιναν φυλακές μελλοθανάτων που θα εκτελούνταν την επόμενη μέρα και μετά τη γερμανική κατοχή ήρθε πάλι στο στρατό σαν αποθήκη. Το 1982 παραχωρείται στο δήμο για λαογραφικό μουσείο. Αυτό ήταν τμήμα του κάστρου εντός του κάστρου. Τα τείχη είχαν κατασκευαστεί για να προφυλάσσουν από τις διάφορες επιδρομές. Έχει τρεις αίθουσες, η πρώτη ενδυματολογικός τομέας, η δεύτερη μεσοαστικό σπίτι και η τρίτη είναι το χωριάτικο σπίτι. Αξιόλογα είναι τα αγγεία οξυπύθμενα μεταφοράς στις αποικίες της Σικελίας χαλκιδέικων προϊόντων.

Το κομμάτι αυτό του «ενετικού κάστρου» είναι ό,τι απόμεινε από την κατεδάφιση των τειχών που ολοκληρώθηκε το 1904 και που είχε αρχίσει δέκα χρόνια πριν χάριν εξωραϊσμού με επιμέλεια των Γαζέπη και Βουδούρη.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »