Μόνιμη επωδός, όταν φωνάζει ο κόσμος για αθέτηση υποσχέσεων - προεκλογικών και μετεκλογικών - της κυβέρνησης, είναι η δικαιολογία ότι «βρήκαμε άδεια ταμεία». Αλλά ποιος τους υποσχέθηκε ότι θα εύρισκαν γεμάτα ταμεία; Εάν ήταν τα ταμεία γεμάτα, πάλι δεν θα τα άδειαζαν οι προηγούμενοι για να κερδίσουν τις εκλογές; Θα άφηναν στους σημερινούς τη χαρά να παραστήσουν τον Αϊ Βασίλη μοιράζοντας δώρα; Επομένως, είναι φτηνή δικαιολογία το «βρήκαμε άδεια ταμεία».

Δεν θα επιβάλει ο ένας άγρια λιτότητα να μαζέψει λεφτά για τα κουβαρνταλίκια του άλλου. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά και οι ίδιοι, το ξέρουμε κι εμείς. Εμείς που τα συναντάμε κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση! Εμείς που τα μετράμε και δεν βγαίνει. Εμείς που έχουμε τις λύσεις στο... τσεπάκι μας -στα καφενεία- αλλά δεν μας ακούει κανένας. Εμείς που όταν ακούμε υπουργό να παραπονιέται για την ...ακρίβεια, κοιταζόμαστε με απορία! Μα καλά αυτός δεν είναι υπουργός, δεν μπορεί να πάρει μέτρα: κι αν δεν του επιτρέπει ο νόμος, γιατί δεν φτιάχνει άλλον νόμο που να του επιτρέπει να παρεμβαίνει; τι δουλειά κάνει ο υπουργός, δεν είναι το αφεντικό στο υπουργείο του, φιλοξενούμενος είναι;

Και θυμάμαι τον Κατσιφάρα που έφτιαξε μέχρι και φούρνο στο υπουργείο του για να μάθει...πόσο κοστίζει το ψωμί όταν το στάρι έχει 50 δραχμές;

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »