Στους καταρράχτες του Μακρολίβαδου ήταν καταπληκτικά. Ήταν μια ευκαιρία που μας δόθηκε για να γνωρίσουμε τις φυσικές ομορφιές του Μακρολίβαδου. Εντυπωσιάστηκα αρκετά θα έλεγα όπως και τα περισσότερα παιδιά. Οι καταρράχτες αυτοί είχαν κάτι το διαφορετικό. Δεν ήταν ορμητικοί, και τα νερά του ήταν τόσο ήρεμα που δεν χόρταινες να τα θαυμάσεις. Τη φυσική ομορφιά του δεν μπορείς να την περιγράψεις, ήταν μια φαντασία στην οποία δεν ήθελες να έλθεις στην πραγματικότητα. Είναι ένα ξεχωριστό μέρος στο οποίο μπορείς να βρεις τη γαλήνη και την ηρεμία. Ήταν το πιο υπέροχο μέρος που έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου. Όποιος το επισκεφθεί θα αλλάξει σίγουρα γνώμη για τη φύση και σίγουρα θα σταματήσει να το καταστρέφει και θα καταλάβει ότι εξαρτιώμαστε από αυτό. Εκτός όμως τους υπέροχους καταρράχτες και τα υπέροχα κρύα νερά υπήρχαν και πολύ όμορφα πανύψηλα δέντρα (π.χ. μαύρη πεύκη, έλατα κ.τ.λ.). Τα δέντρα αυτά έκαναν ομορφότερο το μέρος αυτό γιατί ήταν πολύ ψηλά είχαν αρκετό ίσκιο και παρά πολύ δροσιά. Δεν ήθελες να φύγεις από το μέρος εκείνο γιατί είχε κάτι το ξεχωριστό στο οποίο δεν μπορείς να το περιγράψεις όσο θα μπορούσες να το φανταστείς ή καλύτερα να το ζεις.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό αυτού του πανέμορφου μέρους ήταν ότι είχε και πολλά ζώα και κυρίως άγρια. Αγρια ζώα ήταν η αλεπού, η νυφίτσα και το κουνάβι, υπήρχαν και άλλα πανέμορφα ζώα τα οποία δεν ήταν άγρια όπως ο λαγός και πολλά άλλα ακόμα. Ήταν η ομορφότερη εμπειρία της ζωής μου που δε θα ήθελα να τελειώσει ποτέ και με τίποτα.
Ελένη Μαρούδη

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »