Πολύ μεγάλο πανηγύρι γίνεται προκαταβολικά, εν όψει της διεξαγωγής των Ολυμπιακών αγώνων 2004 στην Αθήνα. Από τη στιγμή που η «Ολυμπιακή» επιτροπή πήρε την «κοσμοϊστορική» -λένε- απόφαση, μας πιπιλίζουν το μυαλό τα ΜΜΕ, για λογαριασμό της κρατικής μας εξουσίας. Τα μηνύματά τους μας εξηγούν ότι οφείλουμε να βρισκόμαστε μέσα στην τρελή χαρά, να πετάμε από ενθουσιασμό, να ριγούμε από εθνική υπερηφάνεια και ακόμα να θεωρούμε όμορφα εκείνα τα δύο τερατάκια που τα έχουν βαφτίσει «Φοίβο» και «Αθηνά». Μας παροτρύνουν, επίσης, να μπούμε όλοι στο κοπάδι των εθελοντών, για να έχουν οι Αγώνες πρόσωπο, το πρόσωπό μας!

Ας μην ασχοληθούμε εδώ με την τόσο κακοποιημένη αξία του εθελοντισμού, αλλά μόνο να παρατηρήσουμε ότι ο εθελοντισμός προϋποθέτει βαθιά πνευματική και ψυχική καλλιέργεια και καμία σχέση δεν έχει με τη μόδα, την γκλαμουριά, την ιδιοτέλεια και τις περιστάσεις. Ας ασχοληθούμε με τις άλλες αξίες, αυτές των χορηγών, δηλαδή των πολυεθνικών, που διαμορφώνουν την όλη παρωδία. Πόσο μυαλό χρειάζεται να τις προσδιορίσουμε; Κέρδος, κέρδος, κέρδος, κέρδος... Τι άλλο; Εμπόριο! Κοιτάξτε καλά. Δύναμη, επιβολή, εξαγορά συνειδήσεων, εκμετάλλευση λαών, ισοπέδωση πολιτισμών. Και παραπέρα.... υποστήριξη ή και υποκίνηση πολεμικών επεμβάσεων, εισβολών, βομβαρδισμών, αιματοκυλίσματος. Τι άλλο μένει; Πολλά και διάφορα, μα ο ίδιος κοινός παρονομαστής... Το «μη πνεύμα», η λατρεία της ύλης!

Γιατί, όμως, έγινε η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 1896; Πόσο ρομαντικός ή εξωπραγματικός ακούγεται σήμερα ο «ΥΜΝΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ» που έγραψε τότε ο Κωστής Παλαμάς...

Αρχαίο πνεύμ' αθάνατο, αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού,
κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα,
στη δόξα της δικής σου αυγής και τ' ουρανού.

Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,
στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή^
και με τ' αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι,
και σιδερένιο πλάσε το κορμί.

Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου,
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός.
Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου,
Αρχαίο πνεύμ' αθάνατο, κάθε λαός.

Πνευματικό Φως και Ιερότητα, κάλλος, μεγαλείο, αλήθεια, ευγένεια, ανιδιοτέλεια, σεμνότητα... Αυτές είναι οι αξίες, ίσως ανεπίκαιρες, ίσως ξεπερασμένες σήμερα, ακατανόητες ή... γραφικές. Δεν θα επιμείνουμε, ο καθένας μπορεί να κάνει τις συγκρίσεις του και, αν θέλει, να προβληματιστεί...

Αξίζει όμως να σταθούμε στους δύο τελευταίους στίχους του ποιήματος... «Κάθε λαός» γράφει ο Παλαμάς και αναπόφευκτα σκεφτόμαστε ότι στην αρχαιότητα αποκλείονταν απ' τους Αγώνες οι βάρβαροι, για τον απλό λόγο ότι αδυνατούσαν να αντιληφθούν και να σεβαστούν το Ολυμπιακό Πνεύμα και τις αξίες που το συνοδεύουν. Σήμερα πάντως δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα, αλλά αποκλείονται απ' τους Αγώνες οι άμοιροι ρακένδυτοι λαοί του πλανήτη, οι εξουθενωμένοι από τα «εμπάργκο» και τις στερήσεις, οι λιμοκτονούντες, οι βομβαρδισμένοι λαοί... Και τι να πει το Ολυμπιακό Πνεύμα σ' αυτούς τους δυστυχείς, που κάθε μέρα πεθαίνουν κατά χιλιάδες από έλλειψη τροφής, νερού και ιατρικής περίθαλψης; Όμως, κάποιοι άλλοι λαοί ευθύνονται γι' αυτή την τραγική κατάσταση, κάποιοι άλλοι που αποτελούν την ελίτ των Αγώνων. Είναι οι νεοβάρβαροι, οι οποίοι αποζυμούν το αίμα των ανίσχυρων λαών και αφαιρούν ζωές, όπου και όταν τους αρέσει. Οι αδηφάγοι βάρβαροι είναι οι «προστάτες» πλέον των Αγώνων και καπηλεύονται το Ολυμπιακό Πνεύμα, έχοντάς το μετατρέψει κι αυτό σε δολάρια. Εμείς, λοιπόν, προσκυνούμε και πανηγυρίζουμε που οι Ολυμπιακοί θα διεξαχθούν στην Ελλάδα το 2004....

Έφη Αρβανίτη - Δ.Μ.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »