Σύμφωνα με δήλωση εκπροσώπου των ΗΠΑ, όταν τελειώσουν οι επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν, θα ακολουθήσουν επιθέσεις και σε άλλες χώρες, που καλύπτουν «τρομοκράτες», όπως Σομαλία, Υεμένη, Ιράκ. Η δήλωση αυτή των Αμερικανών ενδιαφέρει και την Ελλάδα, γιατί όπως λένε και η Ελλάδα «καλύπτει» τις τρομοκρατικές οργανώσεις, ή μάλλον δεν τις καλύπτει, απλώς δεν συλλαμβάνει τους υπόπτους. Ποιους υπόπτους όμως να συλλάβει; Αυτούς που έχουν συλληφθεί κάποιες φορές τυχαία και τους στέλνει πίσω στις ΗΠΑ με συνοδεία και πολλά συγγνώμη; Φίλοι μου, αν συλλάβουμε τους τρομοκράτες και κυρίως αυτούς της 17 Νοέμβρη, θα πάρουμε το πρώτο βραβείο ευρεσυτεχνίας ως χώρα. Έχετε ακούσει το ανέκδοτο ότι ο πιο γρήγορος άνθρωπος είναι αυτός που κλειδώνει το συρτάρι και καταφέρνει να πετάξει και το κλειδί μέσα σε αυτό; Κάτι τέτοιο είναι και η προσπάθεια αποκάλυψης των τρομοκρατικών οργανώσεων στην Ελλάδα. Είναι τελικά σαν να κυνηγάς να συλλάβεις την σκιά σου.

Σύμφωνα με την δήλωση αυτή, εκτός από την Ελλάδα κινδυνεύουν από την Αμερική, σχεδόν οι μισές χώρες της Ευρώπης και της Ασίας, το σύνολο σχεδόν της Αφρικής και το ήμισυ της Αμερικής, μια και σε αυτές τις χώρες ή υπάρχουν τρομοκρατικές οργανώσεις ή υπάρχουν δικτατορικά καθεστώτα ή αυτονομιστικά κινήματα, που τις περισσότερες φορές χαρακτηρίζονται «τρομοκρατικά».

Όλοι γνωρίζουμε ότι για να γίνει μία ομελέτα, χρειάζεται να σπάσουμε αυγά. Έτσι πολλοί υποστηρίζουν ότι για να υπάρξει μία παγκόσμια ειρήνη ή μάλλον μία παγκόσμια ισοπέδωση, χρειάζεται και επιβάλλεται να προχωρήσουμε σε πολεμικές συγκρούσεις. Αυτό συνέβηκε και στο Αφγανισταν. Ξεχνούν όμως ότι ο πλανήτης από άποψη αντοχής δεν βρίσκεται σε συνθήκες Πρώτου ή Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου; Ότι οι βιοτεχνολογία καθώς και τα πυρηνικά έχουν εξελιχθεί με τρομερές δυνατότητες; Αρκεί λοιπόν ένας τρελός, για να καταστρέψει τον πλανήτη. Αυτό μάλιστα αποδείχθηκε και κατά την τελευταία τρομοκρατική ενέργεια στην Νέα Υόρκη.

Ένα σύνθημα ακούγεται και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές στο Αφγανιστάν και στην Ουάσιγκτον: «Ισοπεδώστε και σκοτώστε όσο το δυνατόν περισσότερους, αρκεί να βγει νικητής αυτός που υποστηρίζει ο καθένας. Όμως τι Αφγανιστάν στην Ασία τι Αυγανιστάν στην Αυλίδα! Όσο κινδυνεύουν οι κάτοικοι της Καμπούλ (πρωτεύουσα του Αφγανιστάν) από τους πυραύλους Κρουζ και Τόμαχοκ, άλλο τόσο κινδυνεύουμε και εμείς στην Αυλίδα από άλλους πυραύλους. Πυραύλους από χημικά, πυραύλους από βιολογικούς σταθμούς, πυραύλους από αέρια τσιμεντόσκονης, πυραύλους από φυτοφάρμακα, πυραύλους που καταστρέφουν και καίνε τα δάση. Εκτός όμως από αυτούς τους πυραύλους και τις καταστροφές που αυτοί προκαλούν, υπάρχει κάτι που είναι χειρότερο ακόμα και από την ίδια αυτή την καταστροφή. Είναι η υποκρισία και η αηδία που νοιώθει ο κάθε πολίτης, όταν βλέπει να σκοτώνονται αθώοι και συγχρόνως να δίνεται δήθεν ανθρωπιστική βοήθεια. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην τοπική μας κοινωνία. Από την μια πλευρά αγωνιζόμαστε για την σωτηρία των πολιτών και από την άλλη εγκρίνουμε τους πυραύλους και τις επιδρομές.

Ποιοι είναι αυτοί τελικά που κάνουν κάτι τέτοιο; Είναι αυτοί που πριν μερικά χρόνια δεν ήθελαν να ακούσουν και να δουν Αμερικάνο και σήμερα υπερθεματίζουν τις πολεμικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν. Δεν μιλάω φυσικά για τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Ευρωπαϊκών χωρών, γιατί αυτές και πιέσεις δέχονται αλλά και τα συμφέροντα της χώρας τους πρέπει να φροντίζουν. Μιλάω για αυτούς που απλώς συμμετέχουν στα παράθυρα των τηλεοπτικών εκπομπών (καφενείων), χωρίς να έχουν κάποιο εμφανή συμφέρον. Εξάλλου αυτό το έργο το είδαμε και στο Κοσσυφοπέδιο και στην Βοσνία.

Πως αντιμετωπίζονται οι αντικρουόμενες και ανήθικες αυτές τοποθετήσεις, που αρκετές είχαν και έχουν λειτουργήσει και στην Αυλίδα; Με την γνώση των πραγματικών γεγονότων αλλά και με την αποκάλυψη αυτών που ενεργούν ύπουλα και καταδικαστικά για την χώρα αλλά και τον τόπο που ζούμε. Εδώ λοιπόν έχουμε όλοι την ευθύνη. Πολίτες και παράγοντες. Αλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Την μεγαλύτερη όμως ευθύνη φέρουν οι ίδιοι οι πολίτες, που πολλές φορές ανέχονται αλλά και υποστηρίζουν τις αμφιλεγόμενες πιο πάνω απόψεις. Από αυτούς τους πολίτες υπάρχουν όμως αυτοί που σκέφτονται με αφέλεια αλλά και αυτοί που δεν γνωρίζουν ολοκληρωμένα τα θέματα και δικαιολογούνται. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, που για ένα ευτελές ποσό ή για μία μικροεξυπηρέτηση και με γνώση των πραγματικών γεγονότων, γίνονται υποχείρια μίας ανήθικης άποψης και υπερασπίζονται συμφέροντα, που δεν πρόκειται να προσφέρουν κάτι το εποικοδομητικό στην κοινωνία αλλά και στους ίδιους. Εκτός αν νομίζουν ότι ο καθένας είναι ξεχωριστός και θα έχει την ανάλογη μεταχείριση.

Είναι δυνατόν όμως να είναι κάποιος προσωπικά ικανοποιημένος σε μία κοινωνία με έντονα και σοβαρά προβλήματα; Δεν το νομίζω και αν υπάρχει, τότε πρόκειται για σοβαρή μορφή ανωμαλίας. Ο τόπος μας έχει μία ευνοϊκή προοπτική και σε αυτό επιδρούν πολλοί παράγοντες, που επιτρέπουν να υπάρχει αυτή η βελτιώδοξη άποψη. Υπάρχουν οικονομικές δυνατότητες, υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι σε όλους τους πολιτικούς χώρους (τοπικούς ή και γενικότερους), που ανεξάρτητα της κομματικής ένταξής τους, δεν θα αφήσουν να αυτοκτονήσουμε ως κοινωνία. Ταυτόχρονα θα δώσουν το έναυσμα για ένα καλύτερο μέλλον. Ένα μέλλον για όλους, χωρίς εξαιρέσεις και εμπάθειες. Αυτή θα είναι η πραγματική νίκη.
Δημήτρης Κουρνόπουλος

	Επόμενo άρθρo  »