Γιάννης Κωνσταντινίδης: Σήμερα είχαμε την τάση να αποχωρήσουμε γιατί αισθανόμαστε ότι δεν ανήκουμε σε αυτόν τον νομό.

Εμείς στην Βόρεια Εύβοια τελευταία αισθανόμαστε ότι σταματάει στον Δήμο Κηρέως και η Περιφέρεια στον Ευβοϊκό. Πιστεύω ότι δεν φτάνουν τα μικρά και μεγάλα έργα πρέπει κάποτε να δούμε την οικονομική σύγκληση του Νομού. Κανείς Χαλκιδέος δεν θα πρέπει να πιστεύει ότι ο Βορειοευβοιώτης έρχεται στην Χαλκίδα για να κάνει εμπορική πράξη, παρά μόνο για το Νοσοκομείο και τα Δικαστήρια. Πρέπει να δούμε ένα στρατηγικό σχέδιο αν θέλουμε να μιλάμε για την ανάπτυξη του Νομού.

Για τα προβλήματα της περιοχής μας μόνο δυσαρέσκεια θα μπορούσε να υπάρξει ακόμη κι από τις δικές σας θέσεις και συμπαράσταση. Το Κέντρο Υγείας παραμένει στα ίδια επίπεδα από τότε που ξεκίνησε. Αλλού όμως γίνονται παρεμβάσεις. Για μας καμία. Πρέπει να περάσουμε σε μια άλλη μορφή αντίδρασης αν μέχρι το τέλος του χρόνου δεν υπάρξει προοπτική και ελπίδα.

Για τα ΟΠΑΑΧ πιστεύω ότι δεν είναι τιμή για κανέναν συνάδελφο να είναι εκτός του προγράμματος μόνο οι τρεις Δήμοι της Βόρειας Εύβοιας. Και οι περιοχές μας είναι οι μόνες που πληρούν τις προϋποθέσεις του προγράμματος. Είναι οι μόνες που έχουν Δασικά εισοδήματα. Έτσι από την αδιαφορία ορισμένων και την αδιαλλαξία των κυβερνώντων μείναμε απέξω.

Όσο αφορά τα έργα του Γ ΚΠΣ θα πρέπει να δείτε αν ένα εκτελείται στην Βόρεια Εύβοια.
Ως Δήμος κάναμε οκτώ προτάσεις στα τομεακά προγράμματα των Υπουργείων και κανένα δεν αξιολογήθηκε θετικά, ούτε αρνητικά. Απλώς καμία πολιτική απόφαση ένταξης.
Για τις θεομηνίες ψίχουλα.

Πέρυσι όταν οι Δήμοι της Αθήνας έπαιρναν εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ για δασική οδοποιϊα εμείς πήραμε με το ζόρι 15.000, ενώ ο Δήμος της Χαλκίδας πήρε 150.000. Πιθανόν για να προστατέψει τα δέντρα της πόλης!!! Εμείς τα δάση θα πρέπει να τα αφήσουμε στην τύχη του.

Στα Π.Ε.Π κανένα έργο στην Β. Εύβοια προτεινόμενο. ΕΑΠΝΑ, τίποτα, σχολεία ομοίως.
κ. Νομάρχα η ανισότητα αυτή όσο μεγαλώνει η κατάσταση των Δήμων μας θα χειροτερεύει.

Επιτέλους πρέπει να υπάρξει ένα κοινό επιχειρησιακό σχέδιο μια κοινή ιεράρχηση των στόχων, και μια συμφωνημένη διαχείριση των πόρων. Αυτή η νοοτροπία της υστέρησης της δουλικότητας και της μιζέριας, δεν πρέπει να υπάρχει στους αυτοδιοικητικούς.

Μας κάνετε να αισθανόμαστε γείτονες σε αυτόν τον νομό και όχι κατοίκους.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »