Το σημερινό χρονογράφημα το αφιερώνω στο φιλαράκι μου από τα παλιά, από την εποχή της «ΑΠΟΠΕΙΡΑΣ» και βάλε..., μήνυση λόγο κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας δεν τον παίρνει να μου κάνει, οπότε κι εγώ κάνω ότι θέλω... Λέω... για τον Ανδρέα, νομίζω ότι δεν χρειάζεστε περαιτέρω εξηγήσεις, διότι γνωρίζεται δια το ποιόν του... Μία δήλωση μόνον θα κάνω και τον αφήνω ελεύθερα να εκφρασθεί μέσα από τις σελίδες αυτού του ταπεινού εντύπου, δια του κειμένου, που δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» στις 3-11-2003.

-Όταν αναγκάζεσαι τρεις φορές να αλλάξεις τον αριθμό του σταθερού και μη ανακοινώσιμου τηλεφώνου σου, λόγο κακόβουλων διαρροών και δεν ξέρεις ποιανού μούτρα να σπάσεις-Λες; «Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα».
-Είπατε τίποτα;
Σπύρου Ζήσης

«ΤΟ νέο πιο σύντομο ανέκδοτο: «Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα».

Πουλιούνται γράφει η Σαββατιάτικα η Ελευθεροτυπία στη «μαύρη αγορά» τα προσωπικά μας δεδομένα.

Αγοραστές των παράνομων CD, οι τράπεζες, οι δημόσιες υπηρεσίες και ποικίλοι άλλοι φορείς. Και οι ασφαλιστικές εταιρείες, να συμπληρώσω εγώ, που θέλουν να ξέρουν το ιατρικό μας ιστορικό, αν έχεις περάσει κάποια αρρώστια για να μη σε ασφαλίσουν (των ασφαλιστικών μας ταμείων μη εξαιρουμένων - πρέπει να κάνεις υπεύθυνη δήλωση αν και από τι πάσχεις για να σε γράψουν μέλος).

Θέλουν να μάθουν όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί «τι τρώμε, πώς ζούμε, τι αγοράζουμε, πώς διασκεδάζουμε, τι κατέχουμε και τι θα θέλαμε να αποκτήσουμε».

Αν κάποιος έχει πρόσβαση όχι σ' όλα τα προσωπικά δεδομένα, μόνο στις κάρτες σου, μπορεί να πληροφορήσει ας πούμε τη γυναίκα σου αν έχεις γκόμενα (και τι καπνό φουμάρει η λεγάμενη).

Αυτά με τα στριγκ που αγόρασες με την πιστωτική από του «Αεράκη» ήταν νούμερο 2, ενώ η γυναίκα σου είναι χοντρή. Κόρη, ως γνωστόν, δεν έχεις. Αρα ή υπάρχει άλλο προσώπατο στη ζωή σου ή τα αγόρασες για τον γιο σου, ο οποίος είναι (καρα)γκέι.

Σκέφτεται ο ντετέκτιβ που παρακολουθεί από έναν υπολογιστή την κίνηση των καρτών σου... Για να τα φοράς ο ίδιος, λόγω βίτσιου και φετιχισμού, αποκλείεται! Διότι κι εσύ χοντρός είσαι και δεν σου χωράει το 2 νούμερο (η ζαρτιέρα).

«Ψηλο μελαχροινό είχες παρέα κι εγώ σε γύρευα στις Τζιτζιφιές», τουτέστιν: απ' τις πληρωμές της κάρτας προκύπτει πως έβαλες βενζίνη στου Χαροκόπου και τα, πινες (σε μια ταβέρνα) στην Καλλιθέα (ενώ εγώ σε γύρευα στις Τζιτζιφιές). Οσο για το ψηλός-μελαχρινό, έχουμε κι εμείς τα κονέ μας, ένα κολλητάρι στο Εσελον, που σας κυαλάρισε το διαθέτομεν.

Ποιες τράπεζες και ποιο Δημόσιο; Τηλεφωνώ να παραγγείλω μια με αντζούγιες και τέσσερα τυριά στην πιτσαρία της γειτονιάς. Μιλάμε, μ' έχουνε καταφακελώσει! Ούτε επί χούντας τέτοιες λεπτομέρειες. «Τι θα θέλατε κύριε Ρουμελιώτη;» «Τι; Πώς ξέρεται ποιος είμαι;». «Εχουμε αναγνώριση τηλεφώνου. Είστε στη διεύθυνση τάδε, ταδόπουλος αριθμός, αυτός ακριβώς όπως κι ο όροφος, διαμέρισμα τρίτο δεξιά το κουδούνι γράφει: «Είμαι υπέροχος»!

Μιλάμε, τρελάθηκα! Καλά όλα τ' άλλα στοιχεία μου τα προμηθεύτηκαν στη μαύρη αγορά προσωπικών δεδομένων, αλλιώς πώς ξέρουν τι γράφω στο κουδούνι; Τρόμαξα! Το αντικατέστησα, έγραψα στο κουδούνι: «Είμαι ο σούπερ ντούπερ κι ο ουάου μαζί. Μπράβο μου!»

Είναι βασικός κανόνας συνωμοτικός αυτός: όταν πας στο ξενοδοχείο με την ξανθιά, ποτέ δεν πληρώνεις με κάρτα. Ούτε κλείνεις δυο εισιτήρια για Ρώμη όπου έχεις ψυχαναλυτικό συνέδριο. Κάποια στιγμή που θα λείπεις θα έρθει από την τράπεζα η κίνηση του λογαριασμού, θα τ' ανοίξει η σύζυγος και θα στο κάνει καλοκαιρινό το (ψυχ)ιατρείο.

Είπαμε: ο αναλυτικός λογαριασμός του κινητού να πηγαίνει στο σπίτι ενός φίλου εργένη. Από τον οποίον δανείζεσαι την κάρτα του, αν δεν έχεις κας. (Βάλε και μια ξανθιά περουκίτσα, γιατί μπορεί να τρακάρεις κανά, γνωστό και να σε δώσει).

«Πότε τζιβιτζουλιές χωρίς προφυλάξεις και συνωμοτικούς κανόνες». Είναι το σημερινό ηθικό δίδαγμα για να μη γίνει και η ερωτική μας ζωή προϊόν (εκβιασμού) στη μαύρη αγορά των προσωπικών δεδομένων.».

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »