Ανακοινώθηκε το σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού από τον Γεν. Γραμ. του ΟΗΕ κ. ΚΟΦΙ ΑΝΑΝ.

Αδικη και λειτουργικά μη βιώσιμη λύση είναι το σχέδιο αυτό. Το δείχνουν εξ' άλλου και οι δύο πρόσφατες δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο που στέλνουν ηχηρό μήνυμα.

Όχι σ' αυτό το σχέδιο του ΑΝΑΝ.

Η αγωνία που εκδηλώνεται στην κοινωνία και περισσότερο στους κόλπους της εκκλησίας της Κύπρου, που κυοφόρησε, γέννησε, γαλούχησε και θεμελίωσε την ελευθερία του κυπριακού λαού, είναι για το μέλλον ενός τμήματος του ελληνισμού που έχει 3.000 και πλέον χρόνια αδιάκοπης παρουσίας στη νήσο.

Σ' αυτές τις δύσκολες και δραματικές ώρες, λαός και ηγεσία ενωμένοι σ' ένα σώμα, επιβάλλεται να αντιτάξουμε γρανιτένια γροθιά της ενότητας, χωρίς ν' αφήσουμε καμία κερκόπορτα για αδελφοκτόνες διχόνοιες ανοικτή.

Οι μνήμες για την Τουρκική θηριωδία, των βιασμών, των εκτελέσεων, των αρπαγών περιουσιών, των αγνοούμενων, του εξευτελισμού πριν από 28 χρόνια διατηρούνται ζωντανές.

Οι γενιές της Κύπρου γαλουχήθηκαν με την αγάπη, την ελευθερία και την ένωση προς την μητέρα πατρίδα την Ελλάδα και θυμούνται το κόστος σε αίμα και ανθρώπινα θύματα που προκάλεσαν οι βάρβαρες ορδές του ΑΤΤΙΛΑ Νο 1 και Νο 2.

Ο ΑΤΤΙΛΑΣ Νο 1 έγινε το Μάρτιο του 1573 μ.Χ. από τον Ουσμανό Τούρκο Σελήμ Β΄ που κυριάρχησε και πυρπόλησε τα εδάφη της Κύπρου. Από τότε άρχισε ο Οσμανικός Μεσαίωνας για το νησί της Αφροδίτης.

Πέρασαν τρεις και πλέον αιώνες σκλαβιάς και αθλιότητας και τον Ιούλιο του 1878 με μυστική συμφωνία, η Κύπρος παραδίδεται στους Αγγλους με ετήσιο ενοίκιο περίπου 100.000 λίρες.

Στην αρχή οι Κύπριοι χαιρέτησαν με θέρμη το γεγονός αυτό, αλλά πολύ γρήγορα διαψεύστηκαν και αντί για μεταβατικό στάδιο και την αποκατάσταση του εθνικού πόθου της ένωσης, άρχισε άλλος ιστορικός κύκλος πιο σκληρός και πιο αιματηρός με την «Αγγλοκρατία».

Το όραμα των Κυπρίων δεν τελείωσε εδώ, με την συμπαράσταση στην Ελλάδα πολέμησαν γενναία εθελοντικά σε όλους τους πολέμους του 21ου αιώνα.

Από τον α΄ παγη πόλεμο του πολέμου της Μικράς Ασίας μέχρι και τον β΄ παγη πολέμου δήλωσαν παρόντες.

Με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923, η Τουρκία έχανε όλα τα δικαιώματά της επί της νήσου, αλλά από το 1925 γίνεται αποικία του βρετανικού στέμματος.

Το 1941, οι Τούρκοι, μετά την κατάληψη της Ελλάδος από τις δυνάμεις του άξονα, επεδίωξαν να αναλάβουν τη «φύλαξη» των νησιών μας στο Ανατολικό Αιγαίο και το 1947 προσπάθησαν να ματαιώσουν την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.

Πέρασαν σκληρά χρόνια και το 1953 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ο Γ΄, ο συνταγματάρχης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ (ΔΙΓΕΝΗΣ ΑΚΡΙΤΑΣ) και λίγοι ακόμη μυημένοι υπογράφουν την ιδρυτική πράξη και τον όρκο της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών).

Από τότε ο αγώνας για την πραγμάτωση της εθνικής επιθυμίας τίθεται σε άλλη βάση. Η ένοπλη δράση των αγνών πατριωτών, ήταν να οδηγήσει στην απελευθέρωση της νήσου.

Νεαρά παλικάρια, των οποίων τα ονόματα γράφονται με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνισμού, αντικρίζοντας τη φωτιά και την αγχόνη για την ιδέα της ελευθερίας, ο ιερός αυτός αγώνας καρποφόρησε τις δύσκολες στιγμές του νησιού.

Και έτσι το Δεκέμβριο του 1959 έγιναν δημοκρατικές εκλογές σε μια άλλη διάσταση της πορείας της Κύπρου, οπότε και η ΕΟΚΑ ανεστάλη.

Τα μεσάνυκτα της 15 και 16 Αυγούστου του 1960 έγινε η επίσημη μετάβαση από το καθεστώς της αποικιοκρατίας στην Κυπριακή Δημοκρατία με πρόεδρο τον Μακάριο και αντιπρόεδρο τον Τούρκο Κιουτσούκ. Αλλά η επιβολή της δικτατορίας του στρατηγού Τζεμάλ Γκιουρσέλ στην Τουρκία θα ευνοήσει την σκληρή στάση των Τουρκοκύπριων.

Όλη η δεκαετία του ΄60 θα κυλίσει με προστριβές μεταξύ των δύο πλευρών, τις οποίες εντέχνως θα καλλιεργεί η Τουρκία στους Τουρκοκυπρίους με την υποστήριξη πάντοτε της Αγγλίας. Αποτέλεσμα αυτών ξεσπούν διακοινοτικές αιματηρές ταραχές, ο Μακάριος αναθεωρεί το Κυπριακό Σύνταγμα, το οποίο ήταν δύσκολο στην εφαρμογή του. Τότε για πρώτη φορά θα εγκατασταθεί στο νησί ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ χαράζοντας στη Λευκωσία την «Πράσινη γραμμή». Αυτή η αιτία ήταν η αρχή της διχοτόμησης.

Οι αιματηρές διαταραχές συνεχίζονται, τότε η Τουρκία επεμβαίνει με την αεροπορία της στην Κύπρο το 1964. Παράλληλα παραβιάζουν συνέχεια το εθνικό εναέριο χώρο, θέτοντας έμμεσα θέμα αναθεώρησης του status quo στην περιοχή του Αιγαίου. Η τουρκική αεροπορία σφυροκοπεί την νήσον υποστηρίζοντας τα τουρκοκυπριακά τμήματα, βομβαρδίζει ακόμη και νοσοκομεία με Ναπάλμ, αποτεφρώνοντας ασθενείς και προσωπικό.

Ο Μακάριος το 1964 ιδρύει την εθνική φρουρά στην Κύπρο και η Ελλάδα στέλνει μια αποστολή ενός εκστρατευτικού σώματος δύναμης Μεραρχίας από 8.000 άνδρες που μεταφέρονται στο νησί με επιβατικά πλοία με πλαστά διαβατήρια για την εφαρμογή στην πράξη του δόγματος ενιαίου Αμυντικού Χώρου.

Οι Τούρκοι κατάφεραν να πείσουν την κυβέρνηση των Αθηνών να αποσύρει την Μεραρχία από την Κύπρο, που ήταν το τελευταίο εμποδιο για το καλοκαίρι του 1974 του ΑΤΤΙΛΑ Ν ο 2. Είχε προηγηθεί το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, για να ενταχθεί η Κύπρος στο στρατιωτικό σχεδιασμό των ΗΠΑ μέσω του μισέλληνα υπουργού εξωτερικών της Αμερικής ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΙΝΓΚΕΡ.

Σήμερα 28 χρόνια μετά την εισβολή, οι Τούρκοι έχουν δημιουργήσει νέο καθεστώς στο νησί με τα κατεχόμενα.

Ο Γεν. Γραμ. του ΟΗΕ άνθρωπος των Αμερικανών και Αγγλων ρίχνει στο τραπέζι των διαβουλεύσεων το χειρότερο σχέδιο, το σχέδιο της ντροπής που έγινε ποτέ για τη δόλια Κύπρο, το κομμάτι από την αγαπημένη γη της Ελλάδας.

Το ελληνικό αυτό νησί που κατοικήθηκε από τους Αρκάδες της Πελοποννήσου το 1400 π.Χ., εκεί που εδίδαξαν τον Χριστιανισμό ο Βαρνάβας και ο απόστολος Παύλος, σήμερα χάνεται, διχοτομείται. Το τελεσίγραφο του Γεν. Γραμ. του ΟΗΕ που δίνει αξία στο ψευδοκράτος του ΝΤΕΚΤΑΣ και νομιμοποιεί την Τουρκική εισβολή και κατοχή, ένα πλαίσιο διαπραγμάτευσης που βλάπτουν σοβαρά τα καλώς εννοούμενα εθνικά μας συμφέροντα, είναι η επίλυση του κυπριακού προβλήματος.

Ολόκληρα 28 χρόνια διατηρούνται ζωντανές οι εικόνες του μαρτυρικού κυπριακού λαού και μέσα στην τραγικότητα αυτής η σημερινή νεολαία της Κύπρου έχει ανδρωθεί και ορκιστεί με τούτο το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ».

Πράγματι.

Δεν ξεχνώ τα 50 χρόνια των ηρωικών αγώνων για την ένωση.

Δεν ξεχνώ την θυσία τόσων κυπρίων παλικαριών όπως του ΚΑΡΑΟΛΗ και ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, όπως και την πρόσφατη θυσία του ΤΑΣΟΥ ΙΣΑΑΚ και ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ ΣΟΛΩΜΟΥ.

Δεν ξεχνώ τη θυσία της αποστολής Αυτοκτονίας της Πολεμικής Αεροπορίας με αφή NORATLAS για να χαθούν πάνω από 30 παλικάρια καταδρομείς και το πλήρωμα της «ΝΙΚΗΣ 4» που κατερρίφθη πριν από την προσγείωση στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας για να βοηθήσουν τους Κυπρίους στην εισβολή των Τούρκων.

Δεν ξεχνώ τους χιλιάδες αγνοούμενους.

Δεν ξεχνώ ότι σήμερα οι Ελληνοκύπριοι έχουν προοδεύσει σε όλους του τομείς, στο εμπόριο, στη βιομηχανία, στην οικονομία γενικά στον πολιτισμό, στην ελευθερία και στη δικαιοσύνη.

Δεν ξεχνώ ότι σήμερα οι Τουρκοκύπριοι ζουν στην εξαθλίωση, στη φτώχια και στο μαρασμό που τους έχουν προκαλέσει οι έποικοί τους, όπως έδειξαν στο πρόσφατο συλλαλητήριό τους.

Διερωτάται κανείς μήπως είναι το οριστικό τέλος των ψευδαισθήσεων για μια δήθεν δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση; Ή μήπως είναι ο εξαναγκασμός για την ένταξη στην Ε.Ε. της Κύπρου μετά της Τουρκίας; Ή μήπως είναι προ των πυλών του ελληνισμού ο ΑΤΤΙΛΑΣ Νο 3;
ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΒΑΣΤΟΣ

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »