Μέσα στο Ληλάντιο πεδίο σώζονται τα ερείπια του κάστρου των Φύλλων. Βρίσκονται σε ένα βραχώδες και απόκρημνο ύψωμα. Είναι ό,τι απόμεινε από το λαμπρό κάστρο που παλιά αποτελούσε φέουδο του Merito dalle Carceri.

Το Κάστρο των Φύλλων

Ο επισκέπτης δεν είναι εύκολο να ανεβεί στο κάστρο λόγω του δύσβατου εδάφους. Όταν όμως φτάσει εκεί και σταθεί ανάμεσα στα επιβλητικά ερείπια αισθάνεται ότι ο χρόνος γύρισε πολλούς αιώνες πίσω. Εκεί καταλαβαίνει γιατί όποιος ήταν κύριος του κάστρου είχε στην εξουσία του ολόκληρο το Ληλάντιο πεδίο και το δρόμο που οδηγούσε προς την ανατολική Εύβοια.

Τα Φύλλα εκπορθήθηκαν στο τέλος του 13ου αιώνα από το θρυλικό ιππότη Λικάριο. Ο Λικάριο εγκατέλειψε το στρατόπεδο των Φράγκων και τάχθηκε στην υπηρεσία του Βυζαντινού αυτοκράτορα Μιχαήλ του 8ου για την αγάπη της ωραίας χήρας Φελίζας. Όταν κατέλαβε το κάστρο, το έκανε κατοικία του αλλά και ορμητήριό του, από όπου άρχισε να καταλαμβάνει το ένα μετά το άλλο τα φράγκικα κάστρα της Εύβοιας.

Οι σύγχρονοί του χρονικογράφοι αναφέρουν πως ήταν τόση η ορμή του Λικάριο και οι στρατηγικές του ικανότητες και τόσο τρομερό το όνομά του ώστε κανένας δεν μπορούσε να βγει από τα τείχη της Χαλκίδας για να καλλιεργήσει τα αμπέλια της πεδιάδας και κανένας Λατίνος ιερέας δεν τολμούσε την ημέρα των Θεοφανείων να βγει να ευλογήσει τα νερά της πηγής Αρέθουσας. Φοβόταν μήπως ο Λικάριο βγει από το κάστρο των Φύλλων και του επιτεθεί.

Ο αυτοκράτορας τίμησε το Λικάριο με τα υψηλότερα στρατιωτικά αξιώματα. Τον έκανε κοντόσταυλο και μεγαδούκα. Η φήμη του ξεπέρασε την Εύβοια και έφτασε μέχρι το Ναβαρίνο και τα Κύθηρα. Ακόμα και μέχρι τη Παφλαγονία, όπου πήγε με εντολή του αυτοκράτορα και κατανίκησε τους Τούρκους, οι οποίοι είχαν ήδη αρχίσει να καταλαμβάνουν τμήματα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Σε πιο καλή κατάσταση βρίσκεται η βόρεια και δυτική πλευρά του κάστρου, ενώ η νοτιοανατολική έχει καταστραφεί. Στο εσωτερικό του βόρειου τμήματος των τειχών σώζονται λιθόχτιστες σκάλες που οδηγούσαν στον περίδρομο πίσω από τις επάλξεις, από όπου οι πολεμιστές του Λικάριο άγρυπνα παρακολουθούσαν και έλεγχαν την κίνηση κάτω στην πεδιάδα. Επίσης σε αυτή την πλευρά σώζεται η είσοδος του κάστρου κρυμμένη σε μια εσοχή των τειχών.

Μόλις ο επισκέπτης περάσει την είσοδο του κάστρου βρίσκεται μπροστά στα ερείπια ενός μεγάλου παραλληλόγραμμου κτιρίου που ήταν αρχοντική κατοικία και οχυρό μαζί. Στο πάνω μέρος του οχυρού αυτού σώζονται ακόμη οι επάλξεις, πίσω από τις οποίες οι υπερασπιστές του κάστρου μπορούσαν να προσβάλουν όποιον βρισκόταν μπροστά στη βορειοδυτική πλευρά και ταυτόχρονα να επιτηρούν την πύλη.

Τα ερείπια του μεγάρου του κάστρου

Ο εσωτερικός χώρος του μεγάρου, που ήταν διώροφο, είναι αρκετά ευρύχωρος. Στο πάνω μέρος των ερειπίων σώζονται στον τοίχο τα ανοίγματα των παραθύρων που είναι τοξωτά και διακοσμημένα με κεραμικές πλάκες σύμφωνα με τη βυζαντινή αρχιτεκτονική. Πιστεύεται ότι θα ήταν ο δεύτερος όροφος του μεγάρου, όπου θα βρίσκονταν τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του κυρίου του κάστρου.

Ένας στενός ευθύς διάδρομος ο οποίος είναι σχεδόν αθέατος χωρίζει ένα τμήμα των τειχών των Φύλλων από τα ερείπια άλλων κτιρίων που βρίσκονται δίπλα ακριβώς στο ανάκτορο. Επίσης μέσα στο τείχος σώζονται και κάποια ερείπια δεξαμενών ύδατος και άλλων κτιρίων, τα οποία σίγουρα θα ήταν χρήσιμα ως κατοικία του κυρίου του κάστρου, της φρουράς κ.λ.π.

Η όλη αμυντική φιλοσοφία του κάστρου των Φύλλων συνίσταται κυρίως στην επιλογή μιας δεσπόζουσας αλλά και αρκετά δύσβατης θέσης, ώστε η προσέγγισή της και η μεταφορά πολιορκητικών μηχανών να είναι δύσκολη. Επίσης η κατασκευή τειχισμένου περιβόλου, τον οποίο ενισχύουν με ένα τουλάχιστον πύργο ή με ένα οχυρό και στον οποίο βρισκόταν η κατοικία του κυρίου του φρουρίου και η αίθουσα τελετών για τις κοινωνικές εκδηλώσεις των κατοίκων του κάστρου, είναι βασικά χαρακτηριστικά του. Όλα τα κάστρα της Εύβοιας είναι κτισμένα με την ίδια αμυντική φιλοσοφία του κάστρου των Φύλλων.

Ο Τούρκος περιηγητής Εβλιά Τσελεμπί γράφει ότι, όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την Εύβοια, το κάστρο παραδόθηκε σε αυτούς με συνθήκη. Μετά την παράδοση οι Τούρκοι γκρέμισαν μέρος των τειχών για να το αχρηστεύσουν σαν φρούριο.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »