Το γελοίον της υπόθεσης παρουσιάστηκε όταν παραγκωνισμένος παράγοντας φώναξε στον σύντροφο του.

-Μήπως κουράστηκες-που διάβαζε τα άρθρα του καταστατικού-να έρθω να σε βοηθήσω; και κίνησε προς το μέρος του.

- Όχι, απαντά ο άλλος, θα σου μιλήσω... και δεν του μίλησε, κι έμεινε μέχρι τέλος στο ακροατήριο χωρίς να κληθεί να πει κι αυτός δυο κουβέντες. Να μας δείξει το μπόι του, να ακούσουμε τη λαλιά του. Και πήγε άδικα τόσος κόπος που έκανε, (έκανε ή απλώς υπέγραφε!) αλλά αυτά, φίλε μου κανονίζονται από την αρχή. Σου δίνω- μου δίνεις. Ύστερα, «όποιος πρόλαβε τον Κύριον είδε», κορόιδο ήταν να σε προβάλει;

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »