Η μεγαλύτερη γιορτή για μας τους Ελληνες είναι το Πάσχα, γιατί φέρνει την Ανάσταση. Για άλλους είναι τα Χριστούγεννα, η γέννηση του Θεού. Η ελπίδα της ανάστασης όμως, δίνει αντοχή και καρτερία, για αγώνα, για ζωή. Σ' αυτούς που η ζωή δεν είναι εύκολη. Για τους πεινώντες και τους γυμνητεύοντες. Και είναι οι περισσότεροι. Δυο χιλιάδες χρόνια γεννιέται και πεθαίνει, δολοφονείται -σταυρώνεται. Κι άλλες τόσες όμως, ανασταίνεται "θανάτω θάνατον πατήσας". Σκορπώντας την ελπίδα και τη χαρά της λύτρωσης. Που τις περιμένουμε με λαχτάρα.

Από τη γέννηση του κυνηγημένος. Κρυβόμενος από τις εξουσίες. Αυτές που, στο όνομα της τρομοκρατίας, τρομοκρατούν υπό την μπότα τους τους λαούς από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα. Από τω καιρώ εκείνω, μέχρι, τω καιρώ ετούτω. Οι εξουσίες είναι ίδιες, άπασες οι εξουσίες. Μικρές- μεγάλες. Χρησιμοποιούν κάθε μέσον για να επιβάλλονται. Δολοφονώντας, σταυρώνοντας, τσακίζοντας κάθε αναδυόμενο κεφάλι.

Ο Χριστός είναι εδώ κοντά μας. Κάθε μέρα, κάθε ώρα. Υποφέροντας μαζί μας και παρηγορώντας μας στη σταύρωση μας. Στη συνεχή σταύρωση μας. Και μας χαρίζει, με το παράδειγμα του, την ελπίδα και για δική μας ανάσταση.

«  Προηγούμενo άρθρo