Νερό Βρύσης... κατάλληλο υπό προϋποθέσεις

Του Νικολάου Δ. Φωτερή, Τεχνολόγου Γεωπόνου Τ.Ε.

Πολλοί θεωρούν το νερό το οποίο φθάνει στη βρύση μας καλό και άλλοι ως ακατάλληλο προς πόση. Όλο και περισσότεροι όμως είναι αυτοί οι οποίοι αναρωτιούνται, εάν το νερό της βρύσης είναι ασφαλές για τους ίδιους και την οικογένειά τους. Το νερό μέσα από το 'ταξίδι' το οποίο πραγματοποιεί στο πέρασμά του από τη γη, μπορεί να συλλέξει κάθε λογής ρυπαντές, από απλά σωματίδια (άμμο, λάσπη), χημικές ουσίες (αμίαντο, φυτοφάρμακα, λιπάσματα κ.α.), μέχρι και πλήθος βακτηριδίων, πρωτόζωων, και ιών. Η ύπαρξη των παραπάνω χημικών και μικροβιολογικών ρυπαντών σίγουρα δεν είναι επιθυμητή στο δίκτυο ύδρευσης, αλλά σε κάθε υδάτινο πόρο (λίμνες, ποτάμια, γεωτρήσεις, φυσικές πηγές) είναι αναπόφευκτη η ύπαρξη τους.

Έτσι λοιπόν αυτό το οποίο θα πρέπει να λαμβάνουμε υπ' όψη είναι, ποιοι ρυπαντές και σε τι περιεκτικότητα ευρίσκονται στο νερό (οι χημικές και μικροβιολογικοί παράμετροι καθώς και οι παραμετρικές τους τιμές οριοθετούνται με βάση την οδηγία 98/83/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την κοινή Υπουργική Απόφαση 2600/2001, για την ισχύ της οδηγίας και στην Ελλάδα). Υποχρέωση λοιπόν όλων των συναρμόδιων αρχών, αλλά κυρίως των δήμων, μέσω των Δημοτικών Επιχειρήσεών Ύδρευσης (Δ.Ε.Υ.Α) ή των αντίστοιχων υπηρεσιών τους, είναι να συμμορφωθούν και να εναρμονιστούν με τις Οδηγίες, Νόμους, Υ.Α. και Υ.Δ. σχετιζόμενα με την χρήση νερού ανθρώπινης κατανάλωσης και να λάβουν όλα εκείνα τα απαιτούμενα μέτρα για την επίτευξη της βέλτιστης ποιότητας του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, υποστηρίζοντας το τρίπτυχο της επεξεργασίας, του χημικού-μικροβιολογικού ελέγχου και της ορθολογικής διαχείρισης του νερού.

Σήμερα το σύνολο των Δ.Ε.Υ.Α., υποστηρίζουν αυτό το τρίπτυχο και φροντίζουν να το αναβαθμίζουν. Το πρόβλημα όμως συνήθως παρουσιάζεται στους μικρότερους δήμους και τις υπηρεσίες τους, η οποίοι πολλές φορές από άγνοια, οικονομικά προβλήματα ή και αδιαφορία σε μερικές περιπτώσεις, δεν δίδουν την δέουσα σημασία σε αυτό το πολύτιμο αγαθό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το νερό του δικτύου να είναι επιβαρημένο συχνά με χημικούς και μικροβιολογικούς ρυπαντές. Το πρόβλημα λοιπόν το οποίο γεννάται, στηρίζεται κυρίως στις δύο πτυχές του τριπτύχου το οποίο έχει προαναφερθεί. Ελλιπείς η όποια επεξεργασία του νερού και βεβαίως ελλιπείς ο χημικός-μικροβιολογικός έλεγχος ο οποίος θα καθορίσει τις όποιες τακτικές κινήσεις των υπηρεσιών των δήμων για επίλυση της ρύπανσης του πόσιμου νερού. Ενδεικτικά αναφέρεται ως παράδειγμα ότι, η χλωρίωση του νερού για την απολύμανση του από τους μικροβιολογικούς ρυπαντές, η οποία πραγματοποιείται χωρίς προηγουμένως να είναι γνωστές οι χημικές και μικροβιολογικές παράμετροι, μας οδηγεί σε παράπλευρη χημική ρύπανση του νερού από την αντίδραση του χλωρίου στο νερό, αφού είναι ένα έντονο οξειδωτικό μέσω. Όπως επίσης και η ελλιπείς χλωρίωση του νερού οδηγεί σε αύξηση των μικροβιολογικών μολύνσεων στο νερό και γι' αυτό απαιτείται να γίνεται χλωρίωση, καθώς μέχρι και σήμερα είναι η πιο ασφαλείς μέθοδος απολύμανσης για τα δίκτυα ύδρευσης.

Ενδεικτικά όμως θα αναφερθούμε σε δήμο της περιοχής της Βόρειας Εύβοιας, όπου μετά από ιδιωτική πρωτοβουλία πραγματοποιήθηκε μικροβιολογική ανάλυση στο δίκτυο ύδρευσης την 11/10/2006 (η δειγματοληψία αναφέρεται μόνο στην συγκεκριμένη ημερομηνία και ένα δείγμα) και ευρέθηκε υψηλό μικροβιολογικό φορτίο σε συνδυασμό με την ελλιπή χλωρίωση. Συγκεκριμένα με βάση την νομοθεσία για την ασφάλεια της ποσιμότητας του νερού από μικροβιολογικές μολύνσεις, το υπολειμματικό χλώριο στον τελευταίο καταναλωτή του δικτύου, θα πρέπει να είναι της τάξεως έως 0,2 ppm και ευρέθηκε 0,01 ppm. Αυτό είχε ως συνέπεια ο ολικός αριθμός μικροοργανισμών σε 37 οC/ml να είναι 65 με ανώτατο όριο τα 10 και οι εντερόκοκκοι/100ml να είναι 5 με όριο το 0.

Όλα τα παραπάνω είναι μια γενική τοποθέτηση και τα αποτελέσματα της μικροβιολογικής ανάλυσης δείχνουν την αναγκαιότητα να ασχοληθούμε πιο σοβαρά και υπεύθυνα με το αγαθό αυτό το οποίο είναι κληρονομιά όλης της ανθρωπότητας και όχι μερίδας αυτής και με γνώμονα την καλύτερη ποιότητα νερού, άρα καλύτερη ποιότητα ζωής να λάβουμε υπ'όψη όλα εκείνα τα απαιτούμενα μέτρα επεξεργασίας και ελέγχου, για να μπορούμε να χρησιμοποιούμε άφοβα το αγαθό αυτό που μας προσφέρει η φύση, μέσω του δικτύου, μέσω της βρύσης μας.