Με την ευκαιρία της Εθνικής μας επετείου και της γιορτής που κάναμε στις 27 Οκτωβρίου 2003 στο κινηματοθέατρο της Λίμνης, εμείς οι μαθητές του Γυμνασίου Λίμνης αποφασίσαμε να αφιερώσουμε αυτή τη γιορτή στη συντοπίτισσά μας, Λέλα Καραγιάννη, για τη μεγάλη της προσφορά στην πατρίδα. Αυτό, είναι ένα μικρό άρθρο για τη ζωή και τη δράση της.

Γεννήθηκε στη Λίμνη Ευβοίας το 1899, και ήταν κόρη του Αθανάσιου Μινόπουλου και της Σοφίας Μπούμπουλη. Παντρεύτηκε στην Αθήνα τον φαρμακέμπορο Νικόλαο Καραγιάννη. Πριν από τον πόλεμο ήταν μία απλή γυναίκα, μια θαυμάσια νοικοκυρά που απέκτησε επτά παιδιά.
Κατά την έναρξη του πολέμου όμως μεταμορφώθηκε σε γενναία αγωνίστρια και παρ' όλη τη δύναμη των κατακτητών και τις ομάδες χαφιέδων που δε σ' άφηναν ούτε να μιλήσεις χωρίς να το πουν στους Γερμανούς, κατάφερε να φτιάξει μια οργάνωση με το όνομα "Μπουμπουλίνα". Με την οργάνωση αυτή κατάφερε να παίρνει πληροφορίες με μεγάλη μυστικότητα απ' το Αρχηγείο των Γερμανών, απ' το Ναυαρχείο, καθώς και απ' την μυστική αστυνομία και το Ιταλικό φρουραρχείο. Η Λέλα είχε στήσει ολόκληρο δίκτυο χάρη στη συνεργασία της με το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, τον Αρχηγό της Αστυνομίας Αγγελο Έβερτ και διάφορους αντιφασίστες Ιταλούς. Έτσι βυθίστηκαν πολλά πλοία, ανατινάχθηκε το αεροδρόμιο του Τατοΐου και κάηκαν αποθέματα βενζίνης και πυρομαχικών.

Στις 23 Οκτωβρίου 1941 κατάφεραν να τη συλλάβουν. Όμως έπειτα από οκτώ μήνες κράτηση, ελευθερώθηκε και άρχισε πάλι τη δράση της. Σ' ένα κατάστημα της οδού Πατησίων είχε εγκαταστήσει το αρχηγείο της όπου πήγαιναν Βρετανοί σαμποτέρ και αντιφασίστες Ιταλοί που την προμήθευαν με εκρηκτικά. Το 1944 όμως κλονίστηκε η υγεία της και αναγκάστηκε να εισαχθεί στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, την πληροφόρησαν ότι οι Γερμανικές υπηρεσίες είχαν μάθει για τη δράση της και επρόκειτο να τη συλλάβουν. Αυτή ειδοποίησε τα παιδιά της και όσους συνεργάτες της μπορούσε ώσπου τη συνέλαβαν στις 11 Ιουλίου του 1944.

Την μετέφεραν στα γραφεία της Οδού Μέρλιν και την ανέκριναν. Αυτή σαν γνήσια Ελληνοπούλα, παρά τα εξωφρενικά και αποτρόπαια μαρτύρια που δέχθηκε δεν ομολόγησε τίποτα. Κι έτσι ερείπιο πια, βρέθηκε να τραγουδά τον Εθνικό Ύμνο στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Σ' ευχαριστούμε και θα σε θυμόμαστε για πάντα Λέλα Καραγιάννη, γιατί πρόσφερες τόσα πολλά και δεν πήρες τίποτα. Γιατί με τη θυσία σου άστραψε Φως- Φως Ιλαρόν- Ανάστασης Λαμπάδα.

Δημήτρης Γεωργίου,
Β1 Γυμνασίου Λίμνης

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »