Παρακολουθούμε μερικούς κονδυλοφόρους οι οποίοι όταν υποχρεωθούν να γράψουν μια κουβέντα εναντίον της συμμορίας των επιδρομέων του Ιράκ, αμέσως σπεύδουν να καταδικάσουν και το καθεστώς του Σαντάμ, με ένα σωρό λέξεις αποτροπιασμού, αναθεματισμού, σαν να κρίνουν τα καθεστώτα, τον βαθμό δημοκρατικότητας του καθενός, για να φυλάνε και «πισινή», να μην έχουμε παρεξήγηση περί των φρονημάτων τους δηλαδή.

Και γελοιοποιούν την ταμπέλα τους με την, σαν δήλωση μετανοίας στάση τους, σαν να πρόκειται να δικάσουν ακριβοδίκαια τους δυο αντιπάλους. Τους επιδρομείς και τους αμυνόμενους. Γιατί επέδραμαν οι μεν με τέτοια ωμότητα, και γιατί αμύνονται οι άλλοι με τέτοιον ηρωισμό!, αφού ξέρουν πως οι βάρβαροι θα περάσουν.

Ξεχνούν, θέλουν να ξεχνούν, και θέλουν να παρερμηνεύουν τα πραγματικά γεγονότα. Μπους -Σαντάμ, δεν είναι αντίπαλοι. Αντίπαλοι είναι: το κατεστημένο, το κεφάλαιο της Αμερικής και το έδαφοςτου Ιράκ. Το έδαφος του Ιράκ, που επιπλέει σε θάλασσες πετρελαίου, και διασχίζεται επιφανειακά από τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, που κάνουν τις περιοχές επίγειους παραδείσους. Το Ιράκ είναι μια χώρα -μάλαμα απ'όπου κι αν την πιάσεις. Και για να την ελέγξουν, -αυτός είναι ο σκοπός του Αμερικάνικου κατεστημένου, διώχνοντας τον Σαντάμ, πάλι κάποιον άλλον «Σαντάμ» θα βάλουν στη θέση του. Αλλά με περισσότερες εγγυήσεις ότι θα παραμένει πειθήνιο όργανο τους. Γιατί και ο σημερινός Σαντάμ δικός τους άνθρωπος ήταν αυτοί τον έθρεψαν, αυτοί τον εξόπλισαν, αλλά επειδή έπαψε να κάνει τα θελήματα τους, θέλουν να τον αντικαταστήσουν.

Αυτά τα ξέρουν αλλά δεν θέλουν να τα λένε, γιατί γνωρίζουν άτι σε πλήρη δημοκρατία, καλά είναι να φυλάγεται ο καθένας. Ίσως όμως να εγκρίνουν και τη στάση του ισχυρού, αλλά για τον κόσμο που τους διαβάζει, υποχρεώνονται να λαβαίνουν υπόψη τους την διάχυτη αντιπολεμική κατακραυγή, και να λένε κάποιο λόγο που σπεύδουν να διορθώσουν. Είδαμε τι έπαθε ο αμερικανός δημοσιογράφος που κάτι πήγε να ψελίσει. Τον απολύσανε. Έχασε την δουλειά του, παρόλο που μέχρι τώρα τους λιβάνιζε.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »