Κος Μανώλης Κεραμάρης (Δ/ντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Ευβοίας):
«Σεβασμιότατε, κύριε Βουλευτά, κύριοι Σχολικοί Σύμβουλοι, κυρίες και κύριοι, αγαπητά παιδιά, είναι γεγονός ότι δεν μπορώ να κρύψω τη συγκίνησή μου και την ξεχωριστή χαρά μου που είμαστε σήμερα εδώ για να γιορτάσουμε τους 9ους Πανευβοϊκούς Μαθητικούς Αγώνες Ποίησης, εννέα χρόνια, που δείχνουν όχι μόνο τη ζωντάνια και το σφρίγος και την αγωνία των παιδιών μας και το μόχθο φωτισμένων δασκάλων που τα μαζεύουν γύρω τους και τους καλλιεργούν τις ευγενέστερες ιδέες δείχνουν και πολλά άλλα πράγματα.

Εμείς οι μεγάλοι και ιδιαίτερα εμείς οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές κάνουμε λάθη, πολλές φορές μπορεί να έχουμε κακή συμπεριφορά, πολλές φορές, και μέσα στη σχολική τάξη -ας το πούμε- μπορεί και να χάσουμε τον έλεγχο, να προσβάλουμε κάποιο παιδί. Τα παιδιά, όμως, έχουν το αισθητήριο να ξέρουν ποιος δάσκαλος πραγματικά τα αγαπά, ποιος τα νοιάζεται, και είναι πραγματικά ευλογία θεού όταν μέσα στη σχολική τάξη μπαίνει ένας φωτισμένος δάσκαλος, που μπορεί όχι μόνο να ξυπνήσει, να καλλιεργήσει και να βάλει φωτιά στις παιδικές ψυχές, αλλά και να βάλει γερά θεμέλια για αυριανούς ενεργούς δημοκρατικούς πολίτες.

Επιτρέψτε μου να αναφέρω μια μικρή προσωπική εμπειρία απ' τα μαθητικά μου χρόνια, κάπου στα 14 με 15, τρίτη τάξη Γυμνασίου - κατάγομαι από τη Μακεδονία - κι είχαμε μια μεγάλη βιβλιοθήκη από τις καλύτερες της χώρας - είχε μεγάλους ευεργέτες ο τόπος μου. Και ήρθε ένας φιλόλογος καθηγητής καινούριος, ο οποίος μας ρώτησε τι διαβάσαμε από λογοτεχνία, από ποίηση... Σηκώσαμε δειλά το χέρι κάποια παιδιά κι είπαμε κάτι. Εντάξει. Μετά από μια εβδομάδα μας έφερε μια ολόκληρη λίστα με βιβλία της βιβλιοθήκης και μας είπε ότι αυτά τα βιβλία είναι κατάλληλα για μας. Κι εκεί που η βιβλιοθήκη ήταν ένας χώρος καθόλου ενεργός, ξαφνικά ένα ολόκληρο μελίσσι άρχισε να δουλεύει και θέλω να πω ότι όλη εκείνη η φουρνιά της τάξης μου περάσαμε στο Πανεπιστήμιο.

Απλά, το ανέφερα αυτό, για να τονίσω ότι ένας και μόνο δάσκαλος φωτισμένος, ένας καθηγητής, είναι αρκετός, όσο μπορεί να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις που κρύβουν μέσα τους τα παιδιά. Και θέλω ιδιαίτερα να συγχαρώ εδώ τον εκλεκτό συνάδελφο, τον κ. Δημήτρη Μπαρσάκη, που έχει δημιουργήσει αυτόν το θεσμό, κι εμείς τον στηρίζουμε, ως Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με όλη μας την ψυχή.

Στα παιδιά μόνο μια ευχή θα 'θελα να κάνω: Μη σταματήσετε να ονειρεύεστε, μη σταματήσετε να οραματίζεστε, μη σταματήσετε να γράφετε ποιήματα, μη σταματήσετε να αμφισβητείτε εμάς τους μεγάλους όταν βλέπετε ότι δεν πορευόμαστε σωστά.
Καλή δύναμη, καλή επιτυχία σε όλους σας!».

Όταν στο γραφείο μου φθάνουν προσκλήσεις οι οποίες αφορούν σε νεανικές εκδηλώσεις, θα πρέπει κάτι πολύ σημαντικό να υπάρχει που να με εμποδίζει να ανταποκριθώ με την καρδιά μου και με πολύ μεγάλη προθυμία. Γιατί πιστεύω ότι πρέπει να στηρίζουμε όλοι μας τις επιδόσεις, τις επιτυχίες, τους αγώνες γενικότερα των νέων παιδιών. Και με αυτόν τον τρόπο τους διδάσκουμε ότι ο αγώνας τους δεν πηγαίνει χαμένος και ότι έχουμε πραγματική αγωνία, αγάπη και στοργή, την οποία εκδηλώνουμε παντοιοτρόπως, και με την παρουσία μας σ' αυτές τις όμορφες εκδηλώσεις.

Με συγκινεί αυτός εδώ ο χώρος και για έναν άλλο λόγο. Εδώ στα Ψαχνά και σ' αυτό το σχολείο, ερχόμουν επί σειρά ετών και έκανα Κατηχητικά, λαϊκός στην αρχή και στη συνέχεια ως κληρικός. Και, απ' αυτή τη μικρή πείρα που έχω, έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι αξίζει κανείς να ασχολείται με τους νέους ανθρώπους, υπεύθυνα και σοβαρά. Αξίζει και να θυσιάζεται ακόμη. Γιατί τα παιδιά, όπως πολύ σοφά είπε ο κ. Προϊστάμενος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού μας, έχουν αυτό το αισθητήριο και μπορούν να σφυγμομετρούν την αλήθεια των προθέσεών μας, τη γνησιότητα και τη θερμότητα των αισθημάτων μας και τη θερμότητα της αγάπης μας.

Σ' αυτό το σχολείο γίνονται πολλές και σοβαρές προσπάθειες, και στον τομέα της ποίησης και της συγγραφής. Το περιοδικό «Παρρησία» είναι ένα περιοδικό αξιώσεων. Στα Γραφεία των Υπηρεσιών, και στο Γραφείο του Μητροπολίτου, με την καθημερινή αλληλογραφία, φτάνει πλήθος εντύπων, εκτός από τα υπηρεσιακά έγγραφα. Δεν έχουν, όμως, όλα την ίδια αξία. Το περιοδικό αυτό έχει μεγάλη αξία και μάλιστα είναι απ' αυτά τα οποία διαβάζω. Και έχω θαυμάσει τη δυνατότητα που έχουν αυτά τα παιδιά να εκφράζονται σωστά και να γράφουν όμορφα, να αποτυπώνουν στο χαρτί ιδέες και μάλιστα με τρόπο που πολλοί μεγάλοι θα τον ζήλευαν. Και, ασφαλώς, φαντάζομαι ότι πίσω απ' αυτές τις δημιουργίες υπάρχουν άνθρωποι που ασχολούνται σοβαρά, δίνοντας τον εαυτό τους, έξω από το πρόγραμμα του σχολείου, πάνω από τα καθιερωμένα και τα τυπικά, ώστε να μπορούν να μεταγγίζουν αυτόν τον παλμό και αυτήν την ποιότητα. Κάποια, μάλιστα, παιδιά απ' αυτό το σχολείο, τα οποία εξομολογούνται σ' εμένα, μου πρωτόφεραν το περιοδικό και έπρεπε να ήσασταν παρόντες τότε, να δείτε τη χαρά της δημιουργίας στα μάτια των παιδιών αλλά και την αγωνία για το πώς θα υποδεχθεί αυτό το περιοδικό εκείνος στον οποίον το προσφέρουν. Και θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να συγχαρώ τα παιδιά, αλλά να συγχαρώ κι όλους εκείνους οι οποίοι θυσιάζονται για τα παιδιά και προσφέρουν καρδιά στην υπόθεση της Παιδείας, γιατί αν για όλα τα πράγματα χρειάζεται καρδιά, πολύ περισσότερο χρειάζεται στον τομέα της Παιδείας, και να συγχαρώ τον κ. Μπαρσάκη ιδιαίτερα γι' αυτή τη μεγάλη προσπάθεια την οποία καταβάλλει.

Είδα το νούμερο, είδα το 9 των Αγώνων σας και, βλέποντας και το «οι» από κάτω, ένατοι Αγώνες δηλαδή, σκέφτηκα ότι μπορεί να γίνουν και 901. Εύχομαι, λοιπόν, να γίνουν αμέτρητοι οι Αγώνες οι ποιητικοί και να έχουν πάντοτε την ευλογία του Θεού και μεγάλες επιτυχίες. Και στα παιδιά, αφού τα συγχαρώ μέσα από την καρδιά μου - δεν είναι μόνο δικά σας παιδιά, είναι και δικά μου παιδιά, δεν έχω σαρκικά παιδιά, αλλά όλου του ποιμνίου τα παιδιά τα θεωρώ και δικά μου παιδιά, τ' αγκαλιάζω και τα καμαρώνω - θέλω να τους ευχηθώ να είναι πάντοτε ποιητές στη ζωή τους, όχι μόνο να έχουν έμπνευση, να μη χάνουν ποτέ το όνειρο και τη φαντασία και το ρομαντισμό και τη δυνατότητα να αποτυπώνουν την αλήθεια και την πραγματικότητα, αλλά κυρίως να είναι ποιητές - δημιουργοί σε κάθε καλό αγώνα.
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε. Ο Θεός να σας ευλογεί όλους.».

Η αποψινή βραδιά, κυρίες και κύριοι, ανήκει αποκλειστικά στα παιδιά. Τα λόγια τα δικά μας σήμερα περισσεύουν. Μάλιστα, νιώθω και μια άλλη συγκίνηση, γιατί ο χώρος αυτός με φέρνει περίπου τρεις δεκαετίες πίσω, όταν ήμουν μαθητής του τότε εξατάξιου Γυμνασίου Ψαχνών. Και θέλω να υποσχεθώ, ως εκπρόσωπος του δεύτερου βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στα παιδιά του περιοδικού «Παρρησία», στον καθηγητή τους τον κ. Μπαρσάκη και σε όλους τους νέους του Νομού μας, ότι θα είμαστε κοντά τους, για να συμβάλλουμε οικονομικά, όπως το κάνουμε μέχρι σήμερα, αλλά και ηθικά, σε κάθε τους προσπάθεια για τον πολιτισμό και το μέλλον αυτού του τόπου, που πραγματικά το έχει ανάγκη.

Θέλω να συγχαρώ θερμά όλους αυτούς που φρόντισαν για την επιτυχία των 9ων Πανευβοϊκών Μαθητικών Αγώνων Ποίησης και προπαντός τα παιδιά, στα οποία εύχομαι να έχουν πάντα συμμετοχή και πάντα επιτυχίες».

Οφείλουμε να συγχαρούμε τους νεαρούς εργάτες του λόγου και της ποίησης για τη συμμετοχή τους στην ευγενική άμιλλα, που μας παρουσιάζουν με τον τρόπο τους, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και τις θέσεις τους. Τους προτρέπουμε να συνεχίσουν τον ευγενή τους αγώνα και να είναι βέβαιοι ότι οι προσπάθειές τους θα ανταμειφθούν. Επίσης, συγχαίρουμε όλους τους συντελεστές αυτής της ωραίας εκδήλωσης, τους δασκάλους, την κριτική επιτροπή και τον υπεύθυνο της «Παρρησίας», καθηγητή κ. Μπαρσάκη για την προσπάθεια, και παρέχεται η υπόσχεση ότι η Δημοτική Αρχή θα είναι πάντα στο πλευρό τους για κάθε στήριξη. Σας ευχαριστώ και σας κάνω γνωστό ότι το περιοδικό σας διαβάζεται από όλους μας».

Θα 'θελα με τη σειρά μου - το κάνω κάθε χρόνο - να συγχαρώ από ψυχής τους δημιουργούς αυτής της εκδήλωσης και θα πω ότι είναι γνωστά και τα ονόματά τους, δεν χρειάζεται να λέμε και ποιος είναι εκείνος ο οποίος ουσιαστικά κατευθύνει αυτή την προσπάθεια. Αλλά - ξέρετε κάτι;- επειδή άκουγα προηγουμένως τον Προϊστάμενο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ο δάσκαλος - θα μου επιτρέψετε Σεβασμιότατε με την άδειά σας να πω - ως διαμορφωτής ανθρώπων, είναι ένας μικρός Θεός^ είναι εκείνος που πρέπει να νιώθει την ευθύνη του προς την κατεύθυνση της αγωγής και της βελτίωσης των νέων ανθρώπων, που αύριο, αν σκεφτεί μόνο ότι εκ της προσπαθείας αυτής θα μπορέσουν να γίνουν οι πραγματικοί δημιουργοί στην κοινωνία, τότε θα πρέπει να νιώθει και το μέτρο των ευθυνών του. Βέβαια, επειδή ο καθένας έχει το δικό του τρόπο έκφρασης, ας πούμε ότι το μέτρο που προσδιορίζει τη συμπεριφορά του καθενός μας είναι εκείνη η αρχαιοελληνική φράση: «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος».

Κλείνοντας αυτή μου την επικοινωνία, γιατί - είπαμε πολλά - και θα πρέπει να πάρουμε ξανά τη γεύση αυτής της υπέροχης εκδήλωσης που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, θα μου επιτρέψετε να πω ότι οι ιδέες είναι αυτές οι οποίες, προωθούμενες από τους παιδαγωγούς μας, μας έκαναν ό,τι είμαστε σ' αυτή τη ζωή. Αλλωστε, το λέει κι ο μεγάλος εθνικός μας ποιητής, ο Κωστής Παλαμάς: Φτάνει μια ιδέα να το πει, μια ιδέα να το προστάξει.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!».

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »