Φταίνε πολλά και φταίνε πολλοί. Κοίταξαν τη δική τους αποκατάσταση και άφησαν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις θέσεις στις οποίες τοποθετήθηκαν για ευθετώτερο χρόνο. Κι ο χρόνος κυλάει γρήγορα. Νόμιζαν ότι ήξεραν, και δεν ήξεραν. Νόμιζαν ότι μπορούσαν, και δεν μπορούσαν. Τώρα που ανακάλυψαν τι (δεν) έκαναν, τώρα που τους πήραν φαλάγγι τα γεγονότα, τώρα μιλούν για μέτρα που θα...λάβουν για την ανεργία, για μέτρα που θα...σώσουν τα ασφαλιστικά Ταμεία, για μέτρα που θα...εξασφαλίσουν τη δημόσια υγεία... που θα δώσουν δουλειά στους εργαζόμενους, και ελπίδα στη νεολαία!., αυτή η ελπίδα!

Μέτρα επί μέτρων. Εξαγγελίες επί εξαγγελιών. Και βρισκόμαστε ακόμα στα «θα». Όμως οι διαρθρωτικές αλλαγές που ακούμε, από χρόνια έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί.

Οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι χρονοβόρες. Ούτε από τη μια μέρα στην άλλη γίνονται, αλλά και ούτε από τη μια μέρα στην άλλη αποδίδουν.

Η ανοχή του λαού έφτασε στο τέλος. Η αντοχή του εξαντλήθηκε. Και η κυβέρνηση ακόμα ξοδεύει -σπαταλά χρήματα για μελέτες! Για τις διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν!., αλλά κι από σήμερα αν αποφασίσουν να εφαρμόσουν μέτρα, που δεν πρόκειται αφού ακόμα δεν ξέρουν πια μέτρα πρέπει να πάρουν και τι να διαρθρώσουν, τα μέτρα αυτά για να αποδώσουν θα χρειαστούν 20 χρόνια. Και τα είχαν. Και τα άφησαν να πάνε χαμένα.

Αλλά χαμένα πήγαν μόνο για το λαό. Μόνο για τους εργαζόμενους. Για τους ίδιους δεν πήγαν καθόλου χαμένα. Μια χαρά τακτοποιήθηκαν.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »