Δραστηριότητες στις Κεχριές

Η Κυριακή 14/2/93 ήταν μια ηλιόλουστη μέρα, πράγμα που ευνόησε τα σχέδια μας. Είχαμε σχεδιάσει μια επίσκεψη στις Κεχριές, ένα χωριό 12 χλμ. ανατολικά της Λίμνης, με σκοπό να διανείμουμε το έντυπό μας, να έρθουμε σε επαφή με τους κατοίκους και να τους ενημερώσουμε για την πρωτοβουλία μας και για θέματα περιβάλλοντος.

(Ηταν η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και μπορούμε να πούμε πως γιορτάσαμε ουσιαστικά, εκφράζοντας με τη δραστηριότητα μας την αγάπη μας για το περιβάλλον, τη δημιουργικότητα και την επικοινωνία).

Φτάσατε στις Κεχριές στις 10.30 το πρωί. Ήμασταν 17 παιδιά (από Λίμνη και Ροβιές) κι εκεί μας περίμεναν άλλα 5 παιδιά της ομάδας μας.

Στην πλατεία του χωριού, τα κάγκελα του δημοτικού σχολείου ήταν το πιο κατάλληλο σημείο για να κρεμάσουμε τα πανό μας, με τα περιβαλλοντικά συνθήματα. Είχαμε και κασετόφωνο μαζί μας, που δίχως καθυστέρηση άρχισε να παίζει γνήσια παραδοσιακή μουσική.

Αργότερα, μερικά παιδιά μοίρασαν έντυπα στα μαγαζιά, άλλα σε σπίτια κι άλλα στους περαστικούς- σταματώντας και τ' αυτοκίνητα.

Στην πλατεία του χωριού δεν άργησε να φτάσει και ο πρόεδρος της κοινότητας (κ. Χατζηκωνσταντίνου) που, συγκινημένος, μας συνεχάρηκε για την πρωτοβουλία μας- και πρόσφερε στην ομάδα μας οικονομική ενίσχυση 3.000 δρχ.

Αργότερα, επισκεφθήκαμε ένα παλιό αρχοντικό, που κάποτε ανήκε σε έναν τσιφλικά (Τομπάζη)και σήμερα ανήκει στην κοινότητα. Οι κάτοικοι των Κεχριών το λένε «Κονάκι». Είναι ένα μεγαλοπρεπές κτίριο στην άκρη του χωριού, που δυστυχώς έχει κακοποιηθεί από την ανθρώπινη αδιαφορία και ασυνειδησία: σκουπίδια, τοίχοι μπογιατισμένοι (κυρίως συνθήματα για ποδοσφαιρικές ομάδες), πατώματα σπασμένα. Επίσης, έχουν λεηλατηθεί μεγάλες πέτρες και πλάκες, σανίδες, κάγκελα...

Κάτι πάντως που έχει διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση είναι η ζωγραφική διακόσμηση στην οροφή δύο δωματίων. Πρόκειται για δύο εντυπωσιακές τοιχογραφίες με ωραία σχέδια και ολοζώντανα χρώματα· Αν όμως δεν ενδιαφερθεί κανείς, θα καταστραφούν μοιραία κι αυτές.

Καιρός είναι κάποιοι αρμόδιοι να δείξουν ευαισθησία και ενδιαφέρον γι' αυτό το κακοποιημένο κτίριο-μνημείο, το οποίο θα μπορούσε να συντηρηθεί και να αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως, ώστε να αποτελεί ένα στολίδι -και όχι δυσφήμηση- για την περιοχή.

Εμείς, αφού ευχαριστήσουμε και πάλι τους κατοίκους και τον πρόεδρο της κοινότητας για τη φιλοξενία, θα θέλαμε να τους παρακαλέσουμε να σεβαστούν και να προστατέψουν το πολύτιμο «κονάκι» τους, και να αγωνιστούν με πάθος για να το ξανακάνουν όμορφο.
«Π.Ε.»