Δίδυμοι πύργοι

Μετά τον Περσικό κόλπο, την Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο, η τηλεόραση με την αμεσότητα της είδησης και της εικόνας μας αιφνιδίασε και μας προβλημάτισε ακόμη μία φορά με την τρομοκρατική ενέργεια των δίδυμων πύργων στο Μανχάταν των Η.Π.Α. Ήταν ένα γεγονός που επηρέασε αλλά και προβλημάτισε όλο τον πλανήτη, για τους λόγους, τις προϋποθέσεις, τις συνέπειες αλλά και τα αποτελέσματα που μπορεί να επιφέρει αυτή η ενέργεια.

Όσο λοιπόν και να λέμε ότι όλα αυτά τα γεγονότα βρίσκονται πολύ μακριά από εμάς άλλο τόσο κοντά μας είναι. Πράγματι τα γεγονότα μπορεί να είναι μακριά μας, αλλά οι συνθήκες, ο τρόπος και τα αποτελέσματα της τρομοκρατικής ενέργειας μπορεί να συμβούν σε μικρογραφία βέβαια και με άλλες μεθόδους στον Ελλαδικό αλλά και στον Αυλιδιώτικο χώρο.

Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε, ότι οι οποιεσδήποτε πολιτικές δεν πρέπει να περιθωριοποιούν κοινωνικές και πολιτικές ομάδες, γιατί η αντίδρασή τους δεν θα είναι η συνηθισμένη. Είναι θέμα ζωτικού χώρου και επομένως όταν κάποιοι δεν έχουν την δυνατότητα να εκφραστούν θα αναγκαστούν να λειτουργήσουν ανεξέλεγκτα και ανορθόδοξα.

Όταν λοιπόν οι οποιεσδήποτε πολιτικές δεν λειτουργούν με θέσεις αρχών φανερά και ξεκάθαρα, αλλά με διαφορετικά μέτρα και σταθμά για τους «δικούς μας» και διαφορετικά για τους «αντιπάλους», τότε αναγκάζουμε κάποιους ανθρώπους να χρησιμοποιήσουν αθέμιτες και ανήθικες πολλές φορές μεθόδους για να αμυνθούν. Η δράση φέρνει πάντα αντίδραση και πολλές φορές ανεξέλεγκτη. Ένα τρανό παράδειγμα είναι το παλαιστινιακό όπως επίσης και το Κυπριακό. Βέβαια κανείς δεν πρέπει να δικαιολογεί τρομοκρατικές ενέργειες με χιλιάδες θύματα, αλλά και δεν πρέπει να υπάρχει Έλληνας που να είδε τους Αμερικανούς να φεύγουν τρεχάτοι από το Μανχάταν για να γλιτώσουν και να μην πέρασε από το μυαλό του η εικόνα με τα καραβάνια των προσφύγων του 1974. Δεν πρέπει να υπάρχει Έλληνας που να είδε του συγγενείς των αγνοουμένων του Μανχάταν να κρατάνε πλακάτ με τις φωτογραφίες των δικών τους και να μην έκανε ξανά τους ίδιους συνειρμούς. Ύστερα η οθόνη της τηλεόρασης μας μετέφερε άλλη μία γνώριμη σε μας εικόνα. Ένα τεράστιο πανό, σε ένα κτίριο παραπλεύρως των ερειπίων των Δίδυμων Πύργων, έγραφε: «We will never forget». Το δικό μας «Δεν ξεχνώ».

Κάποια άλλα σενάρια πολιτικής φαντασίας λένε ότι οι Η.Π.Α. ή κάποια συνδεόμενα με αυτές κέντρα εξουσίας πραγματοποίησαν την τρομοκρατική αυτή ενέργεια για να μπορέσουν να επιβάλλουν πιο γρήγορα και χωρίς αντιδράσεις την παγκοσμιοποίηση. Είναι ένα δύσκολο σενάριο για να έχει συμβεί αλλά όχι και αδύνατο. Πολλοί θα αναρωτηθούν αν είναι δυνατόν η ίδια η πολιτεία (Η.Π.Α.) να σκοτώνει τους πολίτες της. Ναι, μπορεί να γίνει και όντως αυτό έχει πραγματοποιηθεί κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1950 όταν οι Η.Π.Α. και η πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. έκαναν πειράματα με πυρηνικές δοκιμές. Τα πειράματα αυτά τα έκαναν χρησιμοποιώντας χιλιάδες στρατιώτες ως πειραματόζωα και φυσικά γνώριζαν τις αρνητικές επιπτώσεις, γιατί είχε προηγηθεί η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.

Θα μπορούσε λοιπόν να έχει ισχύ αυτή η υπόθεση και να επιβεβαιωθεί όταν οι Η.Π.Α. χτυπήσουν το Αφγανιστάν και δεν υπάρξουν αντίποινα. Διότι δεν είναι δυνατόν κάποιος να έχει σχεδιάσει ένα τέλειο τρομοκρατικό χτύπημα και να μην έχει σχεδιάσει τα αντίποινα. Η παραπάνω μέθοδος χρησιμοποιήθηκε και από τους Γερμανούς στην έναρξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου όταν Πολωνοί σκότωσαν συνοριακούς φρουρούς Γερμανούς δίνοντας την αφορμή για την έναρξη του πολέμου ενώ στην πραγματικότητα τον φόνο των συνοριακών φυλάκων τον έκαναν οι ίδιοι οι Γερμανοί.

Επομένως οι φιλοδοξίες, τα οικονομικά συμφέροντα, η ιδεολογία ατόμων ή κρατών που κάποιοι άνθρωποι τα κυβερνούν και αυτά, μπορούν να οδηγήσουν την κοινωνία (παγκόσμια ή τοπική) σε συνθήκες πραγματικού ή υπόγειου πολέμου, για να επιβεβαιωθεί η φράση του Κλάουσεβιτς ότι η πολιτική είναι η συνέχιση ενός πολέμου με άλλα μέσα. Αυτή η λογική και η πρακτική μπορεί να έχει κάποια αποδοχή σε συγκρούσεις μεταξύ κρατών. Η ίδια πολιτική όμως μεταξύ του ίδιου του λαού και μάλιστα σε μία μικρή κοινωνία σημαίνει την καταστροφή για όλους, γιατί δεν νομίζω να υπάρχουν νικητές με τέτοιες λογικές, συνθήκες, και διαδικασίες λειτουργίας του τοπικού πολιτικού βίου.

Ούτε φυσικά μπορεί να προχωρήσει σε καλύτερες μέρες ο τόπος μας, όταν δεχόμαστε κάποιο χτύπημα και αμέσως και χωρίς περαιτέρω σκέψη το ανταποδίδουμε. Έχουμε σκεφτεί ότι αυτό πραγματικά μπορεί να επιδιώκει και ο επιτιθέμενος; Πρέπει λοιπόν ο κόσμος να καταλάβει πιο είναι το πραγματικά σωστό και το καλύτερο συμφέρον του, να εμβαθύνει την ουσία των πολιτικών - οικονομικών γεγονότων ώστε να μην παρασύρεται και άγεται από μικροκομματισμούς, προσωπικές αντιπάθειες - συμπάθειες και κοινωνικούς αποκλεισμούς.

Δεν πρέπει λοιπόν να υποστηρίζουμε τα οποιαδήποτε «τρομοκρατικά» χτυπήματα ούτε τα αντίποινα, για να εκβιάζουμε ή να κατευθύνουμε τον λαό σε συνθήκες που ούτε ο ίδιος ο λαός δεν θα ήθελε, με μόνο σκοπό την εξουσία και το κέρδος.
Δημήτρης Κουρνόπουλος