Γυρίζουν πόλεις και χωριά της επαρχίας και το «παίζουν» καθηγητές και ειδικοί σε θέματα παιδείας. Χτυπάνε τις πόρτες ανυποψίαστων ανθρώπων και με υποκρισία και θράσος αρχίζουν το «παραμύθι». Η μέθοδός τους είναι η ίδια πάντα^ πρώτα «γλείφουν», ύστερα προκαλούν ανησυχία και ανασφάλεια στους γονείς για το σχολικό μέλλον των παιδιών τους και τέλος τους παραπλανούν. Έτσι «πουλάνε» το... προϊόν τους, που είναι η δήθεν «βοήθεια» στα παιδιά δι' αλληλογραφίας ή δια τηλεφώνου. Κατά κανόνα δε δίνουν στοιχεία ή δίνουν μόνο το μικρό τους όνομα και «κατά σύμπτωση» όλοι έχουν έδρα τη Θεσσαλονίκη. Οι περισσότεροι λένε ότι εκπροσωπούν κάποια εταιρεία «ΣΠΕ», με άγνωστη σημασία των αρχικών, ενώ άλλοι μια εταιρεία που λέγεται ΚΕ.ΜΑ., που θα πει κέντρο μάθησης!
Πολλοί γονείς έχουν εξαπατηθεί και πολύ αργά, αφού έδωσαν τα λεφτά τους, διαπίστωσαν ότι η «βοήθεια» ήταν άχρηστη ή ότι πλήρωσαν χωρίς αντίκρισμα. Είναι εκπληκτικό ότι το 80% των παιδιών του σχολείου μας έχει δεχθεί τις «επισκέψεις» και αρκετά είχαν την εμπειρία αυτής της «βοήθειας». Εκπληκτικότερο, όμως, είναι ότι ούτε το Υπουργείο Παιδείας ούτε η ΟΛΜΕ έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα, που είναι απίθανο να μην έχει πανελλαδικές διαστάσεις. Αν το γνωρίζουν, δεν δικαιολογείται η αδράνεια. Αν δεν το γνωρίζουν, δεν δικαιολογείται η άγνοια. Ας δούμε δυο χαρακτηριστικές πρόσφατες περιπτώσεις...

«Ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΣ!»
Tην Τετάρτη στις 20 Φεβρουαρίου, γύρω στις 9 το βράδυ, ήρθαν στο σπίτι μας ένας κύριος και μια κυρία, που είπαν ότι αντιπροσώπευαν το Σ.Π.Ε. Ο κύριος λεγόταν Δημήτρης. Αρχικά δήλωσε καθηγητής μαθηματικός, μετά κάτι άλλο και μετά ψυχολόγος...

Προσπάθησαν να πείσουν τη μητέρα μου να με γράψει στο Σ.Π.Ε. Αυτό το Σ.Π.Ε. ποτέ δεν έμαθα τι σημαίνει.

Όταν η μητέρα μου αρνήθηκε κατηγορηματικά, ο κύριος έγινε πολύ πιεστικός. Κάποιοι είχαν έρθει και πέρσι, για την ίδια δουλειά. Το είχε συζητήσει πέρσι η μητέρα μου με το φιλόλογο που είχα κι εκείνος τη συμβούλεψε να προσέχει τους απατεώνες, και της εξήγησε ότι μόνο καλό δεν κάνουν αυτές οι «βοήθειες» στα παιδιά...

Τα είπε, λοιπόν, η μητέρα μου στον κ. Δημήτρη κι αυτός έγινε έξαλλος. Φώναζε ότι αυτός ο φιλόλογος είναι ανεγκέφαλος και ζητούσε επίμονα να του πούμε το όνομά του. Βέβαια, δεν είχαμε καμιά υποχρέωση να του πούμε τίποτα. Φοβέριζε ύστερα ότι θα πάει στο Γυμνάσιο (Ψαχνών) και θα μάθαινε ποιος ήταν αυτός ο καθηγητής και θα τον έκανε ρεζίλι μπροστά στους μαθητές. Ύστερα είπε ότι αυτός ο καθηγητής ή από κάπου τα «παίρνει» ή ασχολείται με τα «ιδιαίτερα». Το αντίθετο συμβαίνει, του είπε η μητέρα μου και του εξήγησε ότι ο συγκεκριμένος καθηγητής πιστεύει ότι η αληθινή βοήθεια δίνεται μόνο μέσα στο σχολείο και γι' αυτό είναι εναντίον των «ιδιαιτέρων» κλπ.

Το γύρισε μετά ο κύριος κι έλεγε ότι, αν δεν γραφτώ στο Σ.Π.Ε., δε θα προοδεύσω. Επανειλημμένα είπε στη μητέρα μου ότι αυτή δεν μπορεί να καταλάβει ποιο είναι το καλό του παιδιού της. «Πώς θα τα βγάλει πέρα η κόρη σας;», ρωτούσε. «Του χρόνου, αν είναι δύσκολα στη Β΄ Λυκείου, ίσως πάει φροντιστήριο», του είπε εκείνη. «Έτσι, δε θα πετύχει στις πανελλήνιες», προέβλεψε αυτός, «ενώ αν γραφεί στο Σ.Π.Ε....».

Είχε παραγίνει φορτικός κι η μητέρα μου έχανε την υπομονή της. Του απόκλεισε ξανά και ξανά κάθε πιθανότητα να γραφτώ και η απάντησή του στο τέλος ήταν: «Εμείς έχουμε 800.000 μαθητές, δεν έχουμε ανάγκη να γραφτεί η κόρη σας».

Επιτέλους, σηκώθηκε κι έφυγε, πριν φωνάξουμε την αστυνομία!
Γράφει η Μαρία Γαλαυτή

«ΤΟ Σ.Π.Ε. ΛΕΙΠΕΙ ΣΕ... ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ!»
Mας χτύπησε ένας άγνωστος το κουδούνι και ζήτησε τον κ. Δ. Τσάλα. Είχε μεγάλη άνεση, λες και γνωριζόμασταν από χρόνια. Γεια σου κ. Δημήτρη, λέει στον πατέρα μου, τι γίνεσαι, πώς πάνε οι δουλειές; Τον ρωτήσαμε τι ήθελε και είπε ότι είναι από την... Σ.Π.Ε. Και τι είναι αυτή η Σ.Π.Ε.; Είναι μια εταιρεία που βοηθάει τα παιδιά που δυσκολεύονται στα μαθήματα, είπε. Μας εξήγησε ότι στέλνουν κάποια έντυπα, που έχουν τις λύσεις των ασκήσεων και απαντήσεις σε διάφορες ερωτήσεις των βιβλίων του σχολείου. Αλλά κι ότι μπορούμε να παίρνουμε και τηλέφωνο στην Εταιρεία και να μας δίνουν τις απαντήσεις καθηγητές που ξέρουν μάλιστα και ποια θέματα «πέφτουν» στις εξετάσεις!

Με όλη του την άνεση, μας ζήτησε να του φτιάξουμε καφέ και συνέχισε να «ψήνει» τον πατέρα μου. Φώναξαν τη μεγαλύτερη αδελφή μου και ο «ειδικός» της Σ.Π.Ε. τη ρώτησε πως τα πάει με τα μαθήματα. Εκείνη είπε ότι τα βλέπει εύκολα. Α, της λέει, ο κύριος, πολλά παιδιά τα έβλεπαν εύκολα, αλλά στο τέλος τα πήγανε χάλια και μερικά μείνανε στην ίδια τάξη. Ύστερα έβγαλε ένα βιβλίο από την τσάντα του κι άρχισε να την εξετάζει, να της κάνει διάφορες ερωτήσεις...

Αργότερα έκανε μια άλλη επίδειξη. Της είπε να χρησιμοποιήσει το τηλέφωνό του και να πάρει στη Θεσσαλονίκη, να πει το όνομά της και να ρωτήσει για το τάδε κεφάλαιο στην ιστορία, όπου θα γράφανε διαγώνισμα. Έτσι, γράφτηκε η αδελφή μου και πληρώσαμε. Από τότε, κάθε φορά που παίρνει τηλέφωνο, της λένε ότι οι καθηγητές λείπουν σε... σεμινάρια!

Από χρόνο σε χρόνο μάλιστα αλλάζουν και τους αριθμούς των τηλεφώνων τους...

Γράφει η Αντωνία Τσάλα

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »