Επίγειος παράδεισος η ελληνική πλευρά των Πρεσπών

Ένα -ή δύο- ή για την ακρίβεια τρία από τα κοινά σημεία της Ελλάδας με τα Σκόπια και την Αλβανία είναι οι παραμυθένιες Πρέσπες. Τα υγρά σύνορα των τριών κρατών της Μεγάλης Πρέσπας περισσότερο ενώνουν παρά χωρίζουν τους τρεις λαούς. Η ελληνική πλευρά των Πρεσπών μοιάζει με ένα επίγειο παράδεισο. Χάρη στο υγρό κλίμα ολόκληρη η περιοχή καλύπτεται από πλούσια βλάστηση. Παντού ολόγυρα επικρατεί το πράσινο, ενώ το τοπίο συνδυάζει την αγριότητα τροπικών χωρών με την ηρεμία που δημιουργούν τα γαλήνια νερά των λιμνών. Μάλιστα οι εναλλαγές αυτές του τοπίου έχουν τη δύναμη να κατακτήσουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Εδώ καταπράσινα δάση, εκεί κρημνώδεις και δυσκολοδιάβαστες πλαγιές και λίγο πιο πέρα απλωσιές που δίνουν την αίσθηση της εύφορης πεδιάδας. Και μέσα σ' αυτή την ποικιλία ξεπηδούν ξαφνικά μικρά γραφικά χωριουδάκια, όπου η ζωή κυλά με ήρεμους ρυθμούς. Οι κάτοικοι εδώ είναι ιδιαίτερα φιλικοί και φιλόξενοι άνθρωποι, ενώ οι κύριες ασχολίες τους είναι το ψάρεμα στις λίμνες, η κτηνοτροφία και η καλλιέργεια διαφόρων γεωργικών προϊόντων, κυριότερα του φασολιού. Εκτός όμως απ' τη χλωρίδα πλούσια είναι και η πανίδα της περιοχής. Μπορεί κανείς να συναντήσει εδώ σπάνια είδη ζώων και πουλιών, ενώ μια μαγική βαρκάδα στη λίμνη αποκαλύπτει δεκάδες μυστικές ομορφιές της: από κορμοράνους και αργυροπελεκάνους μέχρι τις υπέροχες αγιογραφίες των βράχων της λίμνης και τα σκαμμένα στα βράχια ασκητήρια. Οι Πρέσπες λοιπόν είναι ένας θαυμάσιος υδροβιότοπος και γι' αυτό έχουν δημιουργηθεί αρκετές περιβαλλοντικές οργανώσεις που συμβάλλουν στη διατήρησή του. Η αναχώρηση από τις Πρέσπες κάνει τον επισκέπτη της πιο πλούσιο σε εμπειρίες και πιο αποφασισμένο να συμβάλει κι αυτός με τη σειρά του στην προστασία του περιβάλλοντος κάθε γωνίας της γης.

Κώστας Μανούσος