Μπήκε μια τάξη, τέλος πάντων, με τους γιατρούς του ΙΚΑ. Δεν περιμένουμε πια τα πρωινά, απ'τη νύχτα, με στοιβαγμένα τα βιβλιάρια να προλάβουμε τη σειρά. Τώρα παίρνεις το 184 και κλείνεις το ραντεβού σου από το σπίτι. Σου καθορίζουν με λεπτομέρεια, την τάδε μέρα, την τάδε ώρα και τα τάδε λεπτά ακριβώς και εξασφαλίζεσαι...

Συμφωνούμε στην ώρα και στα λεπτά. Αντε να συμφωνήσουμε και στην ημέρα. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε όμως, στον μήνα. Όταν μας ορίζουν ότι πρέπει να περιμένουμε έναν, δύο, και τρεις ακόμα μήνες, αγανακτούμε.

Τι να τον κάνω το γιατρό ύστερα από, έστω και έναν μήνα; Μέχρι τότε ή θα έχω γίνει καλά, ή-το πιθανότερο- θα έχω πεθάνει από μόνος μου, χωρίς τη μεσολάβηση του...γιατρού.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »