Βομβαρδισμοί αμάχων... Αιμόφυρτα μικρά παιδιά στη Βαγδάτη. Κι ύστερα ήρθε η τηλεόραση, να κάνει θέαμα τον πόνο. Ο δημοσιογράφος βομβαρδίζει με αλλεπάλληλες ανόητες ερωτήσεις και χωρίς ίχνος ντροπής ένα ακρωτηριασμένο παιδί. Τι να πει αυτό το παιδί όταν το ρωτούν πως νιώθει ή αν αισθάνεται ήρωας; Τι να απαντήσει; Αυτό μόνο ερωτήσεις θα μπορούσε να έχει, για να απαντήσουν οι ένοχοι και οι συνένοχοί τους. Γιατί; Τι έφταιξα; Τι θέλετε από μένα; Γιατί με μισείτε; Γιατί μου απαγορεύετε πια να ζήσω, να χαμογελώ, να παίζω, να ονειρεύομαι; Γιατί μου παίρνετε τη ζωή; Γιατί είστε τόσο κακοί; Γιατί;

«Το να συγχωρείς τους άλλους, σημαίνει ότι γνωρίζεις τον εαυτό σου», έλεγε ένας σοφός. Αυτό το παιδί γνωρίζει πια πολύ καλά ποιος είναι τώρα ο εαυτός του, ένα ακρωτηριασμένο κορμάκι και μια αιμορραγούσα ψυχούλα. Θα μπορέσει όμως να συγχωρήσει ποτέ, όσο κι αν το ήθελε; Πώς να συγχωρήσει; Αυτά τα εγκλήματα είναι ασυγχώρητα ακόμη κι απ' το Θεό, το Θεό της Αγάπης και της Συγχώρησης. Πόσο παρανοϊκό είναι να επικαλούνται το όνομά του αυτοί που σκορπούν τον τρόμο και τον πόνο στην ανθρωπότητα, αυτοί που εκπροσωπούν μόνο το Κακό!

Το παιδάκι του Ιράκ θα έχει πάντα δάκρυα στα μάτια, για όσο ακόμη ζήσει... Τη μάνα του μόνο αποζητά, να τρυπώσει στην αγκαλιά της, να νιώσει μια μικρούλα στιγμή ανακούφισης μέσα στην αιωνιότητα του μαρτυρίου του. Μα τη σκότωσαν κι αυτή, όπως και τόσες άλλες μάνες και παιδιά, βομβαρδίζοντας αθώα γυναικόπαιδα... οι τρομοκράτες της Οικουμένης.

Ιωάννα Αρβανίτη

Σύσκεψη Κορυφής
Σύσκεψη κορυφής. (Η μια διαδέχεται την άλλη). Συγκρατημένα, σύντομα τα ανακοινωθέντα ούτε πολύ ζεστά, ούτε κρύα, τηλεγραφούν οι ειδικοί απεσταλμένοι: 'Ελπίδες συμφωνίας' 'κατά πληροφορίας' 'κάτ' εικασίας' 'επέτυχε ή απέτυχε η διάσκεψη'.
'Από το περιβάλλον του Λευκού Οίκου λέγεται...' ενώ η αλήθεια είναι, πως έτσι θα διαδέχονται πάντοτε η μια την άλλη, ως να συμφωνηθεί τέλος μια τέτοια σύσκεψη, με κλειστές πόρτες, ανοιχτά χαρτιά κα θέμα μόνον: 'Η συνύπαρξη του εγκλήματος'.

Νικηφόρος Βρεττάκος

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »