ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ
Οι ευχάριστες εκπλήξεις δεν ήταν λίγες. Σημείωσα τα κατά τη γνώμη μου καλύτερα κομμάτια. Ποιος ξέρει, μπορεί οι διάδοχοι του Σκαρίμπα να ζουν ήδη ανάμεσά μας.

Ορισμένα ποιήματα των μαθητριών και μαθητών που συμμετείχαν στους Αγώνες διακρίνονται τόσο για τη σύλληψη όσο και για την εκτέλεση του αντίστοιχου ποιητικού σχεδίου. Φυσικά, θέλω συνειδητά να παραβλέψω τις όποιες, δικαιολογημένες λόγω ηλικίας άλλωστε, αδυναμίες έκφρασης, ατέλειες σύνθεσης κ.λ.π. Αυτό σημαίνει ότι οι νέες και οι νέοι που ξεχωρίζουν έχουν κάτι να πουν Μουσικά. Βέβαια, από 'δω και πέρα αρχίζει η σκληρή δουλειά: η αφομοίωση των έργων Ελλήνων και ξένων ποιητών που ταιριάζουν καλύτερα στον καθένα...

Πάντως, κατά τη γνώμη μου, το ποίημα «Αγνωστο ταξίδι» του Δημήτρη Μπακρή και το «Παραμύθι» του Βασίλη Μπαμπαλή υπογραμμίζουν τη βαθιά ανάγκη του ανθρώπου να ονειρεύεται ξύπνιος και να «βλέπει» όταν κοιμάται, να είναι δηλαδή, ει δυνατόν, συνέχεια αισθητικός.

Σας συγχαίρω όλους που πήρατε μέρος στους φετινούς Ποιητικούς Αγώνες της Εύβοιας.

ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗΣ
Ομολογώ ότι ήταν για μένα μεγάλη έκπληξη που στα Ψαχνά Ευβοίας τα παιδιά του Γυμνασίου και του Λυκείου δεν ασχολούνται με το lifestyle αλλά αγαπούν τη λογοτεχνία και την ποίηση κι εκφράζονται με αυτόν το συγκινητικό τρόπο...

Έρχομαι τώρα στα του διαγωνισμού. Ξέρω τι σημαίνει για τα παιδιά ένα βραβείο. Όμως η πείρα μας λέει ότι στη λογοτεχνία δεν μένουν οι βραβευμένοι κι ότι πολύ συχνά δεν βραβεύονται οι καλύτεροι.

Διάβασα προσεκτικά - και πολλές φορές - τα ποιήματα όσων μετέχουν στο Διαγωνισμό και βρέθηκα σε δύσκολη θέση. Δεν βρήκα κείμενα που να ξεχωρίζουν τόσο πολύ από τα υπόλοιπα... Τα περισσότερα δίνουν πολλές υποσχέσεις - που σημαίνει ότι το φυτώριο είναι πολύ καλό.

Στέλνω, λοιπόν, την κρίση μου, αλλά φοβούμαι ότι κάποιους μπορεί να τους αδίκησα.

ΠΑΝΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΗΣ
Σ' αυτή την καταιγίδα των αλλαγών, που δεν κρατούμε παρά σπαράγματα από έννοιες και πληροφορίες, το να ασχολούνται παιδιά με την ποίηση είναι παρηγοριά. Είναι μάχη κατά της ευτέλειας, της ισοπέδωσης και της βίας.

Η συμμετοχή μου, παρ' ότι τυπικά κριτική, είναι συμβολή στην προσπάθεια καλλιέργειας της ομορφιάς.

Διάβασα με αγάπη και προσοχή τα ποιήματα και η επιλογή μου - πέρα από μία, εκ των πραγμάτων συγκριτική - είχε γνώμονα τα στοιχεία εκείνα που κινούν ένα γραφτό στην κατεύθυνση του ποιήματος.

Τα περισσότερα από τα ποιήματα τα χαρακτηρίζει μια εφηβική διάθεση φυγής. Ωστόσο, με τις όποιες αδυναμίες, υπάρχουν φωνές με χλωροφύλλη. Βεβαίως, η δικαίωση στα της τέχνης είναι κατ' εξοχήν αρμοδιότητα του χρόνου.

Σχολιάζοντας, τροχάδην, το εκτός συναγωνισμού ποίημα του μαθητή Δημοτικού Σχολείου, Δημήτρη Παπαδάκη, το θεωρώ από τα πλέον άρτια σ' ό,τι αφορά στη δομή, στο στίχο και στην εικονοποιία - έτσι το βαθμολόγησα με τους 6 βαθμούς του άριστα.

Θέλω να σας ευχαριστήσω, καθηγητές και μαθητές, για την τιμή και να σας ευχηθώ από καρδιάς επιτυχία στους Ποιητικούς σας Αγώνες.

ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ
Η θλίψη δεν είναι κατ' ανάγκη η βάση της ποίησης. Μπορεί το χιούμορ, η παρατήρηση, το όνειρο να πουν ωραία ψέματα και αλήθειες.

Τα περισσότερα ποιήματα που διάβασα γράφτηκαν με τη σκέψη να αρέσουν στους μεγάλους. Όμως, πρώτα πείθουμε τον εαυτό μας γράφοντας και τότε ίσως να πείσουμε και τους άλλους.

Πάντως, το πιο ωραίο ποίημα, είναι η προσπάθεια των δασκάλων και των μαθητών. Συγχαρητήρια.

Υ.Γ. Ας μου επιτραπεί να υπερβώ τους κανόνες ως προς τη βαθμολόγηση. Το ποίημα «Θάλασσα» του Δημήτρη Παπαδάκη (που είναι μαθητής του Δημοτικού Σχολείου Μονοκαρυάς Ιστιαίας) με αιφνιδίασε τόσο που θέλω να το βαθμολογήσω με 7 (όταν το άριστα είναι οι 6 βαθμοί). Θεωρώ πως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ταλέντο που «φωνάζει». Η γνώση έχει τον πρώτο λόγο για το μικρό μαθητή στη συνέχεια, έτσι ώστε να οργανώσει την εντολή του ταλέντου του.

	Επόμενo άρθρo  »