Μερικές σκέψεις

Η θάλασσα, αυτός ο τεράστιος υδάτινος όγκος, είναι πηγή ζωής, συγκίνησε και συγκινεί τους ανθρώπους.

Το φοβερό αυτό στοιχειό σε ταξιδεύει σε ονειρεμένους τόπους και αλαργινούς.

Είναι το πέταγμα σε άλλα μέρη. Πάντα σαγήνευε με τα καμώματά της. Πρόκληση πραγματική για τον ταξιδευτή. Γλυκειά ανάμνηση σε κάθε ναυτικό που δυσκολεύεται να την αποχωριστεί όσες φουρτούνες κι αν περνά.

«Στρωτή και καταγάλανη» όπως λέει ο ποιητής γοητεύει από τα στραφταλίσματά της που χρυσίζουν καθώς ο ήλιος τη χτυπά. Το καταγάλανο χρώμα της, θαρρείς, προσφέρει μιαν απέραντη ηρεμία. Θαμπώνεται κανείς από την περίσσια ομορφιά της. Δεν αγριεύουν κανέναν τα κύματά της που αλύπητα χτυπούν την αμμουδιά. Βρίσκει την ώρα να ξεθυμάνει με την τρίαινά του ο Ποσειδώνας και ο Νηρέας με τις κόρες του γλυκό χορό να πιάσει.

Μύθοι και θρύλοι ιστορούν τα κατορθώματά της, γοργόνες σταματούν ταξιδευτές.

Ποιητές υμνούν τη χάρη και την ομορφιά της. Τραγούδι έγιναν πολλές φορές τα γαλανά νερά της.