Η ζωή ενός ρητινοκαλλιεργητή δεν είναι τόσο εύκολη, όσο πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι είναι. Αυτό οφείλεται στο ότι η εργασία του είναι πολύ κοπιαστική και επίπονη.

Ο ρητινοκαλλιεργητής δουλεύει από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο. Συνήθως, τον Απρίλιο και τον Μάιο τοποθετεί στα δέντρα σακούλες (διαστάσεων 25 Χ 40 cm) ώστε να πέφτει μέσα τους η ρητίνη. Από το τέλος Μαΐου μέχρι το Σεπτέμβριο «πληγώνει» τα πεύκα και βάζει πάνω τους θειικό οξύ (ή βιτριόλι) ώστε προσπαθώντας να επουλώσουν την πληγή τους, να εκκρίνουν ρητίνη. Τέλος, τον Οκτώβριο μαζεύει τις σακούλες που περιέχουν τη ρητίνη για να τη πουλήσει.

Καθημερινά, ο ρητινοκαλλιεργητής ξεκινάει την εργασία του πολύ νωρίς το πρωί, περίπου στις 5:00 με 5:30. Παίρνει τα σύνεργα της δουλειάς του, δηλαδή σκάλα, σκεπάρνι, μπουκάλι που περιέχει θειικό οξύ, πρόκες, σακούλες και πηγαίνει σε κάποια από της δασικές εκτάσεις που του ανήκουν. Μόλις φτάνει εκεί, αρχίζει αμέσως να δουλεύει, ώστε να προλάβει να «πληγώσει» συγκεκριμένο αριθμό πεύκων πριν το μεσημέρι, δηλαδή πριν τις 1:30μμ.Όταν επιστρέψει στο σπίτι του, τρώει, κάνει μπάνιο, ξεκουράζεται και μετά ετοιμάζει τα σύνεργά του για την επόμενη μέρα, δηλαδή βάζει και άλλο βιτριόλι στο μπουκάλι του. Μετά είτε πάει πάλι να δουλέψει, είτε πάει βόλτα, είτε ξεκουράζεται. Αυτή είναι η καθημερινή ζωή ενός ρητινοκαλλιεργητή όπως την ξέρουν όλοι

Από την άλλη, η ζωή ενός ρητινοκαλλιεργητή εμπεριέχει πολλά πράγματα που πολλοί δεν μπορούν ούτε να τα φανταστούν. Ένας τέτοιος άνθρωπος, επειδή δουλεύει το καλοκαίρι σε μέρος που εκτίθεται στον ήλιο, υποφέρει από την υψηλή θερμοκρασία και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να τον δαγκώσει κάποιο φίδι. Από την άλλη, οι κακές καιρικές συνθήκες, κυρίως οι έντονες βροχοπτώσεις, έχουν ως αποτέλεσμα να δυσκολεύεται η εργασία του, γιατί θα πρέπει να αδειάζει το νερό που έχει μπει στις σακούλες. Επίσης μπορεί να υποστεί κάποια μόλυνση ή να πέσει πάνω του θειικό οξύ και να του προκαλέσει εγκαύματα. Μια άλλη δυσκολία που αντιμετωπίζει είναι η δύσκολη πρόσβασή του στο δάσος, καθώς υπάρχουν βάτα που τον πληγώνουν καθώς και άλλα φυτά. Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει (ίσως το πιο σημαντικό) είναι ότι κατά τη διάρκεια που μαζεύει τη ρητίνη, σηκώνει μεγάλο βάρος για να τη μεταφέρει στο αυτοκίνητό του με αποτέλεσμα η κούρασή του να είναι μεγάλη.

Εκτός από τις σωματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ρητινοκαλλιεργητής, υπάρχουν και ψυχικές. Ο άνθρωπος που ασχολείται με τη παραγωγή ρητίνης υποφέρει από υπερβολικό άγχος, γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος πυρκαγιάς καθώς η ρητίνη είναι εύφλεκτο υλικό και σε περίπτωση πυρκαγιάς στο δάσος καταστρέφεται όλη η παραγωγή του, όπως επίσης και η δασική του έκταση. Επίσης, αισθάνεται φόβο για τη πτώση της τιμής της ρητίνης, γιατί αν και το υπουργείο τους παρέχει επιδότηση, παρόλα αυτά η χρηματική τους απολαβή δεν είναι μεγάλη, καθώς η τιμή της ρητίνης είναι 0.13 euro το κιλό. Επίσης, αυτό συμβαίνει γιατί οι δασικές εκτάσεις δεν είναι δικές τους και πρέπει να δώσουν 0.15 εuro στον ενοικιαστή για τον κάθε πεύκο. Έτσι, ο ρητινοκαλλιεργητής ζει μόνο με την επιδότηση του κράτους, γιατί τα χρήματα που παίρνει από τη πώληση του δακρύου του πεύκου τα δίνει στους ενοικιαστές καθώς επίσης τα ξοδεύει για τη βενζίνη που χρησιμοποιεί στη μετακίνησή του, για τις σακούλες, τις πρόκες και το θειικό οξύ.

Από την άλλη, η ζωή ενός ρητινοκαλλιεργητή έχει και ένα θετικό τόνο αλλά σε πολύ μικρό βαθμό. Ο άνθρωπος που ασχολείται με την παραγωγή του δακρύου του πεύκου δε δουλεύει τη χειμερινή περίοδο λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών. Επίσης, όταν τελειώσει τη ρητίνευση όλων των πεύκων που διαθέτει, κάθεται περίπου για 12 περίπου μέρες χωρίς να δουλεύει, ώστε το πεύκο να αποδώσει τη μέγιστη ποσότητα ρητίνης αν και τη διαδικασία αυτή την επαναλαμβάνει 7-8 φορές. Επίσης, μπορεί να δουλεύει όποτε ο ίδιος θέλει και όση ώρα θέλει.

Από όλα αυτά συμπεραίνουμε ότι ο τρόπος ζωής ενός ρητινοκαλλιεργητή έχει κυρίως αρνητικές συνέπειες, ιδιαίτερα στην υγεία του. Οι σημερινοί ασκητές αυτού του επαγγέλματος συμβουλεύουν τους νεότερους να μην ασχοληθούν με αυτό το επάγγελμα, γιατί είναι επίπονο και κουραστικό, δεν έχει σταθερότητα και μεγάλες χρηματικές απολαβές γιατί οι έμποροι είναι επιχειρηματίες που κοιτώντας το συμφέρον τους(όπως είναι λογικό), δεν ενδιαφέρονται για τους ρητινοκαλλιεργητές και συνεχώς μειώνουν τη τιμή της ρητίνης.

Κάβουρα Ιωάννα,
Λιάσκου Σοφία,
Γερογιάννη Αθανασία,
Λιάσκου Ελευθερία

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »