«Πού καταντήσαμε τον κόσμο! Τι θαυμάσιος κόσμος που είναι αυτός, με τους πανέμορφους λόφους του, τα υπέροχα βουνά του, τα καταπληκτικά ποτάμια του. Ύστερα από 3.000 χρόνια ανθρώπινου πόνου, ανθρώπινου αγώνα, υποταγής, αποδοχής, αλληλοκαταστροφής, να που τον καταντήσαμε τον κόσμο, μια ερημιά από άγρια, απερίσκεπτα, ανόητα ανθρώπινα πλάσματα, που δεν νοιάζονται για τη γη, ούτε για τα όμορφα πράγματα της γης, ούτε για την ομορφιά μιας λίμνης, μιας λιμνούλας, ή των τρεχούμενων νερών κανένας δε φαίνεται να νοιάζεται. Το μόνο πράγμα που νοιαζόμαστε είναι ο μικρούλης μας εαυτός, τα μικρά μας προβλήματα και αυτό ύστερα από 3.000-5.000 χρόνια του λεγόμενου πολιτισμού».
Γ. Κρισναμούρτι, 27/12/81