Μάνος Ελευθερίου
Η μόνη εμπλοκή για τα παιδιά είναι ότι τους δίνεται «παραγγελία» να γράψουν ένα ποίημα και μάλιστα να διαγωνιστούν καθώς η σχέση τους με την ποίηση περιορίζεται, για την ώρα μόνο, στα ποιήματα που υπάρχουν στα σχολικά βιβλία.

Μόνο σε δύο τρεις περιπτώσεις είδα την «επιρροή» σπουδαίων ποιητών, π.χ. του Γιάννη Ρίτσου, αλλά επιρροή από ποιήματά τους που είναι μάλλον αποτυχημένα και τα οποία ποιήματα δεν υπάρχουν σε σχολικά βιβλία. Αυτό σημαίνει ότι άνοιξαν κάποιο βιβλίο για να εμπνευστούν. Δεν είναι λίγο αυτό.

Για την ώρα κανείς δεν μπορεί να βγάλει συμπεράσματα για τη μελλοντική πορεία αυτών των παιδιών. Παιδιά - θαύματα μόνο δύο υπήρξαν στην ανθρωπότητα και μάλλον δε θα υπάρξουν άλλα στο μέλλον για όλη την οικουμένη. Μιλώ για τον Λωτρεαμόν και τον Αρθούρο Ρεμπό. Η χάρις, όπως και να το κάνουμε, δίνεται μόνο από την Παντοδυναμία ακόμη και σ' εκείνους που θα μείνουν για πάντα στο σκοτάδι. Οπωσδήποτε όμως είναι μια ευγενική και χρήσιμη άμιλλα. Το ποίημα που ξεχώρισα, και που κατά τη γνώμη μου είναι το καλύτερο απ' όλα, είναι του μαθητή Δ. Παπαδάκη, του Γυμνασίου Ιστιαίας. Είναι ευτυχισμένο ποίημα.

Γιώργος Θεοχάρης
Εννέα χρόνια Μαθητικών Αγώνων ποίησης στην Εύβοια δεν είναι λίγα. Εννέα χρόνια συντήρησης και διεύρυνσης μιας πρωτογενούς πνευματικής πρωτοβουλίας από δασκάλους και μαθητές του δημόσιου σχολείου είναι κατόρθωμα. 83 συμμετοχές νέων ανθρώπων, λίγες δεν είναι. Είναι πολύ μεγάλος ο έπαινος, τον οποίο δικαιούσθε, οι διοργανωτές και οι μετέχοντες, πόσο μάλλον που σε στενούς καιρούς υπερασπίζεστε την ποίηση. Την πιο παλιά, την πιο ζεστή, την πιο ειλικρινή φωνή του ανθρώπου. Μακάρι μέσα από τα πρωτόλεια ποιητικά σκιρτήματα να προκύψουν ποιητές που θα ανανεώσουν τον ποιητικό λόγο στην ελληνική μας γλώσσα. Μα κι αν αυτό δε συμβεί, έστω και ένα από τα παιδιά, μεγαλώνοντας, αν δει ευτυχισμένη τη ζωή του μέσα από το νόημα που θα της δίνει η ποίηση, λίγο δεν είναι.

Συνεχίστε να είστε αδιαπραγμάτευτα ονειροπόλοι. Συνεχίστε να ασπάζεστε εκείνο το αρχαίο «ουκ έστιν γλυκύτερον παραμύθιον τέχνης». Συνεχίστε ν' ανάβετε κεράκια μνήμης στη ζωή. Συνεχίστε.

Κώστας Καναβούρης
Λιγάκι ντρέπομαι μπροστά στα παιδιά. Λιγάκι ντρέπομαι μπροστά στα ποιήματα. Λιγάκι ντρέπομαι μπροστά στην βαθμολόγηση. Λιγάκι θεωρώ ότι έκανα ένα μικρό έγκλημα βαθμολογώντας τα παιδιά και τα ποιήματα. Από την άλλη όμως, όταν έχουμε να κάνουμε με ποιήματα, θεωρούμε τους ανθρώπους που τα έγραψαν ως μικρούς παραβάτες - ωραίους παραβάτες - της πραγματικότητας. Να είσαι 15 χρονών και να γράφεις ποιήματα, είναι τουλάχιστον λάθος δρόμος κατά το ειωθότα. Όταν όμως ένα παιδί γράφει ένα ποίημα, αλλάζει ο κόσμος.
Αξίζετε. Όλοι και όλες. Σας ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία ν' ανακαλύψω τον κόσμο από την αρχή. Οι βαθμοί που έβαλα δεν είναι βαθμοί. Είναι ας πούμε τα λάθη που κάνει κάποιος καθώς ανεβαίνει την σκάλα της αθωότητας ώρα μεσάνυχτα του κόσμου την ίδια στιγμή που ένα παιδί φέγγει τον εαυτό του.

Φέγγετε και σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ που μου κάνατε την τιμή να διαβάσω τα ποιήματά σας. Η αξιολόγηση ολίγην σημασία έχει. Προέχει η απόλαυσις των ποιημάτων. Κι εσείς προσφέρατε. Να είστε καλά. Φέγγετε και πάλι. Να το θυμάστε.

Κι εγώ που δηλώνω ταπεινός συνάδελφος των ποιημάτων σας ένα μόνο θα πω: ευχαριστώ. Με ποιήματα να προχωράτε. Γιατί το αξίζετε.

Βασίλης Μακρίδης
Πάντα μπροστάρηδες οι εμπνευστές για το άνοιγμα παράθυρων στο καλλίτερο του καλού, στον πολιτισμό, στην ανάπτυξη, στην πρόοδο, γροθιά στην ανεργία, περιφρόνηση στην κοινωνική άρνηση, σύζευξη με την ποιότητα ζωής.

Μεγάλοι δάσκαλοι όπως ο Ρήγας Φερραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής, είναι φωτεινά παραδείγματα. Ο Δημήτρης Μπαρσάκης, φιλόλογος, δάσκαλος, εμπνευστής, δεν μένει μόνο στη στεγνή μετάδοση της γνώσης στους μαθητές του, αλλά τους προτρέπει σε αναπτυξιακές ιδέες για κάτι περισσότερο από την καθημερινή τριβή της ζωής.

Οι «Πανευβοϊκοί Αγώνες Ποίησης» καθιερώθηκαν και είναι συγκινητική η συμμετοχή των μαθητών με ποιητικές δημιουργίες και ως δημιουργοί είναι μορφή αντιπαράθεσης της φθοράς.
Θέλω να συγχαρώ τον εμπνευστή καθηγητή και εγκάρδιο φίλο Δημήτρη Μπαρσάκη, τους αγαπητούς μαθητές και τις μαθήτριες για την πεισματώδη εμμονή τους στην πολιτιστική αυτή δραστηριότητα και μάλιστα τώρα, που η ανθρωπότητα και μαζί της η ελληνική κοινωνία, έχει αρχίσει έναν αγώνα κατά του εαυτού της. Η αλόγιστη ανάπτυξη της τεχνολογίας κάνει τον αγώνα αυτόν ταχύτερο και βιαιότερο και προσπερνά στα τυφλά τις ηθικές αξίες, που προκαλεί μια γενικότερη κρίση του πολιτισμού μας.

Γιώργος Παπαδάκης
Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από τα ποιήματα των παιδιών, διαπιστώνοντας συγχρόνως ότι η παιδεία μας σήμερα έχει πολύ καλύτερη ποιότητα απ' ότι στα δικά μου μαθητικά χρόνια. Οι σημερινοί νέοι και ευαίσθητοι είναι και καλλιεργημένοι και δημιουργικοί. Πώς, λοιπόν, να μην είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον;

Βέβαια, στις μέρες μας τα παιδιά δέχονται πρωτόγνωρα ερεθίσματα μέσω της νέας τεχνολογίας, της τηλεόρασης και του internet, τα οποία, πέραν των όποιων ευκολιών παρέχουν, κρύβουν και πολλές παγίδες. Κι όμως, ανθίζει η ομορφιά κι ο πολιτισμός στα σχολεία μας, όσες παγίδες και αν υπάρχουν. Παράδειγμα τούτοι οι Αγώνες Ποίησης, που διοργανώνει το εξαίρετο περιοδικό «Παρρησία» του Γυμνασίου Ψαχνών.

Αισθάνομαι ευτυχής που συμμετείχα στη γοητευτική διαδικασία, έστω και με τον «άχαρο» ρόλο του μέλους της Κριτικής Επιτροπής. Σας ευχαριστώ από καρδιάς κι εύχομαι να συνεχίζετε πάντα έτσι, ανησυχώντας κι αναζητώντας έναν όλο και πιο πολιτισμένο κόσμο. Σας αξίζει.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »