Ο Τσιφόρος ήταν η αφορμή. Η αιτία ήταν η ανάγκη για επικοινωνία, γιατί το θέατρο είναι κυρίως τέχνη της επικοινωνίας που αναπτύσσεται ανάμεσα στο θεατή και στον ηθοποιό. Το σκεπτικό ήταν να υπενθυμίσουμε στους πολλούς την πολύτιμη προσφορά στο θέατρο και τον κινηματογράφο του παραγνωρισμένου Νίκου Τσιφόρου. Η επιλογή του έργου ήταν μία απολαυστική περιπλάνηση στο συγγραφικό του έργο καθώς ήταν πολυγραφότατος.

Καταλήξαμε στην κωμωδία με τον τίτλο "Μια τρελή, τρελή οικογένεια" στην οποία με οξύνοια σατιρίζει τα ήθη της νεοελληνικής κοινωνίας. Η επόμενη κίνηση ήταν η δημιουργία μιας θεατρικής ομάδας για να ανεβάσει το έργο στη σκηνή. Αρκετά παιδιά ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση για συμμετοχή. Μετά από δοκιμαστικές ακροάσεις έγινε η διανομή των ρόλων που θα ερμήνευαν. Εκτός όμως από τους "ηθοποιούς", μέλη της ομάδας βοήθησαν στη σκηνοθεσία, σκηνογραφία και ενδυματολογία.

Έτσι με πολλή όρεξη και αμείωτο ενθουσιασμό, τα παιδιά, με σκηνοθετική καθοδήγηση, άρχισαν τις δοκιμές για τη σωστή ερμηνεία του έργου. Οι δυσκολίες ήταν πολλές καθώς οι μαθητές μας είχαν πολλές εξωσχολικές υποχρεώσεις που απορροφούσαν την ενεργητικότητά τους και, φυσικά, δεν είχαν όλοι την ίδια μέρα ή την ίδια ώρα ελεύθερες. Ακόμη μερικοί απ' αυτούς κατάγονταν από γειτονικά μέρη και είχαν το πρόσθετο πρόβλημα της μετακίνησης. Καταφέραμε να ξεπεράσουμε το "σκόπελο" του διαθέσιμου χρόνου και να βρούμε μια λύση που να τους εξυπηρετεί όλους.

Οι πρόβες ξεκίνησαν το μήνα Δεκέμβριο και γίνονταν αμέσως μετά τη λήξη των μαθημάτων. Όπως καταλαβαίνετε, τις περισσότερες φορές, τα παιδιά παραμελούσαν μερικές βιοτικές ανάγκες, όπως την ανάγκη της τροφής, ενώ πολύ συχνά είχαν να αντιμετωπίσουν το κρύο καθώς βρισκόμασταν στην καρδιά του χειμώνα.

Παρ' όλες τις αντιξοότητες, όσο κράτησαν οι πρόβες, τα παιδιά διασκέδασαν πάρα πολύ. Αυτός άλλωστε ήταν κι ο στόχος. Να απολαύσουν τη "διαδρομή" σ' αυτό το ταξίδι της προετοιμασίας μιας θεατρικής παράστασης. Από τον τρόπο που εργάστηκαν απέδειξαν ότι διαθέτουν υπευθυνότητα, πειθαρχία και συλλογικότητα. Ότι ξέρουν να εργάζονται ομαδικά με σκοπό όχι την αυτοπροβολή, αλλά τη χαρά της δημιουργίας. Κι αυτό τους ωφέλησε διπλά, γιατί έμαθαν πώς στήνεται μια παράσταση από την αρχή μέχρι το τέλος και συνειδητοποίησαν πως σε ομαδικές εργασίες η συμβολή είναι εξίσου σημαντική. Με πνεύμα λοιπόν συνεργασίας και κατανόησης, με σκληρή δουλειά και με θυσία ενός μέρους του ελεύθερου χρόνου, αλλά και με πάρα πολύ γέλιο -γιατί οι ατάκες του έργου είναι μοναδικές- φτάσαμε στο τέλος της "διαδρομής".

Την τελευταία εβδομάδα ολοκληρώθηκαν οι πυρετώδεις προετοιμασίες. Όλα ήταν έτοιμα για τη μεγάλη στιγμή, την παράσταση, που μάλιστα ήταν διπλή. Από νωρίς άρχισε να καταφθάνει πολύς κόσμος στο κινηματοθέατρο. Σε λίγο η αίθουσα ήταν κατάμεστη. Στα καμαρίνια και στα παρασκήνια επικρατούσε αναβρασμός. Το άγχος και η αγωνία είχαν κορυφωθεί οι τιμές της αδρεναλίνης είχαν εκτοξευθεί στα ύψη, οι τελευταίες οδηγίες είχαν δοθεί, τα φώτα έσβησαν και... αυλαία και πάμε... η παράσταση άρχισε.

Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν θαυμάσια στις απαιτήσεις του έργου βγάζοντας το πηγαίο ταλέντο τους. Η παράσταση πολλές φορές διακόπηκε από τις αστείες ατάκες. Στο τέλος το κοινό χειροκρότησε με ενθουσιασμό όλους τους συντελεστές. Το θέατρο, μια μορφή ψυχαγωγίας, παρέσυρε τους θεατές στον κόσμο του θεάματος, τους έκανε να ζήσουν μέσα σε συναισθηματική ένταση τη μαγεία και το "θαύμα". Λησμόνησαν έτσι τον εαυτό τους, τα προβλήματά τους, την καθημερινότητά τους, "διδάχθηκαν", μορφώθηκαν αληθινά. Έτσι το ζητούμενο που αναφέραμε στην αρχή επιτεύχθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Η παράσταση αυτή ήταν μια ευκαιρία επικοινωνίας ουσιαστικής ανάμεσα σε ανθρώπους που έγιναν μάρτυρες μιας δημιουργίας που "γινόταν" την ίδια εκείνη στιγμή.
Η Θεατρική ομάδα του Γυμνασίου Λίμνης

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »