θρήνος και οδυρμός έπεσε στους Σοσιαλιστές, στους "Σοσιαλιστές", στους Σοσιαλδημοκράτες, στους Δημοκράτες, στους Κεντρώους, στους Δεξιούς, ακόμα, σε ολόκληρο το φάσμα των πολιτικών από τη μια άκρη ως την άλλη για την άνοδο του Λεπέν στις Γαλλικές εκλογές.

Ψάχνουν να βρουν τους λόγους και οι δικοί μας εκσυγχρονιστές και μη, αριστεροί και αριστερίσκοι, όλοι όσοι αρθρώνουν πολιτικό λόγο (μπλα-μπλά), βαρύγδουπες εκφράσεις, χωρίς να λένε στην ουσία τίποτα. Όλοι αυτοί, οι αυτοχαρακτηριζόμενοι και αυτοτοποθετούμενοι σε κάποιο σημείο της ευθείας που ενώνει τα δυο άκρα: Αριστερά-Δεξιά και που δεν ξεχωρίζουμε πια την αρχή και το τέλος της.

Εξαπολύουν μύδρους κατά του λαού, των ψηφοφόρων, "που δεν ξέρουν να ψηφίσουν" και επισείουν κινδύνους υπαρκτούς και ανύπαρκτους που δεν τους γνωρίζει ο απλός κόσμος. Ο κόσμος που πέφτει στις παγίδες του Φασισμού, αφού -θυμήθηκαν και τον Μπρεχτ- "η κοιλιά που γεννάει το φασισμό είναι -ακόμα - πολύ γόνιμη".

Όλοι θορυβήθηκαν και θα λάβουν τα μέτρα τους, όπως κάθε φορά που τους ταρακουνάει κάτι, και κινδυνεύουν να πέσουν από τις καρέκλες τους. Τι μέτρα όμως, δεν μας τα ανακοίνωσαν, δεν τα ξέρουν ακόμα, δεν τα έχουν σκεφτεί.

Να φκιάξουν κάποια επιτροπή εμπειρογνωμόνων, να ακολουθήσουν τις εισηγήσεις της, και θα σωθούμε. Όμως.

Ομως, πρέπει, επιτέλους, να πάψει αυτό το κρυφτούλι. Οι πολιτικοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να κυβερνήσουν οι ίδιοι. Το πρώτο μέτρο που πρέπει να λάβουν είναι να καταργήσουν τις επιτροπές. Τις κάθε είδους επιτροπές εμπειρογνωμόνων. Στα προβλήματα να δίνουν λύσεις πολιτικές, όχι λύσεις τεχνοκρατικές, που ισοπεδώνουν παρατάξεις και ιδεολογίες. Οι τεχνοκράτες πολύ λίγο χρειάζονται και μόνον σε ειδικά θέματα. Τα θέματα που ζορίζουν το λαό, είναι θέματα πολιτικά και απαιτούν πολιτικές λύσεις. Λύσεις ανθρώπινες που βγαίνουν μέσα από την καρδιά. Οι τεχνοκράτες δουλεύουν με την ψυχρή λογική. Δουλεύουν με το μυαλό με τον ορθό λόγο. Χωρίς αίσθημα-συναίσθημα. Γι' αυτούς το 1+1 ίσον 2. Ενώ για τους πολιτικούς το 1+1 δεν κάνει πάντοτε 2. Πολλές φορές κάνει δύο παρά κάτι, ή άλλες φορές πάλι κάνει δύο και λίγο παραπάνω.

Παράδειγμα: η θέση που διατυπώνουν οι διάφορες επιτροπές, οι επιφορτισμένες με τη λύση του ασφαλιστικού. Η ψυχρή λογική των τεχνοκρατών λέει ότι μονόδρομος είναι: η αύξηση των εισφορών, και η μείωση των συντάξεων. Όμως έρχεται ο πολιτικός λόγος, όπως εκφράστηκε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κωστή Στεφανόπουλο στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, με περισσό συναίσθημα και ανυπόκριτη τόλμη, που δήλωσε: "Δεν ξέρω αν υπάρχουν χρήματα - για το Ασφαλιστικό- αλλά πρέπει να βρεθούν". Το πού και το πώς, είναι δική τους ευθύνη. Πολιτική.

Οι τεχνοκράτες, ισοπεδώνουν τις πολιτικές, ισοπεδώνουν τις ιδεολογίες και τις παρατάξεις. Οι ψηφοφόροι όμως, κάνουν την επιλογή τους, με κριτήρια τις ιδεολογίες των παρατάξεων, και τον ξεχωριστό τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων από αυτές. Εάν όλες οι παρατάξεις δίνουν τις ίδιες λύσεις στα ίδια προβλήματα, τότε ποια η διαφορά, και αφού μας κυβερνούν όλοι με τον ίδιο τεχνοκρατικό τρόπο, επικρατεί το σύνθημα "όλοι ίδιοι είναι" και φυτρώνουν αναπάντεχα οι διάφοροι Λεπέν. (Οι διαφορετικοί).

Το πρώτο, λοιπόν, που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση είναι να καταργήσει τις δραχμοβόρες-ευρωβόρες επιτροπές πανηγυρικά και στεντορεία τη φωνή. Ο Πρωθυπουργός στο Σύνταγμα, ή σε διακαναλική συνέντευξη ουσιαστική, να διακήρυξη ότι: Τέρμα οι Επιτροπές. Από εδώ και μπρος θα κυβερνήσει η κυβέρνηση. Σύμφωνα με τα "πιστεύω" της και την ιδεολογία της. Με φιλολαϊκά αισθήματα. Με φιλολαϊκά μέτρα, όσο μπορεί και όσο ξέρει. Τα λάθη είναι ανθρώπινα κι ο λαός συγχωρεί τα λάθη. Αλλωστε τα τελευταία χρόνια, παρόλες τις στρατιές των εμπειρογνωμόνων που ακολουθούν τον κάθε υπουργό, ο κάθε επόμενος ανατρέπει μελέτες του προηγούμενου, και βρισκόμαστε πάντοτε στο σημείο της εκκίνησης, συν άφραγκοι.

Το ίδιο να κάνει και η αντιπολίτευση. Να διακηρύξει τα πιστεύω της και τις αρχές με οποίες θα δίνει λύσεις. Διαφορετικά θα τους βραχυκυκλώνει κάποιος Λεπέν.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »