Τώρα που άρχισε το ξεκαθάρισμα λογαριασμών, θα μπορούσε να πει κανείς ότι, πολύ καλά τα είπε από την πλευρά του και από την άποψη του νέοφιλελευθερισμού ο κ. Π. Βουρλούμης.

Και ακόμη πιο όμορφα ξεκαθάρισε τα πράγματα λέγοντας... Εγώ είμαι στη διοίκηση και μέσα στο πλαίσιο της εξυγίανσης του ΟΤΕ αποφάσισα να εφαρμόσω πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, τροποποίηση του Γ.Κ.Π. κλπ και κλπ.

Που σημαίνει πως εκεί ακριβώς βρίσκεται η αιτία των εξελίξεων στον ΟΤΕ και των προβλημάτων του (;), η «λύση» των οποίων απειλεί να επηρεάσει τις εργασιακές σχέσεις στο επίπεδο συνολικότερα του εργατικού κινήματος, αλλά και σε μια ευρύτερη μετάλλαξη τις σχέσεις διανομής και των κοινωνικών σχέσεων γενικά.

Καλά έκανε κι η ΟΜΕ-ΟΤΕ δηλώνοντας ότι: «Οι λόγοι της 24ωρης απεργίας μας, περιγράφονται με απόλυτη σαφήνεια...και αν η απάντηση της διοίκησης εξαντλείται σε κενό περιεχομένου γράμμα, πέραν των γνωστών θέσεων της ... Τότε θα εξαντλήσουμε κάθε δική μας δυνατότητα...». Και κινητοποίησε τον απεργιακό της μηχανισμό.

Ολα «καλά κι όλα ωραία...».

Τώρα κατάλαβε (;) και ο κάθε πικραμένος πως η τακτική αυτή δεν βγάζει πουθενά. Γιατί ο κόσμος του ΟΤΕ άρχισε από το καλοκαίρι και μετά να διχάζεται... α) Σε αυτούς που ξεσηκώθηκαν να φύγουν με κάποια χρήματα και αμφίβολα ασφαλιστικά δικαιώματα και ο Γ.Κ.Π. τους ενδιαφέρει μόνο από ηθική άποψη και β) Σε αυτούς που μένουν, με κουτσουρεμένα δικαιώματα και ψάχνονται... Και σε αυτούς που έρχονται χωρίς δικαιώματα... Και... πλέον είναι δύσκολο να συμμετάσχει όλος αυτός και ο κόσμος να δείξει την απαιτούμενη συνοχή...

Γιατί..., εδώ που φτάσαμε ελλοχεύει ο κίνδυνος, παρά τα πρότερα δείγματα, οι απεργιακές κινητοποιήσεις να καταλήξουν σε αποτυχία, τα μέτρα να περάσουν, η ΟΜΕ να μην υπογράψει, και την ευθύνη να την έχει η βάση(;) που δεν ανταποκρίθηκε και δέχθηκε «μοιρολατρικά» τους μονόδρομους του νέοφιλελευθερισμού. Δηλαδή «Εμ... γδαρμένος... Εμ και δαρμένος...», που λέει εν σοφία ο λαός μας...

Αυτά που πρέπει να γίνουν για την απόκρουση των σχεδίων του νέου φιλελευθερισμού αποδεικνύονται από τις ίδιες τις εξελίξεις στον ΟΤΕ. Καθώς είναι ζητήματα ολόκληρου του εργατικού κινήματος χωρίς τα οποία θα οδηγηθούμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, σε Εργασιακό Μεσαίωνα. Και είναι:

• Γενική μείωση του συνταξιοδοτικού χρόνου στα 28 χρόνια εργασίας.
• Επανάκτηση όλων των παραγωγικών δραστηριοτήτων
• Αναδιάρθρωση της παραγωγικής διαδικασίας και της παραγωγικής πυραμίδας με ενίσχυση των υπηρεσιών «πρώτης γραμμής» και δραστικό περιορισμό της διευθυντικής καμαρίλας.
• Επανάκτηση του χαρακτήρα του ΟΤΕ σαν οργανισμού Κ.Ω με σταθερό προσανατολισμό στην εξυπηρέτηση των πλατιών λαϊκών μαζών.
• Να μην κλείσει ούτε ένα γραφείο ΟΤΕ σε μικρή πόλη. ΟΧΙ στο έμμεσο στήριγμα των «Γερμανών».
• Αποδέσμευση του ΟΤΕ από τον εμπορομεσιτικό του ρόλο.

Ειδικά η ΟΜΕ, δεν πρέπει να διαπραγματευτεί με την διοίκηση την εθελουσία έξοδο αν δεν κατοχυρώσει α) ανάλογη είσοδο προσωπικού σύμφωνα με τα ισχύοντα και τον ΓΚΠ β) την άμεση επαναφορά των παραγωγικών δραστηριοτήτων ΟΤΕ & ΚΟΣΜΟΤΕ από τους εργολάβους στους εργαζόμενους.

Διαφορετικά, η λύση του προβλήματος βρίσκεται μέσα στις απλές κινηματικές διαδικασίες, στο πλαίσιο των ανοιχτών συνελεύσεων, των ψηφισμάτων και των «δημοψηφισμάτων», που θα (και αν... θα) αποφασίσουν την κλιμάκωση και τις μορφές πάλης του αγώνα, που θα αποτελέσουν και το κουμπί της πίεσης προς την διοίκηση.

Γιατί τώρα που «άρχισαν τα όργανα» χρειαζόμαστε όλοι, όλους. Να σκεφτούμε ότι αντίσταση σημαίνει συμμετοχή πραγματική και πραγματικά συλλογική. Οι μάχες δίνονται και στο επίπεδο της κριτικής και της αλληλεγγύης και της αμφισβήτησης των από πάνω λύσεων, στην άρνηση της παθητικότητας και της πνευματικής απραξίας.

Γιατί τώρα που γίνεται το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών θα μπορούσε να είναι και αργά. Δεν είναι όμως, λόγω της αδυναμίας ή την διάθεση της διοίκησης να εκμεταλλευθεί την κατάσταση.

Των Χρήστου Βανδώρου & Ζήση Σπύρου

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »