Η φαντασία στο απόσπασμα

Μας λείπει από το μάθημα η χαρά και η ομορφιά της ζωής, απουσιάζει το συναίσθημα και η ειλικρίνεια της έκφρασης. Κοιτάζοντας τον πίνακα κι ακούγοντας τους καθηγητές, το μόνο που έχουμε στο νου μας είναι να εκμεταλλευτούμε την κάθε ευκαιρία για να κάνουμε επίδειξη του παπαγαλισμού μας και να μαζέψουμε όλο και μεγαλύτερους βαθμούς. Αν, βέβαια, θέλουμε να θεωρούμαστε «καλοί» μαθητές! Οι άλλοι μαθητές, που τους λένε «κακούς», κάνουν κι αυτοί ό,τι μπορούν για να υπάρξουν μέσα στην ασφυκτική τάξη, που δεν τους χωράει. Κανέναν δε χωράει στην πραγματικότητα η τάξη και κανένας δεν έχει αληθινό ενδιαφέρον για το μάθημα. Όλα είναι «στημένα»!

Έτσι τα βρήκαμε και τα συνηθίσαμε. Η συνήθεια αυτή δε μας αφήνει να φανταστούμε ότι αυτή η εκπαιδευτική πραγματικότητα θα μπορούσε να είναι διαφορετική, ότι θα μπορούσε να μην είναι τόσο βαρετή, τόσο ψεύτικη και ανόητη. Η συνήθεια είναι δικαιολογία, για να μην κάνει κανείς τίποτα. Η μεταρρύθμιση στο εκπαιδευτικό σύστημα αυτή τη συνήθεια τη θεωρεί αυτονόητη, γι' αυτό και την εξιδανικεύει!

Μας λένε τώρα ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να επιτύχουμε στη ζωή μας, ενώ μέχρι πριν είχαμε την κρυφή ελπίδα ότι κάτι μπορούσε να γίνει, κάποιο σποράκι από τη φαντασία μας θα έβρισκε γη για να φυτρώσει, ενόσω μας κοροϊδεύουν με συνθήματα του τύπου «η φαντασία στην εξουσία», στη Βουλή των Εφήβων.

Όλα, δήθεν, για το καλό μας! Όρισαν την επιτυχία μας, καταργώντας την καρδιά και την αλήθεια μας. Θέλουν να μας πείσουν ότι όλα είναι θέμα εικόνας, θέμα προσωπείου και εντυπώσεων. Στο σχολείο η εικόνα του ανθρώπου είναι οι βαθμοί, στη ζωή τα λεφτά. Αυτό επιβάλλει το μοντέρνο εκπαιδευτικό σύστημα. Τα όνειρα και οι συγκινήσεις μας είναι για πέταμα. Το ξέρουμε, αλλά η... μεταρρύθμιση το έκανε ακόμα πιο σαφές, το έκανε νόμο, για να μην μπορούμε πια να μιλούμε για μια αληθινή μεταρρύθμιση, για να μην μπορούμε ούτε να τη φανταστούμε.

Σταματούλα Χαλεπά