Βάρκα στο όνειρο
Μια τόσο γνωστή διαδρομή
κι εγώ στη βάρκα μου επάνω,
πλέω,
κάπου αλλού.
Αναζητώ επίμονα κάτι που έχασα,
κάτι που έφυγε κι άφησε μονάχα το τραγούδι.
Αφησε εμένα, μόνη στα βάθη της Ασίας.
Στο παράξενα όμορφο, εκεί που είμαι η καρδιά μου,
εκεί που πλέει η βάρκα μου
πάνω σε νεκρά
λουλούδια.
Λουλούδια που μόλις χάθηκαν μα...
στέλνουν το χρώμα, το άρωμα...
τις γήινες μνήμες ακόμα.
Ψάχνω στο λευκό βυθό ένα ψέμα,
όλα αυτά που δε μπορώ να ξαναδώ,
ένα ψέμα της ζωής, τάχα,
πως μ' αγάπησε απ' την αρχή.

Τότε ξημερώνει και σηκώνω το βλέμμα,
βλέπω μια εικόνα φιλίας, μια ζεστασιά
που στο κέντρο της ανατολής,
εκεί που μ' έχει οδηγήσει η αυτόνομη βάρκα μου,
μονάχα ελληνική μπορεί να 'ναι.

Τότε μαζεύω τα παιχνίδια μου απ' την άμμο,
τα μάτια μου απ' το βυθό,
την καρδιά μου απ' τη λαϊκή γειτονιά όπου
κάποτε περπάτησε ο Αλέξανδρος!
Μαζεύω τη ζωή μου απ' το όνειρο,
διασχίζω
τους ουρανούς με τις χίλιες και μια νύχτες
και πέφτω με ταχύτητα που μηδενίζει τον πόνο,
στο Αιγαίο...
στην καυτή νύχτα που ζει όσο κι εγώ.
Κοιτώ για λίγο γύρω,
αναζητώ τον εαυτό μου κάπου ανάμεσα,
στην πατρίδα μου και στην ονειρική βάρκα μου.

Αλλη μια φορά
να μεθώ απ' την καινούρια αναζήτηση,
απαλλαγμένη από τη συνήθεια...της διαδρομής,
ζητώ, κάπου να χωρέσω το βλέμμα μου.
Κάπου με νόμους παιδιών,
κάπου με ροζ και γαλανό
χρώματα παιδικά.

Αλλοτε κάπου με ημίφως μαγικό,
με δέντρα ψηλά να κρύβουν τον πόνο του απόλυτου
και φιγούρες αόρατες να περνούν από δίπλα,
να φοβάμαι, να αισθάνομαι ασυγκράτητο θάρρος...
πως το μυαλό μου ψηλώνει,
πως χάνω την ουσία.
Και τότε να μένει το δάκρυ μου
ασημένια σκόνη στην παλάμη της νύχτας
και να χορεύω... να χορεύω.
Να χορεύω για τους φίλους... για το όνομα της ζωής...
για μένα και την καρδιά της Ελλάδας.

Να χορεύω ώσπου εκεί να χάνομαι
και να βουλιάζω πάλι
στην αλμυρή, ιστορική θάλασσα.
Εκεί που ο Οδυσσέας δυνατός και αδύναμος
κοίταζε τα αστέρια για δρόμο...
τα αστέρια που τώρα είναι η αλήθεια μου.
Έτσι, λίγο πριν ξυπνήσω από το αιώνιο όνειρο,
έχω μεθύσει απ' το φως που ξεγλιστρά στη Μεσόγειο.

Αφήστε με! να χαθώ τώρα,
να γίνω κι εγώ ιστορία.
Ένα ακόμα αστέρι, για τον επόμενο Οδυσσέα
...ίσως το πιο κατατοπιστικό
για την Ιθάκη του.
Εγώ,
έχω μόνο μία βάρκα στο όνειρο.
Αυτός,
έχει κάποιον που τον περιμένει.
Ευαγγελία Δεληγιάννη (2ο Λύκειο Χαλκίδας)

	Επόμενo άρθρo  »