Όταν καλούμε σε Συνέδριό μας έναν παλαίμαχο συνδικαλιστή, σαν τον Παύλο Ειρηνάκη, με προσφορά δεκαετιών, δεν τον καλούμε για να τον προσβάλουμε. Υποτίθεται ότι τον καλούμε για να τον τιμήσουμε. Και δεν είναι πρέπον να αγνοούμε επιδεικτικά την παρουσία του, -δεν του παραχώρησαν ούτε χαιρετισμό να κάνει- ενώ αναφέρθηκαν τιμητικά για κληρονόμο άλλου συνεργάτη τους, για τον οποίον υπήρχαν και ορισμένες ενστάσεις.

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »