Ο Ξηριάς και το Μικρό Λιβάρι τόποι ντροπής, δείγματα ενός. Αλλου πολιτισμού!

Ο πολιτισμός μας σήμερα προσφέρει όλα εκείνα τα αγαθά με τα οποία κάνουμε την ζωή μας πιο εύκολη και πιο ποιοτική. Αυτός όμως ο καταναλωτισμός έχει ως επακόλουθο τα σκουπίδια. Μια πολιτισμένη κοινωνία κρίνεται και από την εναπόθεση των σκουπιδιών. Όλες οι προηγμένες κοινωνίες δίνουν μεγάλη σημασία στην καθαριότητα των χώρων που ζουν και γενικότερα στην προστασία του περιβάλλοντος. Σήμερα μια οικογένεια παράγει σκουπίδια κατά 20 φορές περισσότερα απ' όσα παλιότερα. Είναι λοιπόν λογικό η ίδια η κοινωνία να διαχειρίζεται τα σκουπίδια της.

Μια περιήγηση πέριξ της Ιστιαίας
Συχνά αναφέρεται η σπουδαιότητα των λιμνών Μικρό και Μεγάλο Λιβάρι και του Ξηριά με τα παραποτάμια δάση του και οι σπάνιες ομορφιές τους. Αν κάποιος επισκέπτης αποφάσιζε να τα επισκεφτεί σύμφωνα με τα περιοδικά έντυπα που αναφέρονται σε αυτά, θα παρατηρούσε μια εικόνα ντροπής.

Μικρό Λιβάρι - Κεραμιδόγουρνες
Τόνοι σκουπιδιών, κάθε λογής αντικείμενα, όπως κρεβάτια, στρώματα, πλυντήρια, τηλεοράσεις, μπάζα. Όλα αυτά δίπλα στις λίμνες που πλέον έχουν βρωμίσει και τα νερά τους έχουν γίνει μαύρα. Μέσα στα νερά κολυμπάνε πάπιες και άλλα πουλιά. Όμως μέχρι πότε;

Συμβαίνει συχνά επειδή τα σκουπίδια που μαζεύονται να είναι πολλά, φορτωτής του Δήμου να τα σπρώχνει και να μπαζώνει έτσι τις λίμνες. Οι ασυνείδητοι πολίτες ξαναρίχνουν τα σκουπίδια και άντε πάλι από την αρχή! Οι πολίτες αυτοί, είμαστε εμείς. Δεν έρχονται κάποιοι, από άλλη περιοχή. Και καμιά σχέση έχουν με την έννοια της λέξης. Είναι άνθρωποι μόνο κατ' εικόνα, κατά λογική είναι ζώα.

Κάποιοι άλλοι μάλιστα, γεωργοί, έχουν γεμίσει τις σούδες με άδεια μπουκάλια από φυτοφάρμακα γιατί τους είναι δύσκολο να τα πάνε στον σκουπιδότοπο.

Αλλοι έχουν βάλει πωλητήρια με ταμπέλες στις λίμνες! Αλλοι κάθε χρόνο εκχερσώνουν εκτάσεις από βαλτότοπους όπου ζουν πολλά είδη λιμναίας ζωής, τα καταπατούν και τα κάνουν γεωργικές εκτάσεις προς όφελός τους.

Εμείς οι άλλοι που δεν ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση τι πρέπει να γίνουμε χωροφύλακες; Aλλοι θα ήθελαν το Μικρό Λιβάρι να γίνει οικόπεδα. Το κατόρθωσαν με διάφορους τρόπους εν μέρει. Έτσι τώρα μεγαλοσχήμονες και προύχοντες της πόλης λιάζουν τον άσπρο κώλο τους, δίπλα στην θάλασσα.

Εμείς οι άλλοι τι είμαστε; Ο Κυνηγετικός Σύλλογος που θα έπρεπε να διαμαρτυρηθεί έντονα για αυτή την υποβάθμιση και στο κάτω - κάτω για την εξαφάνιση του θηράματος, ουδέν έπραξε. Αλλά με μένος κυνηγά και τα τελευταία υπολείμματα της πανίδας. Για δε το Μικρό Λιβάρι είχε συνταχθεί παλιότερα με την άποψη των οικιστών. Δηλαδή να μπαζωθεί και να οικοπεδοποιηθεί. Τώρα ανησυχούν για το ΝΑΤΟΥΡΑ. Απαγορεύει βλέπετε το κυνήγι (αυτό που έμεινε).

Τα Κανατάδικα περιφράχτηκαν, η θάλασσα απομονώθηκε κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Θέλουμε τουριστική ανάπτυξη; Περιμένετε και θα έρθει!

Το μέγεθος της ασυδοσίας σε αυτήν την περιοχή είναι μεγάλο. Οι ευθύνες βαρύνουν όλους. Περισσότερο όμως την κοινωνία της Ιστιαίας που δεν οργανώνεται, και δεν αντιστέκεται.
Θα πρέπει έστω και τώρα ο Δήμος να ηγηθεί μιας προσπάθειας για να μπουν ορισμένα πράγματα σε τάξη. Να οριοθετηθούν οι ιδιοκτησίες που είναι με συμβόλαια, να καθαρίσει τον τόπο από τα σκουπίδια, να υπάρξει ειδική σήμανση, ενημέρωση των αγροτών για την προστασία του περιβάλλοντος κλπ.

Ποταμός Ξηριάς και ο Πλατανιάς...
Η " Β.Ε" επισκέφτηκε το τμήμα του Ξηριά που είναι στο ύψος του Νεοχωρίου και απέναντι από τον Πλατανιά. Η εικόνα παροιμιώδης! Αραγε τι λαός κατοικεί σε αυτήν την περιοχή; Χειρότερη κατάσταση από τις κεραμιδόγουρνες. Εκτός από τα γνωστά μπάζα και σκουπίδια εδώ υπάρχουν επιπλέον σκουριασμένα σίδερα, κεφάλια από βόδια, αμνοερίφια σε αποσύνθεση, πλατφόρμες, ρόδες. Στοιβαγμένα δίπλα από την κοίτη του ποταμού. Το χειμώνα που κατεβάζει τα παρασέρνει στη θάλασσα. Και εμείς το καλοκαίρι απολαμβάνουμε το μπάνιο μας και τα σκουπίδια!

Μέσα στον Πλατανιά η ίδια εικόνα. Βρώμα και δυσοδία, τριγυρισμένη από πλατάνια κισσούς και πλούσια βλάστηση! Η αμμοληψία από το ποτάμι ανεξέλεγκτη. Ο καθένας φορτώνει κατά το δοκούν, εκτρέποντας έτσι την κοίτη του ποταμού προς χωράφια και οικόπεδα.

Η εκμετάλλευση του ποταμού πλέον έχει περιέλθει στον Δήμο. Είναι καιρός να κλείσει τις εισόδους προς το ποτάμι για να αποτραπεί η ανεξέλεγκτη αμμοληψία και η ρίψη μπαζών και σκουπιδιών.

Πρέπει να αρχίσει να σκέπτεται σοβαρά το ζήτημα της αμμοληψίας και της φύλαξης του περιβάλλοντος από την αυθαίρετη ρίψη σκουπιδιών. Πρέπει να διαχειριστεί την αμμοληψία και να πουλά σε αυτούς που μέχρι σήμερα φορτώνουν χωρίς κανένα κόστος. Η φύλαξη βέβαια προϋποθέτει υπαλλήλους και πρόσθετη επιβάρυνση για τον Δήμο.

Όμως επειδή όλη αυτήν την εικόνα της ντροπής την δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι. Όταν εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να διατηρήσουμε τους χώρους μας καθαρούς. Τότε ο μόνος τρόπος για να προστατέψουμε το περιβάλλον από τους εαυτούς μας είναι ο εξής: Να φορολογηθούμε από τον Δήμο τόσο ώστε να μπορεί να προσλάβει φύλακες για την καθαριότητα της περιοχής και την διαχείριση της αμμοληψίας από τον Ξηριά. Γιατί παροιμία λέει ότι " όπου δεν περνάει ο λόγος πίπτει η ράβδος".

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »