Νοέμβρης πια τα πρώτα καλά κρύα τα αισθανόμαστε όπως και το πετρέλαιο, την πατάτα και το προεκλογικό πια κλίμα.

Αν δεν υπήρχε το τιβι κοντρόλ μάλλον δεν θα είχαν φτιαχτεί άλλα κανάλια και η μονοφωνία της τηλεόρασης θα συνδεόταν με την τεμπελιά και την ακινησία μας.

Όμως με το τιβι κοντρόλ στο χέρι η πολυφωνία της τηλεόρασης μοιάζει με άλλη μια λέξη χωρίς νόημα. Αν και ταχύτατα αλλάζουν οι εικόνες και τα χρώματα των καναλιών η ειδησεογραφία μένει ίδια και λες τώρα τι πολυφωνικό βλέπω ή πολλοί... φόνοι χρειάζονται; (καλά-καλά που λέει ο λόγος όχι για να μας πάρετε μέσα σαν εμπνευστές της επανεμφάνισης τρομοκρατικής οργάνωσης)

Μέσα σε όλα αυτά οι απεργίες των καθηγητών στα ολιγο-επιστήμια με καθολική συμμετοχή - λόγω πληρωμής του μισθού τους κανονικά (και ποιος θα δούλευε αν πληρωνόταν έτσι κι αλλοιώς;) και από την άλλη η απεργία καθηγητών -δασκάλων με σχεδόν καθόλου συμμετοχή γιατί ποιος απεργεί την σήμερον ημέρα όταν αυτά που χάνει είναι περισσότερα από αυτά που προσδοκά;

Ο τόπος μας περιμένει υπομονετικά να τελειώσουν του χρόνου οι Ολυμπιακοί αγώνες για να θυμηθούν οι τωρινοί και μελλοντικοί κυβερνώντες ότι υπάρχει Ελλάδα και εκτός των συνόρων της Αθήνας.

Δε λέμε έχουμε συγγενείς εκεί, παιδιά σπουδάζουμε, αλλά να δείτε που θα ακριβύνουμε εμείς τα νοίκια του χρόνου το καλοκαίρι περισσότερο από τις βίλες της Φιλοθέης για να υποδεχτούμε τους διωγμένους από τον τόπο τους Αθηναίους. Έτσι μια πρόβλεψη για εκδίκηση γιατί δεν μπορεί ρε φίλε εσύ να πήζεις στην Εθνική οδό και εμείς δεν έχουμε ένα στρωμένο καλντερίμι.

Μάλιστα προτείνω να δημιουργηθούν και μπλόκα των υπηρεσιών του δήμου για έλεγχο των ΙΧ που θα κουβαλάνε κρυφά γεμάτες σκουπιδοσακούλες από το Ψυχικό για να γεμίζουν τους δικούς μας κάδους στη Λίμνη ή στην Αγία Αννα.

Καλά και γιατί όλα αυτά τα ελαφρά σε έντονα προεκλογικά εποχές;

Δηλαδή μόνο εγώ νοιώθω την απύθμενη βαριεστιμάρα, όλο τα ίδια και τα ίδια, τίποτα δεν αλλάζει, τα ίδια μας υπόσχονται και τα ίδια στο τέλος δεν κάνουν;

Πάγκαλος, Σημίτης, Ρουσόπουλος, Καραμανλής, Λαλιώτης, στο ίδιο έργο θεατές με αγορασμένα τα εισιτήρια της παράστασης που παίζουν και οι ίδιοι.

Η εναλλακτική λύση: Η Αριστερά!

Όχι μη γελάτε! Εναλλακτική λύση είναι εκείνη η Αριστερά των ονείρων μας που θα αποκαταστήσει την κοινωνική δικαιοσύνη, την ελευθερία του λόγου και θα δώσει ψωμί σε όλους. Η Αριστερά που θα ξεθάψει το Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία θα αλλάξει την μονοτονία της τηλεόρασης κλείνοντάς τη και θα σταθεί ικανή να εμπνεύσει τον κόσμο να κατέβει στους δρόμους να απαιτήσει αλλά και να φτύσει.

Να ρίξει τόσο σάλιο που θα ξεπλύνει την βρωμιά, την λοβιτούρα, την αεριτζοδουλειά και να ποτίσει με το ίδιο σάλιο και τον ιδρώτα της δουλειάς το δέντρο της αλλαγής από την κατάθλιψη τον παρασιτισμό και την παρακμή.

Μια νέα Ελλάδα όχι μόνο για τους εργολάβους αλλά για όλους τους Έλληνες, για όλους τους κατοίκους της, που μπορούν δεν μπορούν, θα πάρουν όλοι από μια Ελληνική Σημαία να πανηγυρίσουν για τα Αριστεία του αγώνα τους.

Αν δεν κοιμηθώ δεν θα δω αυτό το όνειρο. Στον ξύπνιο μου οι εξελίξεις μοιάζουν σαν ομιλία στην Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης σε.. .αργή κίνηση. Και ο Παπακαλιάτης για την τροφοδοσία της νέας επαναστατικής κουλτούρας.

Μαζέφτε πολύ ρετσίνι γιατί το ρετσινόλαδο θα πουληθεί στην μαύρη αγορά...

Ο Φάντης;

«  Προηγούμενo άρθρo