Η συνέντευξη έγινε στις 28 Απριλίου και την πήραν οι μαθητές Γιαννάκης Νικόλαος, Αλεξίου Αθανάσιος από τον ρητινοκαλλιεργητή Γιαννάκης Κώστα στη Σκεπαστή Λίμνης Ευβοίας.

Μαθητές: Είμαστε μαθητές της Α λυκείου Λίμνης και κάνουμε μια εργασία για την ρητινοκαλλιέργεια και θα θέλαμε να σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις σχετικά με αυτήν.Να ξεκινήσουμε;

Ρητινοκαλλιεργητής: Ναι, ρωτήστε με ότι θέλετε.

Μαθητές: Καταρχήν πόσα χρόνια κάνετε αυτή τη δουλειά;

Ρητινοκαλλιεργητής: Περίπου πέντε χρόνια.

Μαθητές: Γιατί αποφασίσατε να κάνετε αυτή τη δουλειά;

Ρητινοκαλλιεργητής: Η περιοχή μας είναι γεμάτη δάση Χαλεπίου Πεύκης έτσι πελεκώντας τα εκμεταλλευόμαστε τη φύση και κερδίζουμε από αυτήν χωρίς να τη βλάπτουμε.

Μαθητές: Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε τον τρόπο με το οποίο παράγεται η ρητίνη;

Ρητινοκαλλιεργητής: Η ρητινοκαλλιέργεια ξεκινάει τέλη Απριλίου. Ο ρητινοκαλλιεργητής με ένα εργαλείο, το σκεπάρνι πληγώνει το δένδρο. Στο σημείο όπου έχει πληγώσει το δένδρο τοποθετεί θειικό οξύ ή αλλιώς βιτριόλι (το οποίο προμηθεύεται από τον συνεταιρισμό) που αναγκάζει το δένδρο να παράγει ρητίνη για να κλείσει την πληγή του. Στην συνέχεια τοποθετεί μια νάιλον σακούλα στην οποία θα πέφτει η ρητίνη. Η διαδικασία του πληγώματος επαναλαμβάνεται κάθε είκοσι μέρες μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη, οπότε ο ρητινοκαλλιεργητής αρχίζει να μαζεύει τη ρητίνη.

Μαθητές: Συναντάτε πολλές δυσκολίες σε αυτή τη δουλειά;

Ρητινοκαλλιεργητής: Η δουλειά του ρητινοκαλλιεργητή είναι πολύ κουραστική γιατί αναγκάζεσαι να περπατάς χιλιόμετρα μες το δάσος ιδίως όταν μαζεύουμε τη ρητίνη επειδή δεν μπορούμε να βάλουμε τα αυτοκίνητα μας μέσα στο δάσος αναγκαζόμαστε να μεταφέρουμε για μεγάλες αποστάσεις τσουβάλια με ρητίνη που ζυγίζουν πάνω από 50 κιλά.

Μαθητές: Τα δένδρα που πελεκάτε είναι δικά σας;

Ρητινοκαλλιεργητής: Όχι πάντα. Αλλοτε τα νοικιάζουμε ή το δασαρχείο μας μοιράζει τα δημόσια δάση της περιοχής μας.

Μαθητές: Τι κάνετε την ρητίνη που μαζεύετε;

Ρητινοκαλλιεργητής: Την πουλάμε σε αγοραστές που την συνέχεια την πουλούν σε εργοστάσια όπου την επεξεργάζονται και με απόσταξη βγάζουν τον νέφτι και άλλες ουσίες που μου είναι άγνωστες.

Μαθητές: Ποια είναι η τιμή της ρητίνης;

Ρητινοκαλλιεργητής: Η τιμή ανά κιλό είναι 0,13Ε.

Μαθητές: Είστε ικανοποιημένος με τα χρήματα που παίρνετε;

Ρητινοκαλλιεργητές: Τα χρήματα που παίρνουμε από την πώληση της ρητίνης δεν είναι αρκετά γιατί πρέπει να πληρώνουμε τα ενοίκια στους ιδιοκτήτες των πεύκων που νοικιάζουμε που είναι σχεδόν ίδια με την τιμή της ρητίνης. Πολλοί δεν θα έκαναν αυτή τη δουλειά εάν δεν υπήρχε η επιδότηση.

Μαθητές: Επιδότηση; Δηλαδή η ρητίνη είναι επιδοτούμενο προϊόν;

Ρητινοκαλλιεργητής: Όχι αλλά επιδοτούμαστε γιατί όταν βρισκόμαστε μέσα στο δάσος είμαστε υποχρεωμένοι να το φροντίζουμε. Γιατί σε περίπτωση φωτιάς κινδυνεύουμε να χάσουμε τις περιουσίες μας αν καούν τα πεύκα που πελεκάμε. Οι ρητινοκαλλιεργητές μπορούν εάν βρίσκονται σε περιοχή που έχει πιάσει φωτιά να ειδοποιήσουν έγκαιρα την πυροσβεστική υπηρεσία και να δείξουν στα πυροσβεστικά οχήματα έναν ασφαλή και σύντομο δρόμο.

Μαθητές: Όλοι οι ρητινοκαλλιεργητές παίρνουν την ίδια επιδότηση;

Ρητινοκαλλιεργητής: Όχι βέβαια. Η επιδότηση είναι ανάλογη με τους τόνους ρητίνης που βγάζει ο κάθε ρητινοκαλλιεργητής.

Μαθητές: Μπορείτε να μας το εξηγήσετε αυτό;

Ρητινοκαλλλιεργητής: Η τιμή της επιδότησης είναι 0,35€ ανά κιλό και ανάλογα με τους τόνους που βγάζει ο καθένας παίρνει ανάλογα χρήματα. Μέσο όρο κάθε πεύκο βγάζει 3,5 κιλά ρητίνη.

Μαθητές: Πριν αναφέρατε την περίπτωση φωτιάς, τι γίνεται αν καούν τα πεύκα ενός ρητινοκαλλιεργητή;

Ρητινοκαλλιεργητής: Σε μια τέτοια περίπτωση το μέρος κρίνεται αναδασωτέο και αν έχει και πάνω από το 60% των πεύκων του, τότε αποζημιώνεται για δύο χρόνια.

Μαθητές: Μια τελευταία ερώτηση. Προτείνετε στους νεότερους να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα;

Ρητινοκαλλιεργητής: Σε καμιά περίπτωση. Εμείς οι παλαιότεροι κάνουμε αυτή τη δουλειά όχι γιατί μας αρέσει αλλά γιατί υπάρχει ανεργία και είναι μία αναγκαστική λύση.

Μαθητές: Σας ευχαριστούμε πολύ για τις πληροφορίες που μας δώσατε.

Ρητινοκαλλιεργητής: Δεν κάνει τίποτα παιδιά. Χάρηκα που τα είπαμε.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »