Η κακοδαιμονία της Ελλάδας οφείλεται στο χρέος. Αυτό που διάφοροι οικονομολόγοι εφαρμόζοντας τη «δημιουργική λογιστική», χρέωναν το Ελληνικό Κράτος άσκεφτα, και ανελέητα και σκορπούσαν το χρήμα όχι σε παραγωγικές επενδύσεις, αλλά συνήθως σε σπατάλες, ψεύτικη καλοζωία, λοβιτούρες, έργα που δεν τελείωναν ποτέ, μέχρι που το χρέος θέριεψε και μας κατατρώει.

Τα μισά έσοδα από τη βαριά φορολογία του ελληνικού λαού ξοδεύονται για τοκοχρεωλύσια και δεν φτάνουν. Το χρέος σε απόλυτα νούμερα κάθε χρόνο αυξάνει, αλλά το μετατρέπουν σε ποσοστά του ΑΕΠ, και παρηγοριούνται.

Αυτό που έχουμε πάθει σαν κράτος, το πάθαμε και σαν ιδιώτες. Παρακινούμενοι από τις σειρήνες της διαφήμησης, με τα «προσωπικά δάνεια», τα «καταναλωτικά δάνεια», τις αγορές «χωρίς λεφτά», υπερχρεώθηκαν τα νοικοκυριά, ώστε σήμερα να διαπιστώνεται ότι οι 2 στους 3 έλληνες να ζούνε με δανεικά. Πώς θα πληρώσεις όμως, άνθρωπε, αύριο κάτι που δεν μπορείς να πληρώσεις σήμερα; αύριο θα το πληρώσεις πιο ακριβά γιατί θα μπούνε και οι τόκοι. Κανένας δεν χαρίζει λεφτά. Και τι θα γίνει όταν αρχίσουν να βγάζουν στο σφυρί ότι έχεις και δεν έχεις για πενταροδεκάρες; ποιος θα φταίει; γιατί παίζεις το παιχνίδι τους γιατί απλώνεις τα πόδια σου πέρα από το πάπλωμα;

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »