Οι καμικάζι έγιναν γνωστοί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν Ιάπωνες αεροπόροι, που, επειδή δεν υπήρχαν τα σημερινά τέλεια μηχανήματα που σκοπεύουν.. .νοσοκομεία από τεράστιες αποστάσεις, έπεφταν μαζί με τα αεροπλάνα τους στο στόχο, θυσιάζοντας τη ζωή τους για τον αυτοκράτορα τους! (σκασίλα του του ερίφη). Έτσι οι βομβαρδισμοί τους γίνονταν πιο αποτελεσματικοί, αφού δεν πήγαιναν χαμένες οι βόμβες που άξιζαν. Η ζωή τους ήταν άνευ αξίας.

Όμως, ο πρώτος καμικάζι, ήταν ο Σαμψών. Τον αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη. Ήταν ένας από τους κριτές του Ισραήλ, γενναίος και παντοδύναμος. Είχε ξεσκίσει με τα χέρια του ένα λιοντάρι, και με ένα σαγόνι από γαϊδούρι είχε σφάξει χίλιους Φιλισταίους. (Εχθρικός λαός του Ισραήλ, εκείνης της εποχής). Στους πολέμους δεν έστελνε τους άλλους, αλλά πάντα πρώτος κατατρόπωνε τους εχθρούς. Όμως, όπως κάθε άνθρωπος, είχε κι αυτός τα ελαττώματα του: του άρεσε ο ποδόγυρος. Εχθρούς είχε μόνο τους Φιλισταίους τις Φιλισταίες τις αγαπούσε υπερβολικά. Μέχρι που μια απ' αυτές, την παντρεύτηκε. Δαλιδά ονομαζόμενη.

Την πήγε σπίτι του και την έκανε νοικοκυρά του με τιμή και με δόξα. Και δεν φτάνει αυτό, αλλά σε κάποια στιγμή ενθουσιασμού του, ποιος ξέρει με τι μαργιολιές της, της αποκάλυψε το μυστικό του. (πού πας βρε Καραμήτρο;) «Η δύναμη μου» της λέει, «βρίσκεται στα μαλλιά της κεφαλής μου τα μακριά. Χωρίς μαλλί είμαι χαμένος». Τι έκανε ο χαζός, δεν τό'λεγε καλύτερα σε ραδιοσταθμό; λιγότεροι θα το μάθαιναν.

Δεν χάνει καιρό η Δαλιδά, το μηνάει στους δικούς της, τους φιλισταίους, που της έστειλαν ένα ψαλίδι. Κατάλαβε. Τη νύχτα που ο αγαπημένος της ροχάλιζε, χραπ εκείνη του κόβει τα μαλλιά, κι έγινε το παλικάρι ένα μάτσο χάλια. Ύστερα έστειλαν δυο παιδάκια και τον κουβάλησαν σηκωτό σαν ένα σακί άχυρο. Για καλό και για κακό τον έδεσαν με αλυσίδες σε δυο κολώνες της πυλωτής και τον άφησαν να φιλοσοφεί τον κόσμο, ενώ αυτοί όλοι τους, από πάνω, το ρίξανε στο γλέντι, με πρώτη και καλύτερη τη Δαλιδά που επιδείκνυε τη χορευτική της δεινότητα με τσαλιμάκια και κρούοντας τα χεράκια της τα αλαβάστρινα. Αμάν τζογούλα μου!

Αφοσιωμένοι οι εχθροί στην κραιπάλη τους, είχαν λησμονήσει τον φουκαρά τον Σαμψών, που άλλωστε τον είχαν αλυσοδεμένο, αλλά και που μέρα με την ημέρα που οι τρίχες μεγάλωναν, επανέρχονταν και η δύναμη του. Όταν έγινε πάλι ο πρώτος, ο Σαμψών με την τεράστια δύναμη, είπε το αξέχαστο: «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Και κάνοντας μια έτσι τα χέρια του γκρέμισε τις κολώνες κι έπεσε όλο το οικοδόμημα πάνω του μαζί με τους γλεντοκόπους.
Τρεις χιλιάδες νεκρούς φιλισταίους και τη Δαλιδά μαζί, ανέσυραν οι πυροσβέστες από τα συντρίμμια. Από αυτόν ούτε ίχνος δεν βρήκαν. Αυτός ήταν ο πρώτος καμικάζι. Κι όμως δεν ήταν τρομοκράτης.

Κάθε παρομοίωση με σημερινές καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα, ουδεμίαν σχέσιν έχει με... άγνοια. Έγινε εξεπίτηδες.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »