ΡΩΜΑΙΩΝ ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ
Ακόμα μια βραδιά θα σιγοσβήσει
γύρω από μια ρωμαίικια παρέα
Οι στιγμές της θα φύγουν
όπως έφυγαν της βροχής οι δροσοσταλίδες,
της αρετής το πέπλο.
Σε μια στιγμή ο Νέρωνας ανασηκώνεται
και με φωνή τρανταχτή και υπερήφανη
αναφωνεί: «Στην υγειά της πολιτείας».
- Για ποια «πολιτεία» έτσι μας μιλά;
- Για ποια αστέρια λαμπρά
που ο νους μου γλυκά ξαστοχά;

Μιας πολιτείας άδειας, ξερής, στεγνής
στεγνής όπως το βοριαδάκι
που χτυπά τα δροσερά κοριτσίστικα μάγουλα.
Μια πολιτείας κενής, μιας πολιτείας ωμής
τ' άστρα όλου του ουρανού
ολίγα της εφανήκαν

Τα πλούτη όλου του κόσμου
δεν τα εχόρτασε ποτέ της...
- Τι κι αν επέρασαν αιώνες από δω;
- Τι κι αν εσκοτώθηκαν χιλιάδες
στης ελευθερίας τον πολυθρύλητο βωμό;

Το μόνο που μένει τώρα στάχτες
λίγα μαύρα απομεινάρια
μιας πολιτείας του Νέρωνα.
Ίσως μάντης κάποιος κρυφός
κρυφά να το 'χε προφητέψει
πως ετούτη η Πολιτεία θα χαθεί, θα σβήσει
θα σβήσει όπως ακριβώς σβήνουν
τα σαββατιάτικα ηλιοβασιλέματα
στην άμμο.
- Πού πήγε το ανάστημα, η αρετή σου;
- Ποιος οιωνός κακός προμήνυσε
την καταστροφή σου;

Ο Νέρωνας ξανακάθεται ανάσκελα
κι όλοι του γύρω ξέρουν τούτο
«εχάθη της αρετής το πέπλο».
Η ανδρεία έγινε ένα με τα άσχημα
ξόρκια της νύχτας.
Κι όμως... Η νύχτα κοντοζυγώνει
και θα είναι μεγάλη.
- Σε ποια της αβύσσου βάθη
η αρετή γλυκά να κοιμάται;
-Σε ποια χέρια ξενικά
τη μοίρα της πικρά να λυπάται;

Και ο αοιδός της λύρας συνεχίζει...
Ίσως να 'ναι τούτο το τελευταίο βράδυ
και το των Ρωμαίων Συμπόσιον...
...συνεχίζεται
Σωτήρης Σαρλάνης
(Λύκειο Καρύστου)

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »