Χρονογράφημα

Του Ζήση Σπύρου

Πώς; ... μπορούν μερικές Τοπικές Διοικούσες Επιτροπές (Τ.Δ.Ε.) με έντονη αγωνιστική κινητικότητα και παρουσία... να γίνουν ένα μπάχαλο; ...

Είναι απλό.., αρκεί να εκλείψει το συλλογικό πνεύμα, η ιδεολογική προσέγγιση των προβλημάτων, η ανιδιοτελής αίσθηση της προσφοράς, η αμοιβαία εμπιστοσύνη, και να κυριαρχήσουν η καχυποψία και... η (κουτό) πονηριά...αυτό αρκεί... για να πάρει την κάτω βόλτα., μια ΤΔ.Ε. και... αγωνιστικά και ψυχολογικά.

Και όταν αρχίζουν τέτοιου είδους προβλήματα, στο κέντρο τους βρίσκεται φυσικά και ουσιαστικά το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, γύρω-γύρω και επί του κέντρου που δημιουργεί τους ετερόφωτους μηχανισμούς και διαπαιδαγωγεί προέδρους, γραμματείς (και φαρισαίους) και ταμίες με το "κιλό"...αμφιβόλου ποιότητας και προδιαγραφών. Και όλα αυτά μαζί...κάτι...σαν τη "διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή", μεταξύ αλλήλων και ενάντια στις "άλλες", της άλλης ειδικότητας Τ.Δ.Ε και τα λοιπά...

Είναι ένα πρόβλημα και "πώς να το κρύψομεν άλλωστε..." οι ετερόφωτες ή οι αυτόφωτες προσωπικότητες, που πέρα από τον συνδικαλισμό, έχουν και εγωισμούς και πάθη και δίψα για προβολή και κακίες, μαζί με διαφορετικούς σκοπούς και στόχους και ό,τι άλλο, καλό ή άσχημο, μπορεί να κρύβει ο χαρακτήρας του ενός ή του άλλου. Και...που προς χάριν του συνδικαλισμού (και της πληθώρας θέσεων και αξιωμάτων) δημιουργούν συμμαχίες με ημερομηνίες ταχείας λήξεως...

Σύμφωνα με αυτή τη νοοτροπία πράγματι, μια συνδικαλιστική Τ.Δ.Ε. δεν μπορεί να λειτουργήσει...έτσι όπως θα έπρεπε τουλάχιστον. Έτσι φθάσαμε στην απραξία και την υποβάθμιση των Τοπικών Διοικουσών, που εκτός της ικανοποίησης των προσωπικών φιλοδοξιών των μελών τους, για τοπικό παραγοντιλίκι και διάφορα άλλα συνδικαλιστικά οφέλη. Να αδυνατούν πολλές φορές ακόμα και τον ρόλο του "παπαγάλου" του Αθηνοκεντρικού σωματίου να παίξουν... Δείχνοντας πως, είναι στη μοίρα των Τ.Δ.Ε, την μια να πηγαίνουν σαν μπουλντόζες που τα σαρώνουν όλα και την άλλη να μοιάζουν με... χαλασμένο μοτοποδήλατο...

Εδώ ακριβώς είναι που θα πρέπει να δούμε την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου και την οργανωτική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος στον ΟΤΕ, να δούμε το πρόβλημα, των πολλαπλών και με διαφορετικό συντεχνιακό προσανατολισμό Τ.Δ.Ε. ανά Νομό και να αποτελέσουμε το αναγκαίο βήμα για το καινούργιο ξεκίνημα που θα πρέπει να κάνουμε στο άμεσο μέλλον. Η δημιουργία Πρωτοβάθμιων Νομαρχιακών Σωματείων με ουσιαστική διαπραγματευτική δύναμη (ένα για κάθε Νομό και υπαγωγή τους στην σημερινή ΟΜΕ-ΟΤΕ) ανεξάρτητα από το Πτυχίο, το εργασιακό τους αντικείμενο και το χώρο δουλειάς. Θα αποτελέσει το πρώτο μέτρο ουσιαστικής ανασυγκρότησης του Συνδικαλιστικού Κινήματος, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους...

Τώρα θα μου πείτε... Σωστά τα πρέπει... ή δεν πρέπει... Σωστή και η θεωρία, μόνο που πάσχει στην εφαρμογή, ιδιαίτερα στις (τόσες) Τοπικές Διοικούσες Επιτροπές όπου ισχύει σε αρκετές περιπτώσεις... το "Δώσε θάρρος στο χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβάτι!".

Σ.Σ: Το άρθρο αυτό αφορά την άνευ διαπραγματευτικής ισχύος φθίνουσα πορεία των Τοπικών Διοικουσών Επιτροπών. Και...μόνον!