Στον υπουργό με... Παρρησία!

Αγαπητέ κύριε, συνέβη να είστε προσωρινά Υπουργός Παιδείας, γι' αυτό κι εγώ, που προσωρινά συμβαίνει να είμαι μαθήτρια Λυκείου, απευθύνομαι σε σας. Σε καμιά άλλη περίπτωση δε θα έβρισκα λόγο για κάποια «επικοινωνία» μεταξύ μας.

Κατ' αρχήν, αισθάνομαι αδικημένη και προσβεβλημένη, όταν η λογική σας με θεωρεί οκνηρή, όπως το ίδιο θεωρεί κι όλους τους μαθητές που έχουν ανάγκη για ελεύθερο χρόνο, για να στοχαστούν, να τα πουν με τον εαυτό τους ή και να ονειρευτούν. Μας αφαιρείτε το δικαίωμα να έχουμε δημιουργικό χρόνο και μας κάνετε να νιώθουμε ένοχοι που θέλουμε να παραμείνουμε άνθρωποι - ενώ εσείς μας θέλετε μηχανές δίχως βούληση και συναισθήματα. Κι αν την αντίστασή μας τη θεωρείτε έγκλημα, τότε θα πρέπει να πιστεύετε ότι κι ο ελληνικός λαός είναι από τους πιο εγκληματικούς λαούς του κόσμου. Την αλήθεια την ονομάζετε παραπληροφόρηση κι έτσι διαβεβαιώνετε τον ελληνικό λαό ότι οι αντιδράσεις ενάντια στο νόμο 2525/97 είναι αποτέλεσμα παραπληροφόρησης. Μακάρι, όμως, να σας ένοιαζε στ' αλήθεια το μέλλον μας και όχι μόνο το πολιτικό σας συμφέρον.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας. Δεν είναι ούτε τεμπέληδες ούτε εγκληματίες οι μαθητές που αντιδρούν και εξεγείρονται. Οι κινητοποιήσεις τους είναι διεκδίκηση των δικαίων τους, είναι υγιής στάση σκεπτομένων και υπευθύνων ανθρώπων, που δεν αντέχουν την καταπίεση, που απαιτούν μια ζωή ανθρώπινη, να μετριέται με αγάπη και ομορφιά κι όχι με αριθμούς.

Δεν είναι η άγνοια, όπως θέλετε να πιστεύετε, αυτή που προκαλεί τις αντιδράσεις στη δήθεν μεταρρύθμιση, αλλά είναι η βαθύτερη γνώση. Αυτή τη γνώση δεν την κατέχετε κι ας είστε υπουργός. Εύχομαι να είχατε αληθινό ενδιαφέρον, να μπορούσατε να ξεπεράσετε τις πολιτικές φιλοδοξίες, να μη σκέφτεστε το πολιτικό κόστος που θα είχε η παραδοχή των σφαλμάτων σας. Αλλά δε φταίτε μόνο εσείς, επειδή σήμερα εσείς τυχαίνει να είστε υπουργός Παιδείας. Συμπολίτευση και αντιπολίτευση δε διαφέρουν, είναι απλώς οικονομικές επιχειρήσεις με κοινή αρχή την ψηφοθηρία. Δεν έχετε μάτια για να δείτε εμάς τους μαθητές. Το μόνο που μας διδάσκετε είναι ο απάνθρωπος ανταγωνισμός και η εκμετάλλευση του συνανθρώπου. Γι' αυτό εμείς σας λέμε «όχι», ένα «όχι» που μάλλον ποτέ δε θα καταλάβετε τι σημαίνει.

Εσείς, πολιτικές και οικονομικές εξουσίες, που αποφασίζετε για μας και το μέλλον μας, που αποφασίζετε για τα παιδιά και την Παιδεία, καθίστε και σκεφτείτε καλά το ρόλο και την ευθύνη σας απέναντι στο μέλλον του τόπου. Στέλνετε τα παιδιά σας σε «πρότυπα» σχολεία και σε ξένα πανεπιστήμια, όλοι το γνωρίζουν. Συνεχίστε, λοιπόν, έτσι κύριοι, μην αφήνετε τα παιδιά σας να σπουδάζουν σε κοινά σχολεία σαν τα δικά μας, μπορεί να λερωθούν από την «αντιδραστική» ψυχή μας.

Κυριακή Παπαναστασίου