Από πέρυσι είχαμε κάνει ρεπορτάζ επισημαίνοντας το ότι ορισμένοι αποκτούσαν.. δωρεάν οικόπεδα στις θάλασσες της Βόρειας Εύβοιας, εγκαταλείποντας σκηνές, τροχόσπιτα κλπ σε περιοχές που μερικές φορές περιέφραζαν, δημιουργώντας μια αίσθηση περιοχής τσιγγάνων ή τουλάχιστο περιοχής χωρίς κανένα οικιστικό έλεγχο.

Η μεταβίβαση της δικαιοδοσίας του αιγιαλού στους δήμους και η ευαισθητοποίηση των δημοτικών αρχών καθώς και της αστυνομίας και του δασαρχείου, με κύρια αιτιολογία την προστασία των δασικών περιοχών, δημιούργησαν.. κίνημα απομάκρυνσης των κατασκηνωτών από τα παράνομα κά-μπινγκ που είχαν ιδρύσει, με κύριες περιοχές τον Αι Γιώργη στη Γλύφα, τον Ηράκλη στις Ροβιές, το Σαρακήνικο και αλλού.

Ειδικά στις Ροβιές τα προβλήματα με την απομάκρυνσή τους είναι μεγάλα γιατί από την μια υπάρχει μια ιστορική ευθύνη των δημοτικών αρχών που εισέπρατταν κάποιο νοίκι από αυτούς, σαν τέλη καθαριότητας και τώρα εγείρονται δικαιώματα.. χρησικτησίας αλλά και αντιδράσεις μερίδας επαγγελματιών που είχαν στηρίξει στο παράνομο κάμπινγκ ελπίδες για την οικονομική τους δραστηριότητα.

Από την άλλη μεριά την ενέργεια επικροτούν οι ξενοδόχοι και οι ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων, αλλά και πολύς κόσμος που χαίρεται μια ελεύθερη πρόσβαση σε παραλίες που χρόνια έμοιαζαν κυριευμένες και καταπατημένες.

Το 2001 οι όροι υγιεινής, προστασίας του περιβάλλοντος, τουριστικής ανάπτυξης, επιβάλλουν την δημιουργία οργανωμένων κάμπινγκ που με μικρό αντίτιμο θα φιλοξενούν κατασκηνωτές.

Η τάχα φυσιολατρία με διάσπαρτες σκηνές, ξεχαρβαλωμένα τροχόσπιτα, χημικές τουαλέτες ή τουαλέτες.. ναρκοπέδια σε κάθε θάμνο ή βότσαλο της παραλίας, σκουπίδια παντού να στολίζουν το δάσος με αραγμένα πλάι τους ακόμα και πανάκριβα αυτοκίνητα που υποδηλώνουν όχι εισοδηματική ανεπάρκεια αλλά πρόκληση και ξεδιαντροπιά, συντροφεύουν τους.. ιθαγενείς ολόκληρο το χρόνο.

Όταν μάλιστα η είσοδος σε πολλές άλλες δασικές περιοχές της χώρας απαγορεύεται μετά τη δύση του ηλίου, με μπάρες στους δασικούς δρόμους και με ενεργούς δασοφύλακες, η περιοχή μας μοιάζει σε αυτές τις συνθήκες μάλλον με ξέφραγο αμπέλι.

Αραγε σε ποιο μέρος των τουριστικών περιοχών του κόσμου επιτρέπεται να κατασκηνώνει ο καθένας όπου θέλει;

Ο όρος τουριστική βιομηχανία, περιέχει κάποιες δεσμεύσεις έτσι ώστε το τουριστικό προϊόν ή να αποφέρει με ένα σχεδιασμό καλά οικονομικά αποτελέσματα ή με την μέθοδο άρπα κόλα να οδηγεί ακόμα και σε υποβάθμιση ή οικονομικό μαρασμό μια περιοχή.

Πέρα όμως από τις ιδέες και το τι νομίζει ο καθένας (ακόμα και εμείς..) υπάρχουν οι ειδικοί (ΕΟΤ) και οι υπεύθυνοι (αρχές, δήμοι) που θα έπρεπε να χαράζουν την τουριστική πολιτική και ανάπτυξη ενός τόπου με επιστημονική μεθοδολογία για άμεσα αποτελέσματα.

Αλλά εδώ φαίνεται ότι ζητάμε πολλά...

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »