Μπήκα στην 9η δεκαετία της ζωής μου. Η γενιά μας δεινοπάθησε και κανένας δεν θα βρεθεί να υποστηρίξει ότι φεύγουμε ευχαριστημένοι απ' αυτή την ψευτοζωή. Και βέβαια την τέτοια μας μοίρα δεν μας την έδωσαν οι ουρανοί, αλλά οι υπεύθυνοι που διαμορφώνουν τις συνθήκες που βιώσαμε.

Είμαι συνταξιούχος του Ι ΚΑ. Είμαι εργοδηγός μεταλλείων. Πήρα σύνταξη αναπηρίας με 67%. Αν και η αναπηρία μου ήταν επαγγελματική, οι αρμόδιοι την μετέτρεψαν σε κοινωνική. Σήμερα, κι όσο περνάει ο χρόνος, η κατάσταση εξελίσσεται οδυνηρά.

Η σύνταξη μου είναι 147.000 δρχ. Οι συνάδελφοι μου παίρνουν 390.000 δρχ. Εγώ ατύχησα. Έμεινα μακριά από τον τόπο δουλειάς λόγω των γνωστών καταστάσεων. Είχα 1700 μεροκάματα ασφαλισμένος στο Ταμείο Μεταλλευτών. Όταν αυτό ενοποιήθηκε στο ΙΚΑ εγώ ήμουν πολιτικός όμηρος στις φυλακές και στα ξερονήσια. Κάποτε μας αναγνώρισαν τον αγώνα μας για εθνικό. Και υστερότερα η κυβέρνηση για να αρθούν οι αδικίες, μας περιέλαβε στο Νόμο που η ίδια συνέταξε θεωρώντας τα χρόνια της ένοπλης δράσης κατά των κατακτητών και τα χρόνια διώξεων για πολιτική δράση χρόνια δίκαιας ασφάλισης. Με βάση το νόμο υπέβαλα αίτηση αναγνώρισης του χρόνου των διώξεων μου. Απορρίφτηκαν γιατί δεν προσκόμισα επίσημο βεβαιωτικό για τα χρόνια της φυλακής και της εξορίας. Όταν το ζήτησα από την Ασφάλεια μου είπαν ότι δεν υπάρχουν γιατί οι φάκελοι έχουν καταστραφεί.

Ύστερα από χρόνια ο φάκελος έπεσε στα χέρια μου και τον προσκόμισα στον κ. Γιαννόπουλο. Μου είπε ναι, είναι νόμιμο και αποδεκτό το αίτημα μου, αλλά απορρίπτεται σαν εκπρόθεσμο. Σκέτη κοροϊδία και εμπαιγμό. Τους σιχάθηκα και δεν τους ξαναενόχλησα.

Διαβάζω τώρα πληθώρα λόγους του κ. Κώστα Καραμανλή και ειλικρινά χαίρομαι που το κόμμα του τηρεί τις όποιες απόψεις έκφραζε στο παρελθόν και στη διαπασών εκθιάζει τους αγώνες μας σαν εθνικούς. αγώνες. Νομίζω όμως ότι οι λόγοι αυτοί για να διατηρήσουν τη βαρύτητα τους δεν αρκούν να μένουν στο επίπεδο των διακηρύξεων. Πρέπει να πάρουν σάρκα και οστά. Έχουμε μείνει ελάχιστοι της γενιάς μας αδικημένοι. Να δηλώσει ότι αν γίνει πρωθυπουργός, θα επιληφθεί και την υλική αποκατάσταση μας αφού άλλοι άνθρωποι που δεν άξιζαν την τιμή που τους -σκανδαλωδώς-συνταξιοδοτεί με τα νομοσχέδια που κατά καιρούς ψήφιζαν. Ας προβούν σε μια καθαρή δήλωση- πολιτική θέση - να χαιρετίσουμε την αξιοπιστία τους.

Αυτό το νόημα δίνω στο σημείωμα μου αυτό και το απευθύνω προσωπικώς στον αρχηγό της Ν. Δημοκρατίας. Τα δικά μου χρόνια που σκληρά και αυθαίρετα παρέμειναν ανασφάλιστα, άρα ουσιαστικά συνεχίζεται η εξοντωτική πολιτική του κράτους εναντίον μου. Είναι τρία χρόνια στον ΕΛΑΣ, δύο χρόνια στην βαριά παρανομία διωκόμενος, και από το τέλος Δεκεμβρίου 1946, ως το τέλος που καταργήθηκαν τα στρατόπεδα εξορίας, δηλαδή ως το 1965 και από την 21-4-67 επί Χούντας, σύνολο 20 χρόνια. Αρκετά για μια ανθρώπινη αντιμετώπιση των δυσκολιών της ζωής μου.
Ευχαριστώ. Νίκος Καλλίτσης Λίμνη.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »