Δεν χρειαζόταν να είναι κανείς μάγος... για να είχε καταλάβει εδώ και αρκετό καιρό ότι ειδικά σε αυτές τις εκλογές για την ανάδειξη εκπρόσωπων στην ΠΕΤ Ευβοίας θα ήταν αδύνατο να είχαμε τις «ανατροπές» που ευαγγελίζονταν προεκλογικά κάποιοι ελάχιστοι θορυβούντες...

Το είχε γράψει στην «Συνδικαλιστική» στο προεκλογικό της τεύχος αρ.6 στο άρθρο του «γνωμικά» ο Γιώργος Αναγνώστου και ίσος θα μπορούσε κάποιος τότε, να τον αμφισβητήσει, αν δεν έβλεπε ή δεν βλέπει την κατάσταση που επικρατούσε και επικρατεί στους εργαζόμενους... και τα συνδικάτα...

Ίσως να θυμάστε την σχετική παράγραφο: «Μάλλον σαν αναγκαίο κακό έβλεπε την κοινή κάθοδο του (ο συνδικαλιστής) στην παράταξη που αγαπάει με κάποια πρόσωπα του παρελθόντος...» και πάρα κάτω... «ποιοι και για ποιο λόγο θέλουν να ανακόψουν αυτή την πορεία επιδιώκοντας την επιστροφή στο παρελθόν;»

Από την στιγμή που σχεδόν κανένας δεν δέχθηκε να βάλει κάτι από την «ψυχή» του, αφήνοντας κατά μέρος την «τσέπη» του και άλλα... για την υπόθεση των δικαιωμάτων των εργαζομένων... Η κατάσταση άρχισε να μοιάζει απλά, σαν μια θεωρητική υποψία ενός σεναριογράφου..., του ρεαλιστικού Ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας των 60s (η κόρη μου η σοσιαλίστρια), με τα γνωστά αποτελέσματα...

Η «λάσπη» που εκτοξεύθηκε, γύρισε ενάντια σε αυτούς που την εξαπέλυσαν και η απερχόμενη ΤΔΕ της ΠΕΤ «θριάμβευσε», παίρνοντας την εντολή από τους εργαζόμενους να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, με συνέπεια στον δρόμο του συνδικαλισμού που διάλεξε να περπατήσει...

Το θέμα είναι ότι στην όλη ιστορία την πλήρωσαν άνθρωποι που είχαν καλλιεργήσει επί χρόνια ένα διαφορετικό προφίλ, «φορώντας τις μάσκες τους...» και

«Πώς να μιλήσουν τώρα στις μάσκες, χωρίς μάσκες;...»

Είναι γεγονός, ότι οι επώνυμοι αυτοπροσβεβλημένοι, είχαν αφήσει ο καθένας τους, στον τομέα του ένα στίγμα, ένα έργο, όπου δυστυχώς για αυτό, γίνονταν με την θέληση τους «ουρά» του κάθε εφήμερου «ισχυρού...», για να μας θυμίσουν ότι:

Τα ίδια γίνονταν και παλιότερα, στην εποχή της παντοκρατορίας της «Δεξιάς», τα ίδια και σήμερα. Οι κάθε λογής επώνυμοι... ίδιοι και απαράλλαχτοι... αφού το έργο το έχουμε ξαναδεί...

Ωστόσο όμως ο προδρομικός Γ. Αναγνώστου στα προεκλογικά «γνωμικά» του, κατέληγε: «Τώρα που τελείωσε η ιστορία και βλέπουμε τα πράγματα ποιο ψύχραιμα, μπορούμε να πούμε ότι η αποφυγή της διάσπασης είναι καλό και για τον ίδιον και για την παράταξη και για το σωματείο. Για τον ίδιο, επειδή θα συνεχίσει να «παίζει» βασικός. Για την παράταξη επειδή αποφεύγει τα προβλήματα... Και για το σωματείο επειδή δεν χάνει τίποτα από την αρχική του δύναμη... Τέλος καλό, όλα καλά...»

Και η ζωή συνεχίζεται...

Σπύρου Ζήσης

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »