Θεοχάρης Θεόδωρος

Διακεκριμένος λόγιος και μεγάλος λάτρης της Χαλκίδας. Γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1897 και πέθανε στις 4 Αυγούστου του 1962.

Μετά το τέλος των εγκυκλίων μαθημάτων της γενέτειράς του, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και σπούδασε νομικά. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα, όπου ελάχιστα άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Πρόσφερε πολλές και ανεκτίμητες υπηρεσίες στη Χαλκίδα και στην Εύβοια εν γένει. Στάθηκε πρωτοπόρος σε κάθε πνευματική εκδήλωση, συμμετέχοντας ενεργά σε διάφορα σωματεία, συλλόγους και οργανώσεις. Επίσης αναδείχτηκε ερευνητής και μελετητής της ευβοϊκής λαογραφίας. Διατέλεσε πρόεδρος της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Χαλκίδας, του τοπικού τμήματος της Εταιρίας Ευβοϊκών Σπουδών, πρόεδρος των Φίλων της Βιβλιοθήκης, του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και των Εφέδρων Πολεμιστών.

Σαν ακούραστος συγγραφέας δημοσίευσε πολλά και ποικίλα δημοσιεύματα σε τοπικές εφημερίδες ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου. Έγραψε:

• Πέρσαι στον Ευβοϊκό (1959)
• Τα Εκατοντάχρονα του Ευβοϊκού Τύπου (1959)
• Η Ξυλόστεγος Βασιλική της Αγίας Παρασκευής (1960)
• Η Χαλκίδα που δεν ξέρομε. Το Τζαμί (1961)
• Το Σαράγι του Πασά στο Εγριμπόζ (1962)
• Ευβοϊκή Λαογραφία